Έχετε μείνει ποτέ παράλυτος ή σε σοκ όταν αντιμετωπίζετε κίνδυνο; Το πιο φυσιολογικό θα ήταν να αντιδρούμε όταν αντιλαμβανόμαστε έναν σοβαρό κίνδυνο. Ωστόσο Συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους να μην μπορούν να κινήσουν ούτε έναν μυ, φαίνεται να μην μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους . Σε αυτό το άρθρο θα καταλάβουμε γιατί οι μύες μας παραλύουν όταν το πιο λογικό θα ήταν να τους χρησιμοποιήσουμε.
Σκεφτείτε για λίγο τον υπόλοιπο κόσμο των ζώων. I . Συνήθως συμβαίνει όταν είναι μικρά και είναι τεχνική του επιβίωση . Παίζουν νεκροί ώστε ο επιθετικός τους να σταματήσει να εστιάζει πάνω τους και να τους αφήσει ήσυχους . Κάτι συμβαίνει και σε εμάς τους ανθρώπους σε συγκεκριμένες συνθήκες που μας κάνουν ανίκανους να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας.
Η λειτουργία της αμυγδαλής σε επικίνδυνες καταστάσεις
Η αμυγδαλή βρίσκεται στον εγκέφαλο ακριβώς στο εσωτερικό τμήμα του κροταφικός λοβός . Έχει μια πολύ σημαντική λειτουργία στο συναισθηματικό μας σύστημα. Ειδικότερα, είναι υπεύθυνο να μας προειδοποιεί όταν βρισκόμαστε σε κίνδυνο.
Είτε ο κίνδυνος είναι εσωτερικός (παραλίγο να πάθουμε έμφραγμα) είτε εξωτερικός (κάποιος κατευθύνεται προς το μέρος μας με επιθετική στάση), και στις δύο περιπτώσεις η αμυγδαλή ενεργοποιείται. Εν συνέχεια στέλνει ορισμένες νευρικές ώσεις σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου ώστε να ενεργοποιούνται ορισμένες λειτουργίες στο σώμα μας. Έτσι ο καρδιακός ρυθμός θα αυξηθεί, περισσότερο οξυγόνο θα φτάσει στους μύες και θα προετοιμαστούμε να αντιδράσουμε και να αμυνθούμε από ενδεχόμενο κίνδυνο φυγαδεύοντας ή επιτιθέμενοι.
Η αμυγδαλή ενεργοποιείται χάρη στον φόβο και πυροδοτεί μια αντίδραση που στέλνει ορμόνες στην κυκλοφορία του αίματος για να το προετοιμάσει για δράση. Οι αισθήσεις οξύνονται, η αναπνοή επιταχύνεται και η μνήμη είναι πιο ενεργή.
Σε αυτό το καταιγισμό αισθήσεων το αδρεναλίνη . Συμμετέχει ενεργά σε αυτή την αντίδραση για να ξεφύγει ή να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο προκαλώντας συστολή των αιμοφόρων αγγείων μας και διαστολή των αεραγωγών μας. Ταυτόχρονα, πολλοί τομείς γίνονται ανασταλτικοί, δηλαδή αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων.
Γιατί δεν μπορούμε να πάρουμε αποφάσεις σε μια επικίνδυνη κατάσταση; Είναι συνέπεια του στρες που δημιουργείται από την ενεργοποίηση της άμυνας στο σώμα μας και το οποίο αναγκάζει το νευρικό μας σύστημα να αποφασίσει να συμπεριφερθεί σε ενστικτώδης να σώσουμε τη ζωή μας. Η συλλογιστική μπορεί να είναι μια υποχρέωση εδώ, καθώς η προτεραιότητα είναι να αντιδράσετε γρήγορα.
Το να μην μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου γιατί;
Υπό το πρίσμα των όσων μόλις ειπώθηκαν, μερικές φορές μπορεί να φαίνεται παράξενο να είναι κανείς ανίκανος να υπερασπιστεί τον εαυτό του μπροστά σε έναν δεδομένο κίνδυνο το σώμα κάνει ό,τι μπορεί για να το αντιμετωπίσει . Ωστόσο, πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι ένας αμυντικός μηχανισμός ενεργοποιείται μέσα μας.
Αν μια περίσταση ξυπνήσει α παρελθόν τραύμα ή είναι τόσο σοβαρό που προκαλεί κρίση πανικού μπορεί να συμβεί πλήρης αποσύνδεση στον εγκέφαλό μας . Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε lockdown.
Αυτή η αποσύνδεση συνδέεται στενά με αυτό που ονομάζουμε αποπροσωποποίηση, ένα από τα συμπτώματα του άγχους . Ξαφνικά νιώθουμε ξένοι με το σώμα μας, οι αισθήσεις και τα συναισθήματά μας αποκοιμιούνται και νιώθουμε εντελώς αποπροσανατολισμένοι. Συμπεριφερόμαστε αυτόματα σαν να είμαστε ρομπότ.
Είναι μια τεχνική επιβίωσης που μας βοηθά να ηρεμήσουμε τον πόνο και τη συναισθηματική ταλαιπωρία που προκαλεί η κατάσταση. Σε αυτή την κατάσταση δεν τρέχουμε, δεν αντιδρούμε, δεν κάνουμε τίποτα .
Η διάσπαση είναι ένας μηχανισμός που τοποθετεί ο εγκέφαλός μας για να μας προστατεύσει από μια κατάσταση από την οποία δεν ξέρει πώς να βγει. Επομένως, αποσυνδέει το μυαλό μας από την πραγματικότητα για να παρεμβάλει μια συγκεκριμένη απόσταση ασφαλείας που μειώνει τη συναισθηματική επίδραση που προκαλεί η περίσταση.
Η αδυναμία να αμυνθεί είναι μια απολύτως φυσιολογική αντίδραση
Αυτές οι αντιδράσεις στον κίνδυνο είναι συχνές σε παιδιά που είναι θύματα κακοποίησης ή σε άτομα που έχουν πέσει θύματα επαναλαμβανόμενης επιθετικότητας . Συχνά το διάσταση ότι ζουν μπορεί να τους κάνει να αμφιβάλλουν αν αυτό που συνέβη δεν είναι καν αποκύημα της φαντασίας τους.
Το να μην μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου μπροστά στον κίνδυνο δεν πρέπει ποτέ να αντιμετωπίζεται ή να θεωρείται αδυναμία αφού είναι μια απολύτως φυσιολογική αντίδραση που μας επιτρέπει να νιώθουμε κατά κάποιο τρόπο ασφαλείς. Ανάλογα με την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε μπορεί να είμαστε σε θέση να αντιδράσουμε ή μπορεί να παραμείνουμε παράλυτοι ως αποτέλεσμα της προσωπικής μας ιστορίας ή της σοβαρότητας της κατάστασης.
