8 Μαρτίου: γιατί διαδηλώνουν οι γυναίκες;

Έχετε αναρωτηθεί γιατί κάθε 8 Μαρτίου πολλές γυναίκες σε όλο τον κόσμο συμμετέχουν σε εκδηλώσεις και διαδηλώσεις; Πολλοί άνθρωποι κάνουν αυτή την ερώτηση στον εαυτό τους. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι στον 21ο αιώνα και σε σύγχρονες χώρες όπως η Ιταλία, οι διακρίσεις κατά των γυναικών δεν υπάρχουν ή είναι εντελώς αναχρονιστικές. Υποστηρίζουν επίσης ότι οι φεμινιστικοί ισχυρισμοί είναι γενικά άστοχοι αφού απολαμβάνουν ουσιαστικά τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες. Όπως γνωρίζουμε καλά, όμως, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Αλλά ευτυχώς υπάρχουν και εκείνοι που υπερασπίζονται αυτές τις διαδηλώσεις αναγνωρίζοντας τη σημασία του 8 Μαρτίου και ότι υπάρχουν ακόμη πολλά να γίνουν όσον αφορά την πραγματική ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι τελευταίοι μιλούν για το μισθολογικό χάσμα των εγκλημάτων μεταξύ των δύο φύλων, το γυάλινο ταβάνι του φόβου που νιώθουν οι γυναίκες όταν περπατούν μόνες στο δρόμο, την αορατότητά τους σε επαγγελματικούς τομείς όπως η επιστήμη και ούτω καθεξής. Όπως μπορείτε να δείτε, η λίστα είναι πολύ μεγάλη.

Όλες οι απόψεις είναι έγκυρες αλλά παραμένουν όπως δηλώνονται συχνά χωρίς να εξετάζονται τα δεδομένα . Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να δούμε την πραγματικότητα ξεκινώντας από τα στατιστικά και με αυτόν τον τρόπο να καταλάβουμε αν είναι πραγματικά σωστό και θεμιτό να συνεχίζουν οι γυναίκες να βγαίνουν στους δρόμους κάθε 8 Μαρτίου.

Φεμινισμός: κίνημα που διεκδικεί τα οικονομικά, αστικά και πολιτικά δικαιώματα των γυναικών. με μια γενικότερη έννοια, ένα σύνολο θεωριών που επικρίνουν την παραδοσιακή κατάσταση της γυναίκας και προτείνουν νέες σχέσεις μεταξύ των φύλων στην ιδιωτική σφαίρα και μια διαφορετική κοινωνική θέση στη δημόσια. (Λεξικό Treccani )

8 Μαρτίου και πάλη ενάντια στο μισθολογικό χάσμα

Η διαφορά μισθών ή η διαφορετική αμοιβή που λαμβάνουν ένας άνδρας και μια γυναίκα για την ίδια εργασία βασίζεται σε δύο λόγους:

• Ακόμα κι αν ανήκουν στην ίδια επαγγελματική κατηγορία και άρα θα πρέπει να λαμβάνουν τον ίδιο μισθό οι άνδρες επιβραβεύονται εκτός από τον βασικό μισθό με διάφορα μπόνους . Ακόμη και στις πιο σύγχρονες εταιρείες, οι γυναίκες κερδίζουν συχνά μισθούς έως και 20-30% χαμηλότερους. Ακόμα ένα παράδειγμα του γυναικεία διάκριση .

Οι γυναίκες συχνά εργάζονται λιγότερες ώρες για να μπορέσουν να αφιερωθούν στην οικογένειά τους. Αυτή η φροντίδα μπορεί να δοθεί σε γονείς, παιδιά ή οποιοδήποτε άλλο εξαρτώμενο μέλος της οικογένειας, πράγμα που σημαίνει ότι οι μισθοί τους και οι πιθανότητες επαγγελματικής ανέλιξης είναι χαμηλότερες από τους άνδρες.

Οι γυναίκες στην Ευρώπη συνεχίζουν να κερδίζουν μέσο μισθό 163% χαμηλότερο από τους άνδρες. Το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια και οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι οι γυναίκες τείνουν να έχουν χαμηλό επίπεδο απασχόλησης και σε χαμηλόμισθους τομείς επιλέγουν λιγότερο προαγωγές, διακόπτουν συχνότερα τη σταδιοδρομία τους και αναλαμβάνουν περισσότερες απλήρωτες θέσεις εργασίας.

-Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 20ης Νοεμβρίου 2017-

Οι γυναίκες στην επιστήμη

Όταν μιλάμε για γυναίκες στην επιστήμη αναφερόμαστε σε εκείνες που κατάφεραν να γίνουν εκπαιδευτικές και ιστορικές αναφορές για τις νέες γενιές . Για να αξιολογήσετε την παρουσία τους, απλώς σηκώστε βιβλία για την ιστορία, την επιστήμη, τη χημεία, τη φυσική, τα μαθηματικά ή τη λογοτεχνία αναζητώντας τυχόν γυναικείες αναφορές.

Το αποτέλεσμα αυτής της ανάλυσης είναι ανησυχητικό: γυναίκες δεν υπάρχουν παρά μόνο στη σκιά των ανδρικών ιστορικών προσώπων. Δεν είναι, δηλαδή, παρά ένα παράρτημα, ένα εξάρτημα του ανθρώπου και των κατακτήσεων του. Υπάρχουν αρκετά βιβλία που δείχνουν πώς μέχρι τώρα όσοι διηγήθηκαν την ιστορία το έκαναν πάντα και μόνο εις βάρος του γυναικείου πληθυσμού.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Σκεφτείτε το όνομα κάποιου σημαντικού ιστορικού προσώπου. Ονόματα όπως ο Leonardo da Vinci Christopher Columbus Thomas Edison ή ο Nelson Mandela έρχονται εύκολα στο μυαλό. Και τι γίνεται με τις γυναίκες; Ονόματα όπως η Beulah Louise Henry ή η Rosa Parks είναι απίθανο να είναι γνωστά. Ωστόσο, η σημασία τους είναι παρόμοια ή ακόμη μεγαλύτερη από τους αντίστοιχους άνδρες συγχρόνους τους. Σαν Αμέλια Έρχαρτ Η Γκρέις Ο’Μάλεϊ ή η Βαλεντίνα Τερέσκοβα.

Η τιμωρία της μητρότητας στη δουλειά και το γυάλινο ταβάνι

Αξίζει να αναφέρουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόσφατη μελέτη ακόμα κι αν μας βγάζει πέρα ​​από τα σύνορα της Ιταλίας μας. Μιλάμε για την έρευνα που επιδοτήθηκε από το Caixa Social Observatory (μία από τις σημαντικότερες ιδιωτικές τράπεζες στην Ισπανία) και πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Pompeu Fabra με στόχο την αξιολόγηση της ίσης πρόσβασης ανδρών και γυναικών στην αγορά εργασίας.

Σύμφωνα με αυτή την έρευνα Μόνο το 30% των γυναικών που εμφανίζονται σε συνέντευξη για δουλειά έχουν συνθήκες παρόμοιες με αυτές που προορίζονται για τους άνδρες με τις ίδιες απαιτήσεις. Με άλλα λόγια, παρότι παρουσιάζουν το ίδιο βιογραφικό, στους άνδρες προσφέρονται καλύτερες συνθήκες. Τι πιστεύεις;

Το κενό αυτό τονίζεται εάν οι γυναίκες που αναζητούν εργασία είναι και μητέρες. Λάβετε υπόψη ότι σύμφωνα με αυτή τη μελέτη, μια γυναίκα με παιδιά έχει 359% λιγότερες πιθανότητες να λάβει συνέντευξη από έναν άνδρα που είναι επίσης πατέρας. Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσετε για τη φροντίδα της οικογένειας ενώ ο άντρας απλώς βοηθά ή συνεργάζεται δουλειές του σπιτιού .

Μια άλλη έρευνα αυτή τη φορά πραγματοποιήθηκε στη Σουηδία ( Έχει σημασία η σύνθεση του φύλου στα Ζευγάρια για τον καταμερισμό της εργασίας μετά τον τοκετό; ) έδειξε ότι το μισθολογικό χάσμα στα λεσβιακά ζευγάρια που απέκτησαν παιδί εξαφανίζεται στα 5 χρόνια, αλλά αυτό δεν συμβαίνει για τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια.

Η μελέτη διευκρινίζει ότι αυτό το χάσμα εξαφανίζεται στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια λόγω της απαραίτητης ίσης κατανομής του κόστους εκπαίδευσης και διατροφής παιδιών μεταξύ των δύο μελών του ζευγαριού.

8 Μαρτίου και σεξιστική βία

Το να βγούμε στους δρόμους στις 8 Μαρτίου είναι επίσης ένας τρόπος για να επαναλάβουμε την αντίθεση σε κάθε μορφή σεξιστικής βίας . Ο έμφυλη βία Λαμβάνει αυτό το όνομα επειδή τα θύματα είναι πάντα γυναίκες που είναι ένοχες απλώς και μόνο επειδή είναι έτσι.

Το ISTAT αφιερώνει μια ολόκληρη σελίδα στο γυναικοκτονίες (θλιβερός αλλά απαραίτητος νεολογισμός για να υποδείξει τις δολοφονίες γυναικών) γεμάτος με ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία και δεδομένα που θα πρέπει να κάνουν τον καθένα να προβληματιστεί χωρίς να χαθεί σε περιττούς συλλογισμούς.

Υπήρχαν 123 γυναίκες θύματα εκούσιας ανθρωποκτονίας το 2017 στην Ιταλία. (ISTAT)

Στο άρθρο Βία κατά των γυναικών: μια δομική προοπτική από την κοινωνιολόγο Concepción Fernández Villanueva του Πανεπιστημίου Complutense της Μαδρίτης Η βία κατά των γυναικών ορίζεται ως στρατηγική διατήρησης της πατριαρχικής εξουσίας και ένας τρόπος να αποτραπούν οι γυναίκες από το να εγκαταλείψουν αυτόν τον τόπο ανισότητας στον οποίο περιορίζονταν ιστορικά.

Η ανδρική βία δικαιολογείται πιο εύκολα. Μια νομιμότητα που συχνά εκφράζεται ακόμη και σε νομικούς και ποινικούς κώδικες, αποτέλεσμα της αποκρυστάλλωσης των αξιών της σοβινιστικής κοινωνίας στην οποία ζούμε ακόμη.

Αφού διαβάσατε όλα αυτά είστε σίγουροι ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να διαδηλώνουν κάθε 8 Μαρτίου; Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό;