Ο William Blake ήταν αναμφίβολα μια ιδιοφυΐα που εξέφρασε την τέχνη του μέσα από τη ζωγραφική, τη μη μυθοπλασία και την ποίηση . Ωστόσο στη ζωή του ήταν άγνωστος και πέθανε στη φτώχεια. Το φανταστικό και ιδεαλιστικό οραματικό και πνευματικό του στυλ δεν εκτιμήθηκε ποτέ κατά τη διάρκεια της ζωής του. Χωρίς να το ξέρει, οι πινελιές του και οι στίχοι του προέβλεπαν τις κινήσεις της ψυχής του ρομαντισμού που θα εκραγούν λίγο αργότερα.
Ο Blake είναι ίσως ένας από τους πιο μοναδικούς και ενδιαφέροντες καλλιτέχνες στην ιστορία μας. Στα έργα του αναδύεται το ιερό και αυτός ο ιδιόρρυθμος βιβλικός μυστικισμός από τον οποίο άντλησε έμπνευση. Για τους περισσότερους ήταν ένας άνθρωπος που είχε εμμονή με την τρέλα εξαιτίας των οραμάτων που ισχυριζόταν ότι είχε από παιδί.
Σε όλη του τη ζωή ισχυριζόταν ότι δεχόταν επισκέψεις από φτερωτές και δαιμονικές οντότητες. Αυτές οι παρουσίες καθοδήγησαν το στυλ του, την τέχνη του και τα περισσότερα από τα χαρακτικά του καθώς και πολλά από τα βιβλία του. Πολλά από τα έργα του παρουσιάζουν ένα προφητικό ύφος άγνωστο μέχρι τότε. Όλα αυτά του στοίχισαν το παρατσούκλι Κακός Μπλέικ (Τρελός Μπλέικ).
Είτε πρόκειται για ασθένεια τρέλας είτε για απλή δημιουργική δύναμη Ο William Blake θεωρείται σήμερα ένας καλλιτέχνης αναφοράς στον κόσμο της τέχνης . Ακριβώς εκείνο το παρεξηγημένο μυαλό είδε στη δημιουργία έναν τρόπο να φτάσει στη δική του θεϊκότητα για να ξεπεράσει αυτόν τον υλικό κόσμο στον οποίο ήταν παγιδευμένος.
Στη ζωγραφική και τη λογοτεχνία ο Μπλέικ άφησε το στίγμα του μοναξιά των συναισθημάτων του και των συντριπτικών οραματικών ιδανικών που τον εμψύχωσαν.
Μη
- W. Μπλέικ-
Τα πρώτα χρόνια του νεαρού οραματιστή καλλιτέχνη
Ο Γουίλιαμ Μπλέικ γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1757 σε μια μεσοαστική οικογένεια. Εκπαιδεύτηκε μαζί με τα 7 αδέρφια του σε ένα σπίτι όπου όλα περιστρέφονταν γύρω από δύο διαστάσεις: τη Βίβλο και την τέχνη. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι οι γονείς του ανήκαν στη ριζοσπαστική θρησκευτική αίρεση που είναι γνωστή ως Άγγλοι διαφωνούντες γεγονός που θα μπορούσε να δικαιολογήσει τα μυστικιστικά και πνευματικά οράματα που θα τον ενέπνεαν τόσο πολύ κατά την καλλιτεχνική του ωριμότητα.
Αν και δεν είχε πάει σχολείο Ο William Blake ένιωθε πάντα μια ισχυρή έλξη για το σχέδιο . Αναπαρήγαγε έργα των Raphael Michelangelo Marten Heemskerk και Albrecht Durer. Με τον ίδιο τρόπο και με τη βοήθεια της μητέρας του εξερεύνησε το ποιητικό είδος των έργων των Ben Jonson και Edmund Spenser.
Έτρεφε μια βαθιά καλλιτεχνική αποφασιστικότητα, μια ορμή τόσο δυνατή που του επέτρεψε να γίνει μαθητευόμενος χαράκτης το 1772. Αυτή η εκπαίδευση θα διαρκούσε 7 χρόνια και στη συνέχεια θα γινόταν καλλιτέχνης της Εταιρείας Αρχαιοτήτων και της Βασιλικής Εταιρείας. Σε ηλικία 21 ετών άρχισε να εργάζεται για διάφορους εκδότες αντιγράφοντας χαρακτικά των τάφων των βασιλιάδων και των βασιλισσών στο Αβαείο του Γουέστμινστερ.
Στη συνέχεια ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του ως ζωγράφος στη Σχολή Σχεδίου της Βασιλικής Ακαδημίας Τέχνης. Ήδη σε αυτή την πρώτη φάση της ζωής του πολλά από τα έργα του ξεπήδησαν από οράματα που ισχυριζόταν ότι είχε από την παιδική του ηλικία. Ισχυρίστηκε ότι ήταν μάρτυρας της εμφάνισης αγγέλων μοναχών αλλά και δαίμονες .
Ο William Blake ένας διανοούμενος αντιφρονών
Το 1782 ο William Blake παντρεύτηκε τη νεαρή Catherine Boucher, ένα κορίτσι ταπεινής καταγωγής στην οποία έδωσε μαθήματα ανάγνωσης και γραφής. Αργότερα τη μύησε στον κόσμο της τέχνης, κάνοντάς την σύντροφο στη ζωή και τη δουλειά.
Ο Γουίλιαμ και ο αδελφός του Ρόμπερτ ίδρυσαν έναν εκδοτικό οίκο εκδηλώσεων που τους επέτρεψε να προσφέρουν υποστήριξη σε όλους τους αντιφρονούντες διανοούμενους της εποχής. Τα έργα επαναστατών φιλοσόφων, συγγραφέων και επιστημόνων όπως ο Joseph Priestley, ο Richard Price, ο Henry Fuselli και η Mary Wollstonecraft (μία από τις πρώτες φεμινίστριες και μητέρα του Mary Shelley συγγραφέας του μυθιστορήματος Φρανκενστάιν ).Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο William Blake δημοσίευσε επίσης τα δικά του έργα συμπεριλαμβανομένου Visions of the Daughters of Albion . Στο τελευταίο υπερασπίστηκε το δικαίωμα των γυναικών στην προσωπική εκπλήρωση. Παράλληλα με αυτό άρχισε να πειραματίζεται με την τεχνική της χαρακτικής. Ακολουθώντας ένα από τα οράματά του, δοκίμασε την τεχνική της χαρακτικής για να εικονογραφήσει συλλογές ποιημάτων, δίνοντας σχήμα σε αυτό που όριζε ως φωτισμένη εκτύπωση.
Μεταξύ 1775 και 1789 ο κόσμος ήταν το σκηνικό δύο μεγάλων επαναστάσεων, της αμερικανικής και της γαλλικής. Αυτά ήταν μια πηγή μεγάλης έμπνευσης για τον William Blake, τον καλλιτέχνη που πάντα υποστήριζε την ελευθερία που εξυψωνόταν από τον ατομικισμό στον απόηχο της σκέψης του Νίτσε .
Se
-Γουίλιαμ Μπλέικ-
Η παρεξηγημένη και επικριτική τέχνη του William Blake
Το 1804 ο William Blake ξεκίνησε το πιο φιλόδοξο έργο του: Ιερουσαλήμ βιβλίο που εικονογραφεί και γράφει ταυτόχρονα. Αρχίζει επίσης να εκθέτει πολλά από τα έργα του ως Οι προσκυνητές του Καντέρμπουρυ e Ο Σατανάς εξαπολύει τους επαναστάτες αγγέλους . Δυστυχώς όμως όλα τα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά του έργα έγιναν αντικείμενο χλευασμού αδιαφορία ή κριτική ότι ο Μπλέικ ήταν τρελός.
Ξεκινώντας από το 1809, η απογοήτευση και η συνειδητοποίηση ότι το έργο του δεν θα αναγνωριστεί ποτέ τον οδήγησε να αποχωριστεί τα χαρακτικά, τα πινέλα και τους στίχους του.
σιγά σιγά Ο William Blake βυθίστηκε στη λήθη και την απόλυτη φτώχεια .
Η κληρονομιά ενός καλλιτέχνη που επέλεξε να κοιτάξει μέσα του
Ο William Blake δεν ήταν ζωγράφος όπως πολλοί Βρετανοί καλλιτέχνες της εποχής του. Απέφυγε την άμεση παρατήρηση γιατί ήταν δική του έμπνευση προερχόταν από μέσα του από εκείνο το σπασμωδικό σύμπαν που κατοικείται από προφητικά οράματα.
Το βλέμμα του δεν επικεντρώθηκε σε ανατολές, ούτε δέντρα, ούτε τοπία, ούτε ωκεανούς, ούτε αβαεία, όπως οι παραγωγές του σύγχρονου του Κάσπαρ Ντέιβιντ Φρίντριχ.
Στα ποιήματα και τους πίνακες του Μπλέικ υπάρχει το σκοτάδι του απρόσιτου . Υπάρχει εκείνη η μυστικιστική δύναμη που τρομάζει και ανησυχεί και φαίνεται να αποκαλύπτει ένα ανεξήγητο μήνυμα.Για πολλούς κριτικούς το έργο του ήταν βλάσφημο, άλλοι ένιωθαν στους στίχους και τα σχέδιά του τον προαπαιτούμενο αέρα που θα τον έκανε βασικό πρόσωπο του ρομαντισμού.
