Για να μάθουμε για τη μισοφωνία, ας διαβάσουμε αυτή την ιστορία: Έτσι ήμουν όλη μου τη ζωή, είναι φρικτό. Η χρήση οποιασδήποτε μορφής μεταφοράς με φρικάρει εντελώς. Αν δεν φοράω ωτοασπίδες ή δεν ακούω μουσική στα ακουστικά μου, γίνομαι πολύ νευρικός και ευερέθιστος. Ακούγοντας το πληκτρολόγιο του υπολογιστή, κάποιος να μασάει τσίχλα, να δαγκώνει το πιρούνι του ενώ τρώει, να πίνει σούπα... άπειρα πράγματα. Μακάρι να μπορούσα να είμαι ήρεμη μια μέρα και να μην χρειάζεται να είμαι μόνη ή με τα ακουστικά μου και να μην χρειάζεται να κοροϊδεύω ή να χαζεύω τους ανθρώπους που το κάνουν... Δεν μπορώ να έχω μόνιμο σύντροφο, είναι φυσιολογικό να καταλήξω να μισώ έναν άνθρωπο σαν εμένα.
Αυτό που μόλις διαβάσαμε είναι η μαρτυρία ενός ατόμου που πάσχει από μισοφωνία. Τι είναι όμως τότε η μισοφωνία; Βασικά ορίζεται ως ένα μεγάλο ευαισθησία (υπερευαισθησία) σε ορισμένους ήχους .
Η κύρια αντίδραση είναι ο θυμός, όχι η περιφρόνηση. Το κυρίαρχο συναίσθημα είναι ο θυμός. Φαίνεται σαν μια φυσιολογική απάντηση, αλλά αντίθετα παρουσιάζεται με υπερβολικό τρόπο
- Δρ Sukhbinder Kumar. Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ-
Είναι μια από τις διαταραχές που συνεπάγονται μειωμένη ανοχή στον ήχο μαζί με υπερακουσία
Η λέξη misophonia επινοήθηκε από τους γιατρούς Pawel Jastreboff και Margaret Jastreboff το έτος 2000. Αυτός ο όρος προέρχεται από το ελληνικό misos που σημαίνει μίσος και foné που σημαίνει ήχος. Ετσι η μισοφωνία μπορεί επίσης να οριστεί ως επιλεκτική ευαισθησία στον ήχο.
Τι είναι πραγματικά η μισοφωνία;
Όπως είπαμε, η μισοφωνία συνίσταται σε χαμηλότερη ανοχή σε ορισμένους ήχους. Όσοι το υποφέρουν δεν μπορούν να ανεχθούν κάποιους συγκεκριμένους ήχους. Αυτό που είναι ήχος φόντου για τους περισσότερους ανθρώπους είναι βαθιά δυσάρεστο για τους άλλους .
Οι θόρυβοι όπως το μάσημα, το τσουγκρισμα των μαχαιροπήρουνων ή το τύμπανο στα δάχτυλα γίνονται αφόρητοι για άτομα που πάσχουν από μισοφωνία .
