Η κλασική παιδική ιστορία λέει ότι η Ωραία Κοιμωμένη τρύπησε το δάχτυλό της και από εκείνη τη στιγμή
Η Ωραία Κοιμωμένη ή το σύνδρομο Kleine-Levine περιλαμβάνει τον ύπνο για παρατεταμένες χρονικές περιόδους που μπορεί να διαρκέσουν από μια ολόκληρη μέρα έως μερικές εβδομάδες. Ο ασθενής παρουσιάζει α υπνηλία ότι δεν μπορεί να ελέγξει τι τον προκαλεί
Άλλα συμπτώματα είναι . Πρακτικά τίποτα
Μόλις περάσει η κρίση, οι ασθενείς που πάσχουν από σύνδρομο Kleine-Levin επιστρέφουν στο φυσιολογικό, αν και μπορεί να υποφέρουν από αυτό αμνησία ή εξασθενημένη βραχυπρόθεσμη μνήμη που σημαίνει ότι δεν θυμούνται απολύτως τίποτα από την έντονη περίοδο ύπνου. Σε κοινωνική, εργασιακή και συναισθηματική επιδείνωση καθώς αδυνατούν να ολοκληρώσουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες.
Αυτή η νευρολογική διαταραχή είναι πολύ σπάνια. Συνήθως εμφανίζεται σε έφηβους άνδρες και μερικές φορές στις γυναίκες. Τα πρώτα περιστατικά αυτού του συνδρόμου καταγράφηκαν κατά τη δεκαετία του 1920 και αν και από τότε λίγοι ασθενείς έχουν διαγνωστεί με αυτό το πρόβλημα, η έλλειψη πληροφοριών για το θέμα μπορεί
Τα αίτια του συνδρόμου της Ωραίας Κοιμωμένης είναι ακόμα άγνωστα. Ορισμένες μελέτες υποδηλώνουν ότι πρόκειται για διαταραχή του υποθαλάμου και άλλες ανωμαλίες στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Επιπλέον, μέχρι τώρα καμία θεραπεία δεν έχει αποδειχθεί ικανή να εξαλείψει πλήρως αυτή τη διαταραχή. Η θεραπεία σίγουρα δεν βρίσκεται σε ένα παραμυθένιο ρομαντικό φιλί. Μόνο το 20% των ασθενών σταματά
Παρόλα αυτά, αρκετοί άνθρωποι που πάσχουν από αυτό το σύνδρομο είχαν θετικές απαντήσεις στις θεραπείες του των αλάτων λιθίου εκτός από ψυχολογική υποστήριξη για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες μιας κρίσης ύπνου. Ο συνδυασμός φαρμάκων και ψυχοθεραπείας και η ανάπτυξη της ίδιας της παθολογίας μπορεί επομένως να οδηγήσει σε ευνοϊκή πρόγνωση.
Με αυτόν τον τρόπο, όσοι κοιμούνται περισσότερο από όσο πρέπει, μπορούν να ξυπνήσουν μόνοι τους και να συνειδητοποιήσουν ότι η ζωή είναι κάτι πολύ περισσότερο από έναν πολύωρο ύπνο.
Η εικόνα του εξωφύλλου είναι ευγενική προσφορά του Neil Krug
