Πολλοί γονείς υποτιμούν τις συνέπειες του εκφοβισμού από τα αδέρφια. Τείνουν να δικαιολογούν τα παιδιά τους με φράσεις όπως: είναι παιδικά πράγματα, θα μεγαλώσουν δίνοντας μικρή σημασία σε τέτοιες συμπεριφορές. Ωστόσο, μια μελέτη που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ απέδειξε το αντίθετο. Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι οι πράξεις οικογενειακού εκφοβισμού στην πραγματικότητα προδιαθέτουν παιδικά τραύματα
Ο οικογενειακός εκφοβισμός αναφέρεται σε ένα σύνολο ενοχλητικών συμπεριφορών που στοχεύουν στον εκφοβισμό, τον χλευασμό ή την ψυχολογική καταστροφή ενός άλλου μέλους της οικογένειας. Συγκεκριμένα, αυτές οι συμπεριφορές εμφανίζονται συχνά μεταξύ των αδερφών, συνήθως ο μεγαλύτερος αδερφός είναι αυτός που αναπτύσσει αυτή τη στάση ανωτερότητας.
Η βία δεν είναι δύναμη αλλά απουσία εξουσίας.
-Ralph W. Emerson-
Στόχος του νταή είναι να αποσταθεροποιήσει ψυχολογικά το θύμα. Μια μελέτη που διεξήχθη σε δείγμα 3.600 ατόμων έδειξε ότι μια τέτοια κακοποίηση αποτελεί παιδικό τραύμα που μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη ψύχωσης στην ενήλικη ζωή. Με απλά λόγια αυτοί που υφίστανται πράξεις εκφοβισμού από ψυχολογικές διαταραχές . Δηλαδή, αυτοί οι άνθρωποι τείνουν να χάνουν εύκολα την επαφή με την πραγματικότητα.
Ο οικογενειακός εκφοβισμός είναι ένα πρώιμο τραύμα
Τα παιδιά είναι προφανώς ανώριμα, επομένως δεν έχουν πλήρη επίγνωση των συνεπειών των πράξεών τους. Ωστόσο είναι πιθανό ήδη κατά την παιδική ηλικία να εκδηλώνονται i δυσλειτουργικές οικογένειες ή με σοβαρά προβλήματα διαφόρων ειδών. Μπορεί να συμβεί ένα από τα αδέρφια να ασκήσει ψυχολογική βία στους άλλους. Συνήθως ο ρόλος του νταή πέφτει στον μεγαλύτερο αδερφό αλλά οι περιπτώσεις που συμβαίνει το αντίθετο δεν είναι σπάνιες.
Έτσι επιβάλλεται ο ένας αδερφός στον άλλο με συνεχή πειράγματα, παρενοχλήσεις και εξευτελισμούς. Αυτή η κατάσταση εμφανίζεται κατά τη διάρκεια των αγώνων ή μάλλον κατά τη διάρκεια των αγώνων που θα έπρεπε να είναι. Ο εκφοβισμός μεταμφιέζεται σε φάρσα ή ανταγωνιστική πρόκληση. Στόχος του νταή, που συχνά ούτε καν το αντιλαμβάνεται, είναι να αποκλείσει το θύμα από την οικογένεια ή σε κάθε περίπτωση να το εξουδετερώσει κάνοντας το αόρατο στα μάτια των άλλων.
Το θύμα θεωρείται από τον νταή ως απειλή για τον ρόλο του ως Ωστόσο, αυτή η αντίληψη σχεδόν ποτέ δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αυτή είναι μια προοπτική που προκύπτει από την ανασφάλεια του ζήλια
Οικογενειακός εκφοβισμός: πορτρέτο του θύματος
Είναι αρκετά συνηθισμένο το θύμα να είναι ένα ευγενικό, έξυπνο και όμορφο άτομο. Κάθε αρετή που τη διακρίνει μοιάζει να αποτελεί απειλή για τα άλλα αδέρφια και εδώ μπαίνουμε στον φαύλο και δραματικό κύκλο του εκφοβισμού. Μερικές φορές όμως συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή το θύμα είναι ένα εύθραυστο άτομο ή έχει κάποια έλλειψη, επομένως τα αδέρφια επηρεάζονται από κάθε ιδιαίτερη προσοχή που του αφιερώνεται.
Σε οικογένειες με σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς οι γονείς εκφράζουν τη σκληρότητα και τη βία τους σε ένα από τα παιδιά τους. Αυτός με τη σειρά του θα κρατήσει την ίδια στάση απέναντι στα αδέρφια του. Είναι μια παθολογική στρατηγική για την εξισορρόπηση της βλάβης που έλαβε.
Γενικά τα θύματα έχουν δύο εναλλακτικές λύσεις: να φύγουν από το σπίτι ή να ξεφύγουν από την πραγματικότητα μέσω ενός κατάγματος του μυαλού τους. Στην πρώτη περίπτωση θα στερηθούν κάθε μορφής προστασίας και θα παραμείνουν κολλημένοι σε ένα είδος κενού. στη δεύτερη περίπτωση αναπτύσσουν παιδικά τραύματα που προδιαθέτουν σε ψύχωση . Οι διαταραχές που εκδηλώνονται συχνότερα στην ενήλικη ζωή είναι η σχιζοφρένεια, η διπολική διαταραχή και η σοβαρή κατάθλιψη αλλά δεν αποκλείονται οι παραισθήσεις και οι μανίες διαφόρων ειδών.
Παιδικό τραύμα και προδιάθεση για ψύχωση
Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ Τα παιδιά που έχουν υποστεί εκφοβισμό από τα αδέρφια τους έχουν διπλάσια ή τριπλάσια πιθανότητα να αναπτύξουν ψυχικές διαταραχές στην ενήλικη ζωή . Τα παιδιά που είναι θύματα εκφοβισμός ακόμη και στο σχολείο είναι έως και τέσσερις φορές πιο ευάλωτοι και προδιατεθειμένοι να αναπτύξουν σοβαρές ψυχολογικές διαταραχές. Εν ολίγοις, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο εκφοβισμός αποτελεί παιδικό τραύμα από κάθε άποψη.
Ο εκφοβισμός μεταξύ αδελφών είναι συχνά καλυμμένος στη συνεχή κριτική κάθε σκέψης ή πράξης του. Μερικές φορές έρχεται ακόμη και σε χτυπήματα, ειδικά μεταξύ αγοριών που τείνουν να συγκαλύπτουν αυτήν την κατάσταση αποκαλώντας την ελεύθερη πάλη ή παίζοντας καράτε.
Σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει αμφιβολία ότι γονείς . Είναι δουλειά τους να θέτουν κανόνες και να τους επιβάλλουν στα παιδιά τους ακόμα και όταν παίζουν. Η ανάπτυξη οποιασδήποτε μορφής οικογενειακού εκφοβισμού προκύπτει από έλλειψη ελέγχου ή χειρότερα από δυσλειτουργικά μοντέλα που αποτελούν σύμπτωμα σοβαρής ανευθυνότητας.
