Διαχείριση συναισθημάτων στους εκπαιδευτικούς

Όλοι χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε δασκάλους που δεν απολάμβαναν υγιούς εκπαίδευσης διαχείριση συναισθημάτων. Δάσκαλοι σε σύγκρουση με μαθητές, καθηγητές που δεν είχαν ενσυναίσθηση ή που τιμωρούσαν χωρίς λόγο. Μερικές φορές μπορεί να φτάσουν ακόμη και στο σημείο να συγκρουστούν με μαθητές.

Ο διαχείριση των συναισθημάτων των εκπαιδευτικών αφορά την ικανότητά τους να ελέγχουν τα συναισθήματα. Είναι μια δεξιότητα που σπάνια μας διδάσκουν. Δυστυχώς, μάλιστα, δίνεται μεγάλη σημασία στις έννοιες αλλά όχι στην εφαρμογή τους.

Όταν μιλάμε για έλλειψη συναισθηματικής διαχείρισης, σίγουρα δεν εννοούμε να κατηγορήσουμε τους δασκάλους. Συχνά κάνουν ό,τι μπορούν αλλά δεν έχουν τα κατάλληλα εργαλεία.

Από την πλευρά των δασκάλων

Σε πολλές περιπτώσεις i καθηγητής κατακλύζονται από άγχος για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Μαθητές με δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις, γονείς που δεν παρευρίσκονται σε απαιτητικές ή αντικρουόμενες συναντήσεις... Είναι δύσκολο να βρεις τον κατάλληλο χώρο για να διαχειριστείς τα συναισθήματα.

Για παράδειγμα, σε πολλά σχολεία τα περιστατικά της εκφοβισμός . Ποιος προετοιμάζει τους δασκάλους να αντιμετωπίσουν αυτές τις βίαιες καταστάσεις; Λίγοι από αυτούς είχαν την ευκαιρία να μάθουν πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήματα σε ομάδες συγκρούσεων. Ωστόσο, πολλοί είχαν αυτή την εμπειρία.

Για τη διαχείριση της συναισθηματικής διάστασης μιας ομάδας μαθητών είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς πώς να διαχειρίζεται πρώτα τη δική του. Όταν μπαίνει στην τάξη ο δάσκαλος δεν μεταμορφώνεται σε μηχανή. Δεν αφήνει τα συναισθήματά του έξω από την πόρτα της τάξης. Τα μαθήματα είναι επίσης φτιαγμένα από συναισθήματα όπως και η ευχαρίστηση της διδασκαλίας.

Από την άλλη πολλοί μαθητές εγκαταλείπουν το σχολείο ακριβώς επειδή ο δάσκαλος έχει εξαντλήσει τη χαρά και την ευχαρίστηση της διδασκαλίας. Η επιρροή των δασκάλων είναι τέτοια που επηρεάζει τους μαθητές με θετικό ή αρνητικό τρόπο. Επομένως, η σωστή διαχείριση των συναισθημάτων έχει θετικές συνέπειες σε ολόκληρη την ομάδα.

Διαχείριση των συναισθημάτων των εκπαιδευτικών: βασικές δεξιότητες

Υπάρχουν πέντε βασικές δεξιότητες που βοηθούν τους δασκάλους να διαχειριστούν τα συναισθήματα. Για να τα παρουσιάσουμε επιλέξαμε την οργάνωση που δημιούργησε ο Peter Salovey.

Αυτογνωσία:είναι σημαντικό ξέρω τα συναισθήματά σας και πώς επηρεάζουν τις σκέψεις και τις πράξεις σας. Αυτό σας επιτρέπει να βελτιωθείτε και να αποκτήσετε μεγαλύτερη επίγνωση.

Συναισθηματικός έλεγχος:σας επιτρέπει να κυριαρχήσετε στην παρορμητικότητα. Σας επιτρέπει να διαχειριστείτε μια αγχωτική κατάσταση ή μια στιγμή χάους στην τάξη.

Δεξιότητες παρακίνησης:μας βοηθά να παρακινήσουμε και, κατά συνέπεια, να παρακινήσουμε και άλλους.

Ενσυναίσθηση:σας επιτρέπει να συντονιστείτε με τους μαθητές και να τους κατανοήσετε. Μερικές φορές ένας άτονος μαθητής κρύβει μια δύσκολη οικογενειακή κατάσταση.

Κοινωνικές και ηγετικές δεξιότητες:διευκολύνουν την αποτελεσματική αλληλεπίδραση με την ομάδα. Με αυτόν τον τρόπο ο καθηγητής είναι κοντά τους αλλά διατηρεί τον ρόλο του ως ηγέτης .

Προστασία από το στρες

Το να γνωρίζουν πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους επιτρέπει στους δασκάλους να απολαμβάνουν διαφορετικούς πόρους για να αντιμετωπίσουν ορισμένες καταστάσεις. Σε περίπτωση άγχους, οι ενέργειες που υλοποιούνται μπορούν να έχουν θετικό αντίκτυπο στη μάθηση ολόκληρης της τάξης. Αυτό συμβαίνει γιατί ο δάσκαλος είναι σε θέση να αποφύγει διαταραχές που προκαλούνται από στρες ή άγχος.

Μαθαίνεις επίσης να αντιμετωπίζεις νέες προκλήσεις. Για παράδειγμα: μια συγκρουσιακή τάξη που έχει πολύ κόσμο, έλλειψη κινήτρων για μελέτη...

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου υπάρχει ανάγκη εκτιμά την εκπαίδευση . Ο μαθητής πρέπει να νιώθει τον δάσκαλο κοντά του και να ξέρει ότι τον καταλαβαίνει. Οι καθηγητές έχουν τεράστια επιρροή αλλά μερικές φορές δεν το γνωρίζουν.

Είναι γνωστό ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού δεν είναι εύκολο. Τα μαθήματα, οι μαθητές και το άγχος να φτάσουμε παντού προκαλούν μια αίσθηση καταπίεσης. Ας θυμηθούμε όμως ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια καθόμασταν κι εμείς σε εκείνα τα θρανία. Κι εμείς μερικές φορές σκεφτόμασταν: κανείς δεν με καταλαβαίνει.

Σε εκείνη την κατάσταση η συγκαταβατική ματιά του καθηγητής δεν μας ενδιέφερε. Αντίθετα, θα ήταν ωραίο να μας είχε πλησιάσει στο τέλος του μαθήματος για να μας πει μια λέξη παρηγοριάς ή να μας κάνει να νιώσουμε ξεχωριστοί. Και πάνω απ' όλα, γνωρίζοντας ότι δεν είχε ξεχάσει πότε κάθισε κι εκείνος στο σχολείο.