Η συναισθηματική εκπαίδευση είναι μια απάντηση σε κοινωνικές απαιτήσεις που κάπως παραμελούνται στα συνηθισμένα προγράμματα σπουδών. Μεταξύ αυτών των αναγκών ξεχωρίζουν το άγχος, το στρες, η κατάθλιψη, η βία, η χρήση ναρκωτικών, η αυτοκτονία, η επικίνδυνη συμπεριφορά κ.λπ. Όλα αυτά είναι ως επί το πλείστον συνέπεια του συναισθηματικού αναλφαβητισμού.
Η συναισθηματική εκπαίδευση στοχεύει στην ανάπτυξη συναισθηματικών δεξιοτήτων. Με τον όρο συναισθηματικές δεξιότητες εννοούμε το σύνολο των γνώσεων, δεξιοτήτων, ικανοτήτων και στάσεων που είναι απαραίτητες για να αποκτήσει κανείς επίγνωση, επίγνωση, να εκφράσει επαρκώς και να ελέγξει τα συναισθήματά του.
Συναισθηματικές δεξιότητες
Μεταξύ των συναισθηματικών δεξιοτήτων βρίσκουμε την επίγνωση και τον έλεγχο των συναισθημάτων συναισθηματική ανεξαρτησία, κοινωνικές δεξιότητες, ικανότητα επιβίωσης και ευημερία.
Η ανάπτυξη των συναισθηματικές δεξιότητες Απαιτεί λοιπόν συνεχή εξάσκηση Η συναισθηματική εκπαίδευση ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της ζωής και πρέπει να είναι παρούσα σε ολόκληρο τον κύκλο ζωής.
Θα πρέπει επομένως να υπάρχει μεταξύ των σχολικών κλάδων στο νηπιαγωγείο, τα δημοτικά σχολεία, τα γυμνάσια στην οικογένεια ως μέρος της εκπαίδευσης ενηλίκων σε κοινωνικο-κοινοτικά μέσα σε οργανισμούς ηλικιωμένων κ.λπ. (Bisquerra 2011).
Ένα συναίσθημα δεν προκαλεί πόνο. Η αντίσταση ή η καταστολή ενός συναισθήματος, από την άλλη πλευρά, προκαλεί πόνο.
-Frederick Dodson-
Είναι η παροχή συναισθηματικής αγωγής στο σχολείο αναγκαιότητα;
Συγγραφέας του βιβλίου Συναισθηματική νοημοσύνη (1995) και συνιδρυτής της CASEL Ντάνιελ Γκόλμαν είναι μια από τις πιο έγκυρες φωνές στο χώρο της συναισθηματικής αγωγής. Καθιστά σαφές ότι είναι απαραίτητο μάθετε να ελέγχετε τα συναισθήματα, ειδικά αυτά που προκαλούν άγχος και αναπηρία.
Πάντα πατάμε στο έδαφος των συναισθημάτων ακόμα κι αν συχνά δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε σε ποια πλακάκια προχωράμε. Όλα όσα μαθαίνουμε επηρεάζονται από τη συναισθηματική μας κατάσταση.
Ζούμε με τα συναισθήματα από τη γέννησή μας και αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο στο χτίσιμο της προσωπικότητάς μας και στην κοινωνική αλληλεπίδραση. Βιώνουμε συναισθήματα σε οποιοδήποτε χώρο και χρόνο με την οικογένεια με φίλους με τους γνωστούς μας με τους συνομηλίκους μας στο σχολείο με τους δασκάλους μας κ.λπ.
Το σχολείο είναι ένα πλαίσιο μάθησης και εμπειριών στο οποίο αναπτύσσονται τα συναισθήματα. Εκπαίδευση σημαίνει προαγωγή της ολοκληρωμένης ανάπτυξης, ανάπτυξη γνωστικών, σωματικών, γλωσσικών, ηθικών, αλλά και συναισθηματικών και συναισθηματικών ικανοτήτων (Cassà 2005). Τα περιεχόμενα της συναισθηματικής αγωγής που μπορούν να εργαστούν στο σχολείο είναι τα ακόλουθα:
- Συναισθηματική επίγνωση. Να έχετε επίγνωση της ψυχικής σας κατάστασης και ξέρουν πώς να το εκφράσουν με λεκτική ή/και μη λεκτική γλώσσα. Ταυτόχρονα, γνωρίζοντας πώς να αναγνωρίζετε τα συναισθήματα και τα συναισθήματα των άλλων
- Διαχείριση συναισθημάτων. Η ικανότητα να ρυθμίζει τις δυσάρεστες παρορμήσεις και τα συναισθήματα, να ανέχεται την απογοήτευση και να ξέρει πώς να περιμένει την ικανοποίηση.
Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι η συναισθηματική νοημοσύνη δεν είναι το αντίθετο της νοημοσύνης, δεν είναι ο θρίαμβος της καρδιάς πάνω από το κεφάλι: είναι η τομή των δύο.
-Ντέιβιντ Καρούζο-
Συναισθηματική εκπαίδευση για ευεξία
Ευημερία Έχει προσωπική και κοινωνική διάσταση και η εργασία σε αυτή τη διάσταση θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τη μυωπία της ατομικής ευημερίας. Αυτό θα μας οδηγήσει σε μια ολοκληρωμένη ανάπτυξη σύμφωνα με τους οργανισμούς μας. Ο στόχος είναι η κοινωνική ευημερία στην αλληλεπίδραση και η προσωπική ευημερία (Bisquerra 2011).
Πρόσφατες έρευνες έχουν συμβάλει στην απόδειξη των θετικών επιπτώσεων της συναισθηματικής εκπαίδευσης. Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η συστηματική ανάπτυξη προγραμμάτων συναισθηματικής εκπαίδευσης ικανών να συνδυάζουν ελάχιστα κριτήρια ποιότητας και χρόνου αφοσίωσης έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη των μαθητών.
Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι συναισθηματικές δεξιότητες είναι από τις πιο δύσκολες στην απόκτηση. Σε έναν όρο, κάθε μαθητής μπορεί να μάθει να λύνει προβλήματα δευτεροβάθμιας εξίσωσης.
Ωστόσο για να γίνει η έλεγχος της παρορμητικότητας ένα αυτόματο ερέθισμα σε καταστάσεις θυμού (και η πρόληψη της βίας) απαιτεί χρόνια εκπαίδευσης. Αυτή είναι μια από τις προκλήσεις της συναισθηματικής εκπαίδευσης: αφιέρωσε τον απαραίτητο χώρο σε αυτήν.
Θα μπορούσε να είναι πολύ χρήσιμο να πραγματοποιούνται εβδομαδιαίες συνεδρίες 45 έως 60 λεπτών καθ' όλη τη διάρκεια του μαθήματος για αρκετά χρόνια (Bisquerra 2011).
Αλλάξτε το επίπεδο προσοχής σας και θα αλλάξετε τα συναισθήματά σας. Αλλάξτε τα συναισθήματά σας και η προσοχή σας θα επικεντρωθεί αλλού.
-Frederick Dodson-
