Το να ερωτεύεσαι είναι σαν ένα άρωμα που σιγά σιγά χάνει το άρωμά του. Δεν ξέρουμε γιατί αλλά κάθε μέρα το γέλιο γαργαλάει λιγότερο και τα βλέμματα παύουν να αναζητούν το ένα το άλλο με πόθο. Το να ξέρεις πότε έχει έρθει η ώρα να τελειώσει μια σχέση δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά να το κάνεις έγκαιρα και να αποφύγεις κατάλληλα το επώδυνο και περιττό συναισθηματικό κόστος.
Θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε αυτό το άρθρο όπως θα ήλπιζαν οι περισσότεροι άνθρωποι, δηλαδή να προσφέρουμε συμβουλές και στρατηγικές για να ανακτήσετε τον χαμένο ενθουσιασμό. Γιατί όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Γιατί υπάρχουν πράγματα για τα οποία αξίζει να παλέψεις. Ωστόσο Υπάρχει ένα προφανές και κοινό γεγονός στις συνεδρίες θεραπείας ζευγαριών σχετικά με την ερωτική απώλεια : Πολλοί άνθρωποι που τελικά αποφασίζουν να τερματίσουν τη σχέση τους ήξεραν εδώ και ένα χρόνο περίπου ότι σταμάτησαν να αγαπούν τον σύντροφό τους.
Μια ιστορία δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος: μια συγκεκριμένη στιγμή εμπειρίας επιλέγεται αυθαίρετα από την οποία θα κοιτάξουμε πίσω ή από την οποία θα κοιτάξουμε μπροστά.
-Γκράχαμ Γκριν-
Αν και μας φαίνεται περίεργο, το ίδιο συμβαίνει και με τις φιλικές σχέσεις. Συχνά επιμένουμε να στύβουμε από ένα λεμόνι αυτό που δεν προσφέρει πια για πολύ καιρό. Ωστόσο, επιλέγουμε να διατηρήσουμε αυτούς τους περιορισμούς για διάφορους λόγους. Όλα τα θέματα που μπορούν να συνοψιστούν στην ίδια διάσταση: το φόβος . Φοβόμαστε να αφήσουμε κάτι που μέχρι πρόσφατα μας έδινε ευτυχία, ικανοποίηση και ευεξία.
Μας τρομάζει να είμαστε μόνοι. Φοβόμαστε να είμαστε ειλικρινείς να πεις ευθαρσώς στον σύντροφό σου ότι δεν θέλω πια να συνεχίσω γιατί έχω πάψει να σε αγαπώ. Βασικά φοβόμαστε να πληγώσουμε τον άλλον.
Όταν διαγράφουμε τον σύντροφό μας από τις προτεραιότητές μας
Ο κόσμος της ψυχολογίας έχει να αντιμετωπίσει τις διαλυμένες σχέσεις και την αγάπη για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. Σχετικές προσωπικότητες όπως ο John Gottman ή ο Harville Hendricks μας έχουν διδάξει τρόπους και στρατηγικές για να σώσουμε τους συναισθηματικούς μας δεσμούς. Μάθαμε τι να κάνουμε για να αντέξει η αγάπη, ξέρουμε ποιοι είναι εκείνοι οι καβαλάρηδες της Αποκάλυψης που σύμφωνα με τον Γκότμαν μπορούν να προλάβουν μια διακοπή ή πώς να ξεχωρίσεις τις υγιείς σχέσεις από εκείνες που προκαλούν μόνο πόνο.
Τούτου λεχθέντος, υπάρχει ένα περισσότερο από προφανές γεγονός. Υπάρχουν σχέσεις που τελειώνουν και στις οποίες δεν υπάρχει επιστροφή. Το να συνεχίζεις να επενδύεις χρόνο, κόπο και συναισθηματικές αντιξοότητες δεν έχει νόημα όταν δεν υπάρχει ούτε ενθουσιασμός ούτε σπίθα για να τις αναβιώσεις. Όταν δίνονταν διαφορετικές ευκαιρίες και τα αποτελέσματα ήταν πάντα τα ίδια. Όταν τα εμπόδια είναι ανυπέρβλητα και μπορείς μόνο να το αντιληφθείς απόσταση . Όταν μέσα μας υπάρχει μόνο η λάσπη της απογοήτευσης που καλύπτει τα πάντα με chiaroscuro και δυσφορία.
Η αλήθεια είναι ότι λίγες επιστήμες είναι τόσο ανακριβείς όσο αυτές που διέπουν τον κόσμο του ενθουσιασμού. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η συνήθεια είναι εχθρός του και η κακή συμπεριφορά όσων δεν αγαπούν όπως πρέπει, όσων δεν ξέρουν να φροντίζουν και να θεωρούν δεδομένα, είναι ο κρυπτονίτης του. Όταν πρόκειται για την καρδιά, μερικές φορές δεν είμαστε ικανοί να εξηγήσουμε τις περιπτώσεις, τις εποχές και τις νόρμες της. Ωστόσο, η αγάπη δεν είναι λάθος γραφής. συχνά απλά συμβαίνει.
Η απογοήτευση και η απογοήτευση της ανακάλυψης του συντρόφου μας χωρίς την παρωπίδα που φορούσαμε στα μάτια μας... Θα μπορούσαμε να δώσουμε χίλιους λόγους και να διατυπώσουμε εξίσου πολλές θεωρίες για το γιατί αυτό αδειάζω απροσδόκητο στις σχέσεις μας. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις, η αγάπη δεν είναι συνέπεια αυτού που κάνει ή σταματά να κάνει ο σύντροφος. Συχνά εμείς είμαστε αυτοί που αλλάζουμε, δεν δονούμε πια σε αυτή τη συχνότητα, δεν βρίσκουμε κίνητρο στους λόγους του άλλου.
Τι να κάνετε όταν σας ξεπέσει;
Ερωτευμένος όπως και στη φιλία, οι αίθουσες αναμονής δεν είναι ευχάριστες, πολύ περισσότερο οι συγγνώμες ή το να αφήνεις τον χρόνο να περάσει για να δεις τι θα συμβεί. Είτε παλεύεις για αυτό που αγαπάς είτε αφήνεις αυτό που κάποτε αγαπούσες για να μην πληγώσεις. Τίποτα δεν λύνεται δια μαγείας και ο ενθουσιασμός δεν επιστρέφει από μόνος του αν δεν προωθήσουμε αλλαγές αν δεν δεσμευτούμε να πάμε τη σχέση σε άλλο επίπεδο για να μεταμορφώσουμε τον δεσμό έτσι ώστε να εμπλουτιστεί.
Έχοντας πει αυτό, εάν το ενθουσιασμός Είναι ήδη ηλιοβασίλεμα, το καλύτερο είναι να ενεργήσεις ανάλογα. Η παράταση του αναπόφευκτου προκαλεί πόνο. Το να ζούμε με ψεύτικες ψευδαισθήσεις σημαίνει να τρέφουμε τον εαυτό μας με ένα υποκατάστατο της αγάπης που προκαλεί δυσπεψία, η οποία, σαν μεταδοτικός ιός, περνά στον άλλον για να τον αρρωστήσει κι αυτός. Όταν έχει γίνει ό,τι είναι δυνατό για τη σχέση, συχνά απομένει να γίνει το πιο υγιές πράγμα: η απομάκρυνση.
Ο ενθουσιασμός έχει μερικές φορές την παράξενη ιδιότητα να μεταμορφώνεται με την πάροδο του χρόνου. Δεν μπορούμε πάντα να το κυριαρχούμε, το ξέρουμε, δεν μπορούμε να το κρατάμε για πάντα στους δεσμούς μας με τους άλλους ανθρώπους. Μερικές φορές σβήνει είναι νόμος της ζωής. Ωστόσο το σημαντικό είναι ότι συνεχίζει να εμφανίζεται στο δρόμο μας κοντά σε κάποιον ή μέσα μοναξιά αλλά πάντα εκεί, μια συναρπαστική σταθερά.
