Αστεία Παιχνίδια είναι μια ταινία του Michael Haneke, ένα απόλυτα πιστό αντίγραφο της αυστριακής έκδοσης του 1997 σκηνοθεσία του ίδιου σκηνοθέτη. Η ταινία είναι για την επίθεση σε μια οικογένεια που έκανε διακοπές από δύο νεαρούς άνδρες.
Μπορεί να φαίνεται σαν ένα βίαιο θρίλερ όπως πολλά άλλα, αλλά δεν είναι η πλοκή που κάνει την ταινία ξεχωριστή, αλλά η διδασκαλία που σκοπεύει να δώσει στους θεατές μέσω της κριτικής της ανόητης και βίαιης ψυχαγωγίας που είναι τυπική πολλών κινηματογραφικών παραγωγών και η οποία σέρνεται στα σπίτια μας.
Αστεία Παιχνίδια αμφισβητεί τη χυδαία και βίαιη ψυχαγωγία είναι ένα είδος θεραπείας για ένα κοινό που έχει εμμονή με την περιστασιακή κατανάλωση βίαιων εικόνων.
Η ταινία (τόσο στην αυστριακή εκδοχή όσο και στο αμερικάνικο ριμέικ) στοχεύει να κάνει τον θεατή να καταλάβει τον βαθμό στον οποίο μπορεί να είναι συνένοχος στη βία που παρακολουθεί τακτικά στο καθημερινό του περιβάλλον και στον κινηματογράφο.
Αστεία παιχνίδια: αντισυμβατική βία
Η ταινία ξεκινά με την Άννα και τον Τζορτζ (Ναόμι Γουότς και Τιμ Ροθ) να ταξιδεύουν με αυτοκίνητο με ιστιοπλοϊκό για να φτάσουν στο εξοχικό τους με τον γιο τους Τζόρτζι (Ντέβον Γκίρχαρτ). Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με το Land Rover τους ακούνε ένα CD όπερας.
Λίγο μετά την άφιξή τους στον προορισμό τους εμφανίζονται στην πόρτα δύο ευγενικά αλλά ελαφρώς παράξενα αγόρια . Οι άψογοι τρόποι και το υποτιθέμενο ότι ανήκουν σε υψηλή κοινωνική τάξη επιτρέπουν στους δύο νέους ευκολότερη πρόσβαση στο σπίτι. Και εδώ αρχίζει ο εφιάλτης.
Η οικογένεια θα βρεθεί στο έλεος δύο κοινωνιοπαθείς που με τους άψογους τρόπους τους θα τη βασανίζουν όλο το βράδυ με μαχαίρι, όπλο και μπαστούνι του γκολφ.
Οι νέοι αυτοαποκαλούνται με διαφορετικά ονόματα. Μερικές φορές είναι ο Πέτρος και ο Παύλος. άλλα Tom and Jerry ή Beavis και Butt-Head. Τους χαρακτήρες υποδύονται οι Michael Pitt και Brady Corbet.
Ποιοι είναι αυτοί οι δύο κοινωνιοπαθείς;
Ο Πέτρος και ο Παύλος λειτουργούν χωρίς αποκρυπτογραφήσιμο κίνητρο ή συναίσθημα . Όταν ο Τζορτζ ο πατέρας του ρωτά τον λόγο της σκληρότητάς τους, ο ένας από τους δύο βασανιστές απαντά με μια παρωδία των κλασικών κινήτρων που περιμένει ο θεατής.
Αναφέρεται στη δυστυχισμένη παιδική του ηλικία, τη σεξουαλική αστάθεια, την κοινωνική δυσαρέσκεια και την αγένεια του. Όλες οι προβλέψιμες δικαιολογίες που δεν δίνουν εξήγηση. Σε αυτή την περίπτωση ο Χάνεκε κοροϊδεύει τα πιο μπανάλ επιχειρήματα που χρησιμοποιεί μέσα ενημέρωσης να εξηγήσει την ψυχολογία των χαρακτήρων.
Πέτρος και Παύλος φορούν πεντακάθαρα λευκά γάντια όταν κάνουν τις τρομερές τους πράξεις . Σε ορισμένες σκηνές ο Πιτ απευθύνεται απευθείας στο κοινό, πειράζοντάς τους για τις προσδοκίες της Άννας και του Τζορτζ για επιβίωση.
Στην ταινία γίνονται κάποιες λεπτές νύξεις για τη συνενοχή του θεατή καθώς ξετυλίγεται η βίαιη πλοκή. Οι ηθοποιοί κλείνουν ρητά το μάτι στην κάμερα ενώ χλευάζουν τα θύματα σε ένα μακάβριο παιχνίδι που προβάλλεται στη μεγάλη οθόνη.
Η ανακατασκευή μιας καθημερινής σκηνής σε κάθε κουζίνα μιμείται αυτό που κάνουμε πολλοί από εμάς όταν καταναλώνουμε βίαιες ταινίες ελαφρύνοντας τα πάντα.
Γιατί δεν μας σκοτώνεις; ρωτάει η Άννα. Υποτιμά τη σημασία της παράστασης, απαντά ο βασανιστής της. Στο μεταξύ ο θεατής παραμένει εμπλεκόμενος στο φρικτό θέαμα.
Ποιο είναι το μήνυμα του Funny Games;
Ο Michael Haneke είναι ένας Αυστριακός σκηνοθέτης που μας έχει συνηθίσει σε αντισυμβατικές ιστορίες και ψυχαγωγία που συνοδεύονται πάντα από προβληματισμό σε κάθε σεκάνς.
Ο βία του Haneke δεν είναι αστείο, κομψό ή σέξι, δεν είναι καν ιδιαίτερα δραματικό αλλά είναι απλά και αμείλικτα δυσάρεστο. Πολύ λιγότερο παρέχει μια πραγματική εξέλιξη της πλοκής για να διαλύσει ή να εκτρέψει την αγωνία.
Ο στόχος του Αστεία Παιχνίδια είναι να αντιμετωπίσουμε την υποκριτική μας γεύση για τη βία του Χόλιγουντ στα πιο διαφορετικά είδη της. Σκεφτόμαστε τη βία στην οθόνη ως κάτι πολύ περιθωριακό και ξένο στην καθημερινή ζωή.
Η ταινία δείχνει ότι δεν υπάρχει τελειότητα οικογένεια κατοικία ή εργασία που μπορεί να μας κρατήσει μακριά από τον κίνδυνο. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να αντιδράσουμε σε ό,τι μπορεί να μας κάνει εξαιρετικά ευάλωτους ανθρώπους. Καμία σχέση με την τελειότητα του Χόλιγουντ.
Η αφέλεια και η συνενοχή μας σε σχέση με την παράλογη βία του κινηματογράφου
Χάνεκε σκοπεύει να μας ξεσκεπάσει και εκπληρώνει την επιθυμία του προβλέποντας τα συμπεράσματα των προβληματισμών μας. Αυτό σκοπεύει να μας το δείξει όλες οι εκπτώσεις μας είναι περισσότερο προϊόν μακράς έκθεσης σε εμπορικές ταινίες βίαιης φύσης.
Αυτός είναι ο λόγος που η ταινία μας εξαπατά ιδιαίτερα με κάποιες ενδείξεις που συχνά συνδέονται με άλλες βίαιες ταινίες που πιστεύουμε ότι η οικογένεια μπορεί να χρειαστεί για να απελευθερωθεί από το συνεχιζόμενο δράμα. Αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια γιατί αυτές οι ενδείξεις δεν θα αποδειχθούν καθόλου σημαντικές.
Το τέλος των μύθων
Οι επιθέσεις δεν είναι ούτε λογικές ούτε προβλέψιμες. I ρόλους των φύλων αντιστρέφονται, η απόδραση από τον τόπο των γεγονότων δεν είναι καθόλου ηρωική ούτε οι στόχοι των χαρακτήρων είναι γεμάτοι μυστήρια. Η απόδραση, μια πτυχή που παίζει πάντα σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής, παρεμποδίζεται από την αρχή.
Είναι μια λιτή, στεγνή βία χωρίς περιττές ανακατασκευές στη μεγάλη οθόνη. Είναι μια βία που διαμορφώνεται στην ψυχολογία μας. Αστεία Παιχνίδια Είναι μια ταινία που δεν πρέπει να χάσετε για όσους θέλουν να ξεφύγουν από τα συνηθισμένα σινεφίλ πρότυπα ενώ δεν ισχύει καθόλου για τους τακτικούς καταναλωτές βίαιων ταινιών ως απλοί θεατές.
