Ο σύντροφός μου με βοηθά στις δουλειές του σπιτιού. Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή τη φράση; Αυτή η απαρχαιωμένη πλέον έκφραση φέρνει μαζί της μια σιωπηρή κατηγοριοποίηση φύλου που πρέπει τώρα να αναδιατυπωθεί. Στο σπίτι κανείς δεν πρέπει να βοηθά κανέναν γιατί υπάρχει κοινή ευθύνη και ομαδικότητα.
Στην κοινωνία μας, παρά την πρόοδο, τις αλλαγές στη νοοτροπία και όλα τα μικρά βήματα που έγιναν όσον αφορά την ισότητα των φύλων, οι ρίζες του μοντέλου πατριαρχική οικογένεια . Μια σκιά που ακόμα κρύβεται πίσω από τον τρόπο σκέψης πολλών ανθρώπων ή στην αδράνεια της γλώσσας στο οποίο συνεχίζει να επιβιώνει η ιδέα ότι ο άντρας είναι αυτός που πρέπει να κερδίσει τα χρήματα και η γυναίκα είναι αυτή που πρέπει να φροντίζει το σπίτι και να φροντίζει τα παιδιά.
Άνδρες και γυναίκες πρέπει να νιώθουν ελεύθεροι να είναι δυνατοί. Ήρθε η ώρα να δούμε τα δύο φύλα
-Η ομιλία της Emma Watson στον ΟΗΕ-
Στην εποχή μας η σκέψη ότι η ευθύνη για τις δουλειές του σπιτιού και τα παιδιά ανήκει αποκλειστικά στις γυναίκες είναι μια απαρχαιωμένη ιδέα Μια ανάμνηση του παρελθόντος που δεν έχει –ή τουλάχιστον– δεν θα έπρεπε πλέον να έχει νόημα.
Είναι επίσης αλήθεια ότι δεν είναι δυνατόν να υπερασπιστούμε επ' αόριστον μια κατανομή καθηκόντων που είναι πάντα 50/50. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι κάθε ζευγάρι είναι ένας κόσμος από μόνος του, κάθε σπίτι έχει τη δική του δυναμική και είναι τα μέλη του που πρέπει να καθορίσουν πώς να μοιράσουν τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες με βάση τον διαθέσιμο χρόνο. Το έργο των δύο εταίρων είναι ένας από τους παράγοντες που αναμφίβολα θα καθορίσουν τον τρόπο διαχείρισης των δεσμεύσεων με δίκαιο, συνένοχο και σεβασμό.
Σας προσκαλούμε να το σκεφτείτε μαζί μας!
Οι καιροί έχουν αλλάξει (τουλάχιστον λίγο)
Οι καιροί έχουν αλλάξει: είμαστε πλέον διαφορετικοί, είμαστε νέοι, πιο γενναίοι άνθρωποι με πολλές περισσότερες προκλήσεις να αντιμετωπίσουμε από τους παππούδες μας Το μισθολογικό χάσμα μεταξύ γυναικών και ανδρών ή οι ίσες ευκαιρίες είναι μερικοί από τους παράγοντες που εξακολουθούν να υποφέρουν από ισχυρούς ανισότητα μεταξύ των φύλων . Αυτοί είναι σύνθετοι αγώνες που οι γυναίκες εξακολουθούν να διεξάγουν.
Ωστόσο, όσον αφορά τις ευθύνες στο σπίτι, τις δουλειές του σπιτιού και τη φροντίδα των παιδιών, έχουν γίνει μεγάλα βήματα προς την ισότητα των φύλων. Είναι προφανές ότι ο καθένας από εσάς θα έχει τη δική του προσωπική εμπειρία και ότι σε κάθε χώρα, κάθε πόλη και κάθε σπίτι υπάρχει μια διαφορετική κατάσταση που επηρεάζει την άποψή μας για το θέμα.
Μάλιστα το βρετανικό πρακτορείο ειδήσεων Reuters δημοσίευσε μια ενδιαφέρουσα μελέτη με προκλητικό τίτλο πριν από μερικά χρόνια Το να έχεις σύντροφο σημαίνει 7 περισσότερες ώρες δουλειάς την εβδομάδα για μια γυναίκα . Αυτή η πρόταση είναι μια σαφής ένδειξη του γεγονότος ότι η ανισότητα στην απόδοση των οικιακών εργασιών εξακολουθεί να αποτελεί πρόβλημα, ακόμη και αν έχει σημειωθεί πρόοδος σε σύγκριση με τα δεδομένα που συλλέχθηκαν το 1976, στα οποία η διαφορά ήταν 26 ώρες.
Ενώ πριν από μερικές δεκαετίες η γυναίκα ανέλαβε πλήρως τον ρόλο της νοικοκυράς, σήμερα η φιγούρα της έχει εγκαταλείψει οριστικά την οικιακή σφαίρα και είναι επίσης παρούσα στις δημόσιες σφαίρες που κάποτε ήταν αποκλειστική περιοχή των ανδρών. Ωστόσο Η κοινή χρήση των ίδιων χώρων δεν σημαίνει πάντα ότι έχετε αποκτήσει τις ίδιες ευκαιρίες ή τα ίδια δικαιώματα.
Μερικές φορές πολλές γυναίκες αναλαμβάνουν την ευθύνη και στους δύο τομείς. Η επαγγελματική τους καριέρα λοιπόν προσθέτει όλη την ευθύνη του σπιτιού και της εκπαίδευσης των παιδιών τους.
Αν και είναι αλήθεια ότι στις δουλειές του σπιτιού πολλές φορές ο ρόλος των αντρών είναι ισότιμος και συνεργάζονται και τα δύο μέλη του ζευγαριού δεν συμβαίνει το ίδιο όσον αφορά τη φροντίδα των εξαρτημένων ατόμων. Στις μέρες μας το φροντίδα των ηλικιωμένων ή παιδιά με αναπηρία πέφτει σχεδόν αποκλειστικά στη γυναίκα.
Οικιακές δουλειές και καθημερινές ρυθμίσεις
Οι δουλειές του σπιτιού δεν είναι αποκλειστική υποχρέωση . Το σιδέρωμα δεν είναι κάτι για τις μητέρες και το να ξεβουλώνει ο νεροχύτης δεν είναι δουλειά για τους μπαμπάδες. Διατήρηση σπιτιού τόσο οικονομικά όσο και
Το περίεργο γεγονός είναι ότι ακόμα και σήμερα συνεχίζουμε να ακούμε γυναίκες που λένε Ο σύζυγός μου με βοηθά στο σπίτι ή άντρες που λένε ότι βοηθάω τον σύντροφό μου να πλύνει τα πιάτα . Ίσως, όπως προτείναμε νωρίτερα, είναι μια απλή γλωσσική αδράνεια, αλλά αυτό προδίδει ένα άκαμπτο πατριαρχικό σχήμα ενσωματωμένο στο μυαλό μας, στο οποίο οποιαδήποτε εργασία έχει ροζ ή μπλε χρωματισμό.
Οι καθημερινές συμφωνίες και η ισορροπημένη διαίρεση φέρνουν αρμονία σε αυτό εγχώρια ρουτίνα που τόσο εύκολα μας οδηγεί σε επιχειρήματα. Χρειάζεται μόνο μια στιγμή για να φτάσω στο Ποτέ μην κάνεις τίποτα ή Όταν γυρίσω σπίτι είμαι κουρασμένος. Οι συμφωνίες δεν πρέπει να γίνονται για ένα απλό κριτήριο ισότητας ούτε με βάση τους ρόλους των φύλων, αλλά μάλλον
Αν ο σύντροφός μου δουλεύει όλη μέρα και είμαι άνεργος ή έχω αποφασίσει ελεύθερα ότι θέλω να μείνω στο σπίτι για να φροντίζω τα παιδιά, δεν μπορώ να απαιτήσω να μου φτιάξει δείπνο και να μου κρεμάσει τα ρούχα. Ομοίως, η εκπαίδευση των παιδιών δεν μπορεί να είναι ευθύνη ενός μόνο γονέα. Η μαμά δεν έχει καμία υποχρέωση να είναι σούπερ μαμά. Ένα παιδί είναι ευθύνη των δύο ανθρώπων που αποφάσισαν να το φέρουν στον κόσμο, για να μην αναφέρουμε ότι και οι δύο γονείς πρέπει να λειτουργούν ως μοντέλα, δείχνοντας για παράδειγμα ότι η μαγειρική δεν είναι η περιοχή κανενός.
Το να στρώνεις το κρεβάτι, να βγάλεις τον σκύλο ή να καθαρίζεις το σπίτι δεν σημαίνει να βοηθάς τη μαμά ή τον μπαμπά, αλλά είναι κοινή ευθύνη.
