Ποια μέθοδος μελέτης είναι πιο εύκολη για εσάς; Πολλοί άνθρωποι μελετούν σιωπηλά, άλλοι προτιμούν να διαβάζουν δυνατά. Εάν είστε μεταξύ των τελευταίων, πιθανότατα τα εκφράζετε προφορικά αφού διαβάσετε ή μάθετε τις έννοιες. περισσότερο από έναν μονόλογο θα μπορούσατε να ξεκινήσετε μια πραγματική συζήτηση με τον εαυτό σας. Τι είναι όμως πιο αποτελεσματικό: να διαβάζεις δυνατά ή σιωπηλά;
Στην πραγματικότητα, προτείνουμε να χρησιμοποιήσετε και τις δύο μεθόδους, όπως θα μάθουμε η φωναχτά ή σιωπηλή ανάγνωση βοηθά στην ανάπτυξη διαφορετικών πτυχών. Ακόμα κι αν ο καθένας μας έχει την τάση να προτιμά και να δίνει μεγαλύτερη σημασία σε ένα από τα δύο, ας δούμε πώς είναι και τα δύο χρήσιμα.
Μελέτη στη σιωπή και στην οπτική μνήμη
Όταν μελετάμε σιωπηλά, το ιδανικό είναι να πραγματοποιήσουμε μια πρώτη ανάγνωση με στόχο να συλλάβουμε το γενικό νόημα του κειμένου στο οποίο αφιερωνόμαστε. Φυσικά η μελέτη δεν μπορεί να σταματήσει εδώ. Μετά από αυτή την πρώτη ανάγνωση είναι σημαντικό υπογραμμίζω τα βασικά σημεία σταματήστε σε ό,τι δεν είναι ξεκάθαρο και σκεφτείτε ή ψάξτε αλλού για πληροφορίες που σας βοηθούν να διαλύσετε τις αμφιβολίες.
Η υπογράμμιση και η λήψη σημειώσεων στο περιθώριο είναι επίσης απαραίτητη με τη χρήση χρωματιστών highlighters, καθώς βοηθά στην τόνωση οπτική μνήμη (θυμηθείτε ότι ο εντοπισμός των πληροφοριών διευκολύνει τη διαδικασία ανάκτησης, δηλ. την κάνει να ξαναβγεί από τη μνήμη μας). Η χρήση χρωμάτων μας επιτρέπει επίσης να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή και να εστιάσουμε στα σημεία του κειμένου που θεωρούμε πιο σημαντικά.
Για την καλύτερη καθιέρωση των εννοιών, η σιωπηλή ανάγνωση πρέπει να ολοκληρωθεί με περιλήψεις και διαγράμματα.
Η σημασία της μελέτης στη σιωπή έγκειται στο γεγονός ότι μπορούμε να συγκεντρωθούμε βαθιά στο κείμενο που έχουμε μπροστά μας. Ωστόσο, το διάβασμα από μόνο του δεν θα μας ωφελήσει πολύ. Μάλιστα, είναι απαραίτητο να δουλέψουμε ενεργά με το στοιχείο της μελέτης και να το κάνουμε δικό μας . Όχι μόνο διαβάζοντας αλλά και κρατώντας σημειώσεις γράφοντας με δικά μας λόγια αυτά που αφομοιώνουμε. Από εδώ προέρχεται η ιδέα ότι η φωναχτά μελέτη έχει να μας προσφέρει πολλά περισσότερα.
Η μεγαλόφωνη ανάγνωση οξύνει τη γνώση
Όταν διαβάζουμε δυνατά, δημιουργείται ένας διαφορετικός μηχανισμός: το αυτί αρχίζει να είναι μέρος αυτής της εμπειρίας, ευνοώντας την αφύπνιση των γνωστικών ικανοτήτων που συνδέονται με τη μνήμη, την προσοχή και την κατανόηση... Αυτή η δράση ενεργοποιεί την ικανότητα διατήρησης και αποθήκευσης των πληροφοριών που φτάνουν στον εγκέφαλο.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει με τη σιωπηλή ανάγνωση, συμβαίνει κάτι άλλο... Γιατί είναι τόσο πιο εύκολο για εμάς να ακούμε μια εξήγηση από το στόμα κάποιου άλλου παρά να διαβάζουμε σημειώσεις; Αυτό συμβαίνει γιατί είμαστε σε θέση να δώσουμε προσωπική αξία στις έννοιες που διαβάζουμε, τις ερμηνεύουμε με διαφορετικές λέξεις, γεννώντας άλλα ερωτήματα, αμφισβητούμενες συζητήσεις. Το φαινόμενο αυτό εμπλουτίζει τη μελέτη και ευνοεί την μνημονική διαδικασία .
Η φωναχτά ανάγνωση μας επιτρέπει να κάνουμε συνδέσεις. Ξαφνικά τυχαίνει να συνδέσουμε αυτό που λέμε με μια έννοια που διαβάσαμε πριν ή σε άλλη σελίδα. Δημιουργούμε ένα νοητικό σχήμα για να υποστηρίξουμε τα γραπτά σχήματα ή την ανάγνωση που πραγματοποιείται χαμηλή φωνή . Είναι ένα τέλειο συμπληρωματικό στοιχείο για να τελειοποιήσουμε τη γνώση και να τη χαράξουμε στο μυαλό μας.
Τα οφέλη του να ακούς τον εαυτό σου
Οι δύο σπουδαίοι ερευνητές Colin MacLeod και Noah Farrin αφιερώθηκαν στη μελέτη των επιπτώσεων της μεγαλόφωνης ανάγνωσης και της σχέσης της με τη μάθηση . Από το 2010 έχουν αφοσιωθεί σε αυτόν τον τομέα μέχρι τη δημοσίευσή τους στο περιοδικό Μνήμη μια από τις έρευνές τους με τίτλο Τα οφέλη του να ακούς τον εαυτό σου.
Στην έρευνα συμμετείχαν 100 φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Waterloo στον Καναδά, στους οποίους δόθηκαν 80 λέξεις τις οποίες έπρεπε να αναπαράγουν δυνατά. Οι περισσότεροι από αυτούς έγραψαν τις λέξεις που δεν μπορούσαν να θυμηθούν απλώς για να είναι ασφαλείς.
Το επόμενο τεστ περιελάμβανε την ανάλυση 4 διαφορετικών μεθόδων για την απομνημόνευση των όρων: διαβάζοντάς τους σιωπηλά, ακούγοντας τους ηχογραφώντας τις φωνές άλλων ανθρώπων, ακούγοντας τους ηχογραφώντας τη δική του φωνή ή, τέλος, διαβάζοντάς τους δυνατά.
Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά και οι συγγραφείς έφτασαν στο σημείο να επινοήσουν το λεγόμενο αποτέλεσμα παραγωγής. Δύο εβδομάδες μετά το τεστ, οι συμμετέχοντες έλαβαν μια σειρά λέξεων προκειμένου να υποδείξουν αν ήταν μέρος αυτών που διαβάστηκαν ή απομνημόνευσαν κατά τη διάρκεια του τεστ. Οι άνθρωποι που διάβαζαν δυνατά έδωσαν πιο ακριβείς απαντήσεις.
Η μεγαλόφωνη ανάγνωση μας επιτρέπει να δώσουμε έναν προσωπικό χαρακτήρα σε αυτό που διαβάζουμε που μας επιτρέπει να το θυμόμαστε καλύτερα.
Ωστόσο, έχει επίσης ανακαλυφθεί ότι το να ακούς ηχογραφήσεις της δικής σου φωνής βοηθά. Η τρίτη πιο αποτελεσματική μέθοδος αποδείχθηκε ότι ήταν η ακρόαση ηχογραφήσεων των φωνών άλλων, κάτι που υποδηλώνει ότι όσο πιο προσωπική είναι η ηχογράφηση, τόσο πιο εύκολο είναι να θυμόμαστε.
Αν και η φωναχτά ανάγνωση είναι μια εξαιρετική επιλογή, δεν μπορούμε να απορρίψουμε εντελώς τα άλλα. συχνά σκοπός της μελέτης είναι η απομνημόνευση υλικού με νόημα και όχι μεμονωμένες λέξεις. Ένας συνδυασμός διαφόρων μεθόδων μπορεί να οδηγήσει σε πιο ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Κάποιοι το προτιμούν μελέτη στη σιωπή ή ηχογραφήστε τον εαυτό σας ενώ διαβάζουν ένα κείμενο και μετά ακούτε τον εαυτό σας ξανά. Άλλοι επιλέγουν να διαβάσουν δυνατά αμέσως και στη συνέχεια να μελετήσουν σιωπηλά γράφοντας ή κάνοντας περιγράμματα στις έννοιες που έμαθαν. Όλα συνίστανται στην υιοθέτηση της μεθοδολογίας που επιτρέπει στον καθένα μας να έχει τη μεγαλύτερη απόδοση.
