Το όνομα του Cesare Lombroso είναι στενά συνδεδεμένο με την ιστορία της εγκληματολογίας. Η μέθοδος ταξινόμησής του ήταν εδώ και καιρό το κύριο εργαλείο για τη δημιουργία προφίλ εγκληματιών. Μερικές από τις θεωρίες του εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης στον τομέα του δικαίου σήμερα.
Ο Cesare Lombroso, γιατρός και ανθρωπολόγος, θεωρείται ο πατέρας του εγκληματολογία . Το δοκίμιό του The Criminal Man αντιπροσωπεύει την πρώτη προσπάθεια συλλογής δεδομένων με συστημικό τρόπο. Μαζί με τον Enrico Ferri και τον Raffaele Garofalo ήταν ένας από τους μεγάλους εκπροσώπους της θετικιστικής εγκληματολογίας.
Υπάρχουν ενδείξεις σε έναν τόπο εγκλήματος που από τη φύση τους δεν προσφέρονται να συλλεχθούν ή να εξεταστούν. Πώς συλλέγετε αγάπη, θυμό, μίσος, φόβο...; Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να ξέρετε πώς να αναζητήσετε.
-Τζέιμς Ρις-
Η σκέψη του Lombroso επηρεάστηκε έντονα από τις θεωρίες του Δαρβίνου. Υπό αυτή την έννοια, ο ανθρωπολόγος έφτασε στο σημείο να πει ότι οι εγκληματίες είναι ο κρίκος που λείπει μεταξύ του πιθήκου και του ανθρώπου.
Το αποκορύφωμα του έργου του Lombroso ήταν η κατάταξη των εγκληματιών. Τους χώρισε σε: εγκληματίες που γεννήθηκαν ηθικά τρελοί, επιληπτικούς εγκληματίες, τρελούς εγκληματίες, εγκληματίες συνήθους και περιστασιακούς εγκληματίες. Ας δούμε πώς όρισε κάθε μία από τις κατηγορίες.
Ο γεννημένος εγκληματίας του Cesare Lombroso
Ο Λομπρόζο ήταν πεπεισμένος ότι ήταν δυνατό να αποδειχθεί η εγκληματική τάση του ένα άτομο ξεκινώντας από τα φυσικά του χαρακτηριστικά . Αυτή η προσέγγιση επομένως υποδηλώνει ότι ένας εγκληματίας παρουσιάζει σαφή σημάδια κατωτερότητα σωματική και ψυχολογική.
Ο εγκληματίας που γεννιέται σύμφωνα με τις Λομπροσιανές θεωρίες χαρακτηρίζεται από στοιχεία όπως μικρό κρανίο, μεγάλες κόγχες των ματιών, υποχωρώντας μέτωπο, πρήξιμο στη βάση του κεφαλιού. Από ψυχολογικής άποψης όμως παρουσιάζει έναν αναίσθητο, παρορμητικό χαρακτήρα και ανίκανο να νιώσει τύψεις.
Ηθικός τρελός εγκληματίας
Οι ηθικά παράφρονες εγκληματίες σπάνια δεσμεύονται σε εγκληματικά άσυλα. Αντίθετα, βρίσκονται συχνά σε φυλακές ή οίκους ανοχής. Είναι πονηροί αγενείς μόνο και εγωιστής .
Από φυσική άποψη έχουν κοινό με τον γεννημένο εγκληματία το προεξέχον σαγόνι. Το πρόσωπο έχει διάφορες ασυμμετρίες. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση είναι πιο εύκολο να τα αναγνωρίσουμε από τη συμπεριφορά τους παρά από την εμφάνισή τους. Προσομοιώνουν την τρέλα και αυτή η πτυχή μπορεί να εντοπιστεί από την παιδική ηλικία.
Επιληπτικός παραβατικός
Ο Λομπρόζο πίστευε το επιληψία σημάδι του εγκληματία. Θα μπορούσε συνήθως να εκδηλωθεί με επιληπτικές κρίσεις ή χωρίς εμφανή συμπτώματα. Και στις δύο περιπτώσεις τη θεωρούσε μια από τις πιο επικίνδυνες κατηγορίες παραβατών.
Τα ορίζει ως τεμπελιά, αγάπη για τα ζώα και μάταιη και καταστροφική στάση. Αναφέρεται επίσης ένα ορισμένο ποσό τάση προς αυτοκτονία . Μαζί με τους ηθικά παράφρονες, είναι η μόνη ομάδα που ενώνεται για να διαπράξει εγκλήματα.
Τρελός παραβατικός
Ο Cesare Lombroso κάνει διάκριση μεταξύ εγκληματιών τρελών και αληθινά τρελών. Οι αληθινά αποξενωμένοι είναι άρρωστοι και δεν ευθύνονται για τις πράξεις τους. Οι τρελοί εγκληματίες, από την άλλη, διαπράττουν ένα έγκλημα και τρελαίνονται μετά
Χωρίζει αυτή την ομάδα σε τρεις τύπους: υστερικούς αλκοολικούς και τρελούς αλκοολικούς . Ο πρώτος διαπράττει έγκλημα υπό την επήρεια αλκοόλ. Ο υστερικός έχει έντονη τάση στο ψέμα και φυσική κλίση προς τον ερωτισμό. Ο τρελός βρίσκεται στη γραμμή που χωρίζει τη λογική από την τρέλα. Εγκλήματα ενεργώντας με παρόρμηση.
The Passionate Criminal του Cesare Lombroso
Ο παθιασμένος εγκληματίας ενεργεί με παρόρμηση και υποκινείται από ευγενείς σκοπούς . Αντίθετα, τα άδοξα πάθη περιορίζονται στους κοινούς εγκληματίες. Δεν έχει ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά, μάλλον αρμονικά. Η ηλικία κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 20 και 30 ετών.
Αυτό το είδος εγκληματίας είναι πολύ ευαίσθητος και νιώθει έντονες τύψεις μετά τη διάπραξη του εγκλήματος. Μερικές φορές κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Τρεις μπορεί να είναι οι λόγοι που τον ωθούν να διαπράξει εγκλήματα: το πένθος, η βρεφοκτονία και το πολιτικό πάθος.
Εγκληματίας ευκαιρίας
Οι περιστατικοί παραβάτες ταξινομούνται περαιτέρω σε ψευδοεγκληματίες και εγκληματίες . Οι πρώτοι διαπράττουν τρία είδη εγκλημάτων: ακούσια χωρίς διαστροφή (σχεδόν πάντα με κίνητρο από ανάγκη) και σε αυτοάμυνα.
Οι εγκληματίες είναι εκείνοι που διαπράττουν εγκλήματα με γνώμονα τις περιστάσεις . Σε κανονικές καταστάσεις δεν θα το έκαναν αυτό. ακόμα κι αν έχουν προδιάθεση.
Οι θεωρίες του Lombroso και η ταξινόμηση των εγκληματιών παρέμειναν σε ισχύ για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια παρέσυραν. Εμφανίστηκαν αρκετά απαράδεκτα κενά στην επιστημονική μέθοδο.
Ήταν επίσης μια επικίνδυνη θεωρία που προωθούσε την προκατάληψη καθώς και υποστήριζε την πλήρη εξάλειψη του εγκληματία.
