Το να αγνοείς κάποιον είναι μια κοινωνική πρακτική που συνίσταται στο να δείχνεις αδιαφορία. Ο άνθρωπος μιλάει και είναι σαν να μην έχει πει τίποτα, κάτι ζητάει και είναι σαν να μην υπάρχει. Όταν αγνοείς κάποιον θέλεις να τον κάνεις να καταλάβει ότι δεν έχει σημασία. Το να σε αγνοούν είναι μια από τις χειρότερες εμπειρίες που μπορεί να συμβεί.
Η αγνόηση ενός ατόμου είναι μια μορφή ηθικής και ψυχολογικής βίας, μια έκφραση σκληρότητας που κάποιοι πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν. Είναι πολύ σύνηθες να υποβληθεί σε αυτή τη θεραπεία κάποιος που βρίσκεται σε εύθραυστη κατάσταση ή που θεωρείται κατώτερος.
Οι ήρωες γεννιούνται από την ανθρώπινη αδιαφορία για τα βάσανα των άλλων.
-Νίκολας Γουέλς-
Το να αγνοείς κάποιον ισοδυναμεί με τη συμβολική εξάλειψη αυτού του ατόμου. Είναι μια κοινωνική θανατική ποινή. Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις στην ιστορία όπου αυτή η συμβολική δολοφονία προηγήθηκε της πραγματικής σωματικής δολοφονίας. Ξεκινώντας από αυτές τις εγκαταστάσεις, πράξεις του βία προς συγκεκριμένα άτομα ή κοινωνικές ομάδες.
Τα επίπεδα συμβολικής εξάλειψης πρέπει να αγνοηθούν
Η απαξίωση και η συμβολική εξάλειψη δεν έχουν πάντα το ίδιο επίπεδο ή ένταση. Μερικές φορές εκφράζονται απέναντι σε ορισμένες ιδέες ή συναισθήματα ενός ατόμου ή μιας ομάδας ανθρώπων. Συχνά αφορά κοινωνικές ομάδες όπως συμβαίνει σε διάφορες μορφές Μακαρθισμός ξενοφοβία ή διακρίσεις.
Εξευτελίζετε κάποιον όταν χρησιμοποιείτε εκφράσεις όπως: Αυτό που λέτε είναι εντελώς λάθος Το να σκέφτεστε με αυτόν τον τρόπο είναι λάθος ή Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι ανόητος. Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι: ποιος έχει την εξουσία να δυσφημεί ή να αγνοεί τις σκέψεις των άλλων; Το πολύ μπορείτε να υποστηρίξετε αντίθετα επιχειρήματα, να εκφράσετε και να έχετε διαφορετικές ιδέες, αλλά να μην δυσφημήσετε και να αγνοήσετε εντελώς τις σκέψεις ενός άλλου ατόμου.
Το ίδιο ισχύει και για τα συναισθήματα: Δεν υπάρχει περίπτωση να έχετε αυτά τα συναισθήματα Πώς μπορείτε να φοβάστε… Είστε τρελοί αν ανησυχείτε για αυτό. Η προφορά αυτών των προτάσεων σημαίνει άρνηση του συμβολικού κόσμου των άλλων. Ποιος έχει το δικαίωμα να απαιτήσει να εξαφανιστούν ορισμένα συναισθήματα, φόβοι ή συναισθήματα; Κανείς.
Το να αγνοείται από την κοινωνία
Ο αποκλεισμός μπορεί επίσης να βρεθεί σε κοινωνικό επίπεδο και δεν συνεπάγεται απαραίτητα μορφές εκφοβισμός απευθείας. Ακόμη και η απλή αδιαφορία είναι αρκετή για να κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν ότι δεν μετράνε τίποτα. Αυτό κάνουν πολλές κυβερνήσεις (και πολλά άτομα) απέναντι στους πιο ταπεινούς ανθρώπους. Είναι χρήσιμα όταν ψηφίζουν, αλλά οι πολιτικές που εφαρμόζονται δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τη δραματική τους κατάσταση.
Συμβαίνει και στην καθημερινότητα. Πολλές πόλεις είναι οργανωμένες ώστε να μην εμποδίζουν την οδική κυκλοφορία, να μην προστατεύουν τη ζωή των πεζών. Όσοι έχουν αυτοκίνητο, ειδικά ένα high-end, πιστεύουν ότι μπορούν να πάνε όπου θέλουν, νιώθοντας ότι είναι ο κύριος του δρόμου. Αυτό δεν είναι υπερβολή: περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν στον κόσμο λόγω τροχαίων ατυχημάτων παρά από ασθένειες.
Η γραφειοκρατία είναι ειδικός στο να αγνοεί τους ανθρώπους. Σκεφτείτε για παράδειγμα όταν πρέπει να κάνετε κάποια χαρτιά και οι υπάλληλοι παίζουν με τον χρόνο σας σαν να είναι άθλημα. Σας στέλνουν από το ένα γραφείο στο άλλο ζητώντας σας συνεχώς να υποβάλετε νέα έγγραφα.
Όλα για να δικαιολογήσουν τη δουλειά είκοσι ατόμων όταν μόνο ένα θα αρκούσε για να λύσει το πρόβλημά σου. Συμβαίνει λόγω της αδυναμίας διαχείρισης της γραφειοκρατίας και της ανταλλαγής ευνοιών που χαρακτηρίζουν την πολιτική.
Πολεμώντας την αδιαφορία
Το να αγνοούνται σπέρνει τους σπόρους της βίας σε όσους τυγχάνουν τέτοιας μεταχείρισης. Αυτή η βία δεν εξαφανίζεται: είτε καταλήγει να στραφεί εναντίον εκείνων που την δημιούργησαν είτε στρέφεται εναντίον του ίδιου του θύματος, αρρωστώντας το και υπονομεύοντας το δικό του ευημερία . Και στις δύο περιπτώσεις, αργά ή γρήγορα η κοινωνία θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες.
Σε ατομικό επίπεδο είναι σημαντικό να αναπτυχθούν αντισώματα για την αντιμετώπιση της ενόχλησης που προκαλείται από αδιαφορία . Πρέπει να έχουμε επίγνωση της παρουσίας ανθρώπων που αγνοούν τους άλλους με σειριακό τρόπο και που θα συναντήσουμε στο ταξίδι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας.
Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην πάρετε το δόλωμα και μην επιτρέψετε σε αυτούς τους ανθρώπους να μας κάνουν να νιώθουμε ανασφαλείς και κατώτεροι . Το πρόβλημα είναι αυτοί, όχι εμείς.
Σε κοινωνικό επίπεδο πρέπει να προωθήσουμε συμπερίληψη . Όσες διαφορές κι αν υπάρχουν με τους άλλους, κάθε άτομο έχει δικαίωμα να έχει μια θέση στην κοινωνία. Κανείς δεν μας αναγκάζει να μοιραζόμαστε ή να αποδεχόμαστε τις ιδέες και τα συναισθήματα των άλλων.
Ωστόσο, έχουμε υποχρέωση να σεβαστούμε το δικαίωμά τους να είναι ο εαυτός τους, να σκέφτονται όπως θέλουν και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Η ευημερία μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το να έχουμε ανοιχτό μυαλό.
