Στις αρχές του 20ου αιώνα το 1909 ο Ούγγρος γιατρός Rezsö Balint -που έδωσε το όνομά του στο σύνδρομο Balint- παρουσιάζει μια περιγραφή μιας κλινικής εικόνας που παρατηρήθηκε ήδη στα τέλη του 19ου αιώνα και την οποία ονομάζει οπτική αταξία. Χαρακτηρίζεται από δυσκολία στο να πιάσει κανείς αντικείμενα ακριβώς καθώς τα μάτια και τα χέρια δεν κινούνται συντονισμένα.
Αργότερα ο Smith το 1916 και ο Holmes το 1918 επανερμήνευσαν αυτή την κατάσταση ως ελάττωμα στον οπτικοχωρικό προσανατολισμό.
Το 1953 οι Hécaen και Ajuriaguerra όρισαν οριστικά το περιγραφικό πλαίσιο του Balint syndrome που αποτελείται από ψυχική παράλυση του βλέμματος, αταξία του προσώπου και κινητική αταξία και οπτική απροσεξία .
Χαρακτηριστικά του συνδρόμου Balint
Το σύνδρομο Balint χαρακτηρίζεται κυρίως από τρεις αλλοιώσεις που αποτελούν τη συγκεκριμένη τριάδα αυτής της κλινικής εικόνας :
- Αδυναμία να δει και να πιάσει αντικείμενα.
- Οπτική αταξία.
- Οπτική απροσεξία η οποία παρεμβαίνει κυρίως στην περιφέρεια του γηπέδου ακόμα και αν η Προσοχή σε άλλα ερεθίσματα παραμένει αμετάβλητο.
Ο αόρατος κρίκος που συνδέει όλες τις πιο μακρινές και πιο διαφορετικές εικόνες είναι η όραση.
-Ρόμπερτ Μπρεσόν-
Τα αίτια του συνδρόμου Balint
Αυτή η διαταραχή προκαλείται από αμφοτερόπλευρες βλάβες στους βρεγματικούς λοβούς ή στις βρεγματοινιακές περιοχές μετά από τραύματα από πυροβολισμό κτύπημα ή άλλο τραύμα.
- Η γωνιακή έλικα.
- Η ραχιαία πλάγια περιοχή του λύκος (περιοχή 19).
- Ο προκούνιος (ανώτερος βρεγματικός λοβός).
Οι πιο πρόσφατες ανασκοπήσεις περιπτώσεων τονίζουν το βλάβη του γωνιακή έλικα ως κρίσιμος παράγοντας για την ανάπτυξη του συνδρόμου Balint .
Τα συμπτώματα
Άτομα που πάσχουν από αυτή τη διαταραχή αδυνατούν να εντοπίσουν ένα οπτικό ερέθισμα και έχουν διαταραχές στην αντίληψη του βάθους έχουν περιορισμένη ικανότητα να αλλάζουν την κατεύθυνση του βλέμματός τους μπροστά σε ένα ερέθισμα και όταν το καταφέρνουν αυτό συμβαίνει με αποδιοργάνωση χωρίς να επιτυγχάνουν την απαραίτητη ακρίβεια ούτε είναι δυνατόν να διατηρήσουν τη σωστή στερέωση.
Χαρακτηριστικό σημάδι της παθολογίας είναι η ταυτόχρονη διάγνωση ή η στένωση της οπτικής προσοχής σε ένα αντικείμενο ερεθίσματος με επακόλουθη αδυναμία αντίληψης του οπτικού χώρου στο σύνολό του.
Αυτό είναι εκπληκτικό γιατί τα υποκείμενα μπορούν να δουν ακόμη και τις πιο μικρές λεπτομέρειες (κηλίδες σε μικροσκοπικά αντικείμενα) αλλά όχι την παγκόσμια σκηνή, γι' αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις συμπεριφέρονται σαν να είναι τυφλά.
Ιδιαιτερότητες της διαταραχής
Κατόπιν αντικειμενικής εξέτασης Μερικοί ασθενείς είναι σε θέση να παρακολουθούν την κίνηση των δακτύλων τους αλλά όχι αυτές του εξεταστή ; Ομοίως μπορούν να αγγίξουν συγκεκριμένα σημεία του σώματός τους αλλά όχι εξωτερικά αντικείμενα.
Η δυσκολία στην αλλαγή της οπτικής εστίασης εμποδίζει την έναρξη της καθήλωσης που εκδηλώνεται με το σύμπτωμα της οπτικής απροσεξίας.
Η δυσκολία στον εντοπισμό του οπτικού ερεθίσματος στο χώρο - που αποδιοργανώνεται όταν το ερέθισμα είναι άλλης φύσης - προκαλεί οπτική αταξία.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Αξιολογείται η αλλοίωση της όρασης των αντικειμένων παρατηρώντας την κίνηση των ματιών και τη στερέωσή τους μπροστά στην κίνηση π για να απενεργοποιήσετε χειροκίνητα ένα ερέθισμα όπως έναν φακό ματιών.
Η μεταβολή που σχετίζεται με την ικανότητα σύλληψης αντικειμένων αξιολογείται με την εμφάνιση διαφορετικών αντικειμένων σε διάφορα ύψη και με χρώματα και μεγέθη που διαφέρουν για να παρατηρηθεί η κίνηση και η δυσκολία προσέγγισής τους καθώς και ο χρόνος εκτέλεσης της δραστηριότητας.
Η οπτική αταξία αξιολογείται με την ανάγνωση ενός κειμένου με τον υπολογισμό του αριθμού των σφαλμάτων, την έλλειψη ευφράδειας λόγω διακοπών ή παρατηρώντας σακαδικές κινήσεις και στερέωση .
Η απουσία οπτικής προσοχής μπορεί να επαληθευτεί έμμεσα δεδομένου ότι η πρόσφατη μνήμη καθορίζεται από ένα οπτικό πολυερέθισμα. είτε παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο ο ασθενής ακολουθεί ή δεν ακολουθεί την κίνηση του φακού ή ορισμένα προοδευτικά φωτεινά ερεθίσματα.
Το όραμα είναι η τέχνη του να βλέπεις αόρατα πράγματα.
-Jonayhan Swift-
Θεραπεία
Δεδομένου ότι το σύνδρομο Balint εμφανίζεται ως αποτέλεσμα σοβαρής εγκεφαλικής βλάβης Η θεραπεία συνίσταται στην ανάκτηση χαμένων λειτουργιών μέσω συνεδριών αναμόρφωση .
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η εργοθεραπεία χρησιμοποιείται ως κύρια προσέγγιση. Η θεραπεία αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί με παραδοσιακές μεθόδους ή με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών ανάλογα με την έκταση του περιστατικού και τις επιλογές του θεράποντος ιατρού.
Η θεραπεία στοχεύει στη μείωση των δυσκολιών που παρουσιάζουν οι ασθενείς όσο το δυνατόν περισσότερο καθώς και τη βελτίωση των δεξιοτήτων τους, ώστε να μπορούν να διαχειρίζονται καλύτερα την κατάστασή τους.
