Τα δύο εγκεφαλικά ρολόγια για να προβλέψουν το μέλλον

Κάνουμε προβλέψεις σχεδόν όλη την ώρα. Για παράδειγμα, ξέρουμε πότε πρόκειται να φτάσει το μέρος που μας αρέσει περισσότερο από το αγαπημένο μας τραγούδι. Ή τείνουμε να επιταχύνουμε όταν αντιλαμβανόμαστε ότι ένα φανάρι πρόκειται να γίνει κόκκινο. Προβλέπουμε το μέλλον με απλό και οργανικό τρόπο χάρη σε δύο υπέροχα και ακριβή εγκεφαλικά ρολόγια.

Άλμπερτ Αϊνστάιν είπε ότι ο χρόνος είναι κάτι περισσότερο από μια ψευδαίσθηση. Αν υπάρχει ένα όργανο που φαίνεται να κατανοεί αυτή τη διάσταση με σχεδόν αντικειμενικό τρόπο, είναι ο εγκέφαλος. Χάρη σε αυτό είμαστε σε θέση να προβλέψουμε γεγονότα που μπορεί να συμβούν σε μια συγκεκριμένη στιγμή και να αντιδράσουμε προκειμένου να τα εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας.

Οτι Τι που μας επιτρέπει να στρίβουμε την τελευταία στιγμή για να αποφύγουμε ένα ατύχημα ή που μας βοηθά να επιλέξουμε τις σωστές λέξεις κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας διαισθανόμενοι τις φράσεις που μπορούν να βοηθήσουν τον συνομιλητή μας.

Επομένως, οι ειδικοί μιλούν περισσότερο για συντονισμό παρά για προσμονή. Τις περισσότερες φορές προσαρμοζόμαστε στα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας για να αποτρέψουμε τους κινδύνους και να ωφελούμε πάντα.

Μην ανησυχείτε αν ο κόσμος τελειώσει σήμερα. Είναι ήδη αύριο στην Αυστραλία.

-Τσαρλς Μονρόε Σουλτς-

Τα δύο εγκεφαλικά ρολόγια με τα οποία προβλέπουμε τι θα συμβεί

Οι άνθρωποι επινόησαν τα ρολόγια με έναν σκοπό: να μετρήσουν με ακρίβεια το πέρασμα του χρόνου. Χάρη σε αυτό αυτή η διάσταση είναι πάντα γραμμική. Για τον εγκέφαλό μας, από την άλλη πλευρά, η ιδέα του χρόνου είναι πιο περίπλοκη. Όταν είμαστε χαρούμενοι και διασκεδάζουμε ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα. Άλλες φορές, ειδικά όταν συμβαίνουν τραυματικά γεγονότα, φαίνεται να σταματά.

Ομοίως, λόγω νευροεκφυλιστικών νοσημάτων όπως π.χ Αλτσχάιμερ και τη νόσο του Πάρκινσον η έννοια του χρόνου και του ρυθμού αλλοιώνονται. Είναι σαν να συμβαίνει κάτι μέσα μας που μας κάνει να βιώνουμε τον χρόνο με διαφορετικούς τρόπους. Η απάντηση σε αυτό το παζλ βρίσκεται στα λεγόμενα εγκεφαλικά ρολόγια.

Ένα μέρος στον εγκέφαλο όπου κατοικεί ο χρόνος

Στον εγκέφαλό μας υπάρχει ένα μέρος όπου βρίσκεται ο μηχανισμός για την κατανόηση του χρόνου . Το 2005, ανακαλύφθηκαν τα κύτταρα που αποτελούν το σύστημα GPS μας (τα οποία μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε και να προσανατολιστούμε).

Ένα σήμερα στούντιο από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ εξηγεί πού και πώς λειτουργεί αυτή η περιοχή του εγκεφάλου που αρθρώνει και ελέγχει την αίσθηση του χρόνου:

• Θα ήταν στην πραγματικότητα δύο τομείς που Οι επιστήμονες έχουν ονομάσει εγκεφαλικά ρολόγια και τα οποία βρίσκονται στην παρεγκεφαλίδα και στα βασικά γάγγλια. Οι δύο τομείς συνεργάζονται και μας επιτρέπουν να κάνουμε βραχυπρόθεσμες προβλέψεις.

• Ο παρεγκεφαλίτιδα λειτουργεί με συγκεκριμένο τρόπο δηλαδή τον λεγόμενο χρόνο ή ρυθμό του διαστήματος και ενεργοποιείται όταν λαμβάνει πληροφορίες από τις αισθήσεις μας. Ρυθμίζει επίσης τον κινητικό συντονισμό και την προσοχή και σύμφωνα με τους ειδικούς μας επιτρέπει να αντιδρούμε προβλέποντας τι μπορεί να συμβεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Το ρολόι των βασικών γαγγλίων ρυθμίζει την κίνησηη αντίληψη και ο υπολογισμός του χρόνου.

Κάθε εγκεφαλικό ρολόι που βρίσκεται σε μια περιοχή του εγκεφάλου λειτουργεί με συντονισμένο τρόπο. Μας επιτρέπουν να προβλέψουμε στρατηγικές όταν παίζουμε ποδόσφαιρο κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας σκακιού ή όταν μιλάμε με κάποιον. Ομοίως, εκμεταλλεύονται την εμπειρία και τη μνήμη για να λάβουν πληροφορίες για το πώς να ενεργήσουν και να προβλέψουν ένα γεγονός.

Εγκεφαλικά ρολόγια: ελπίδα για κάποιες ασθένειες

Ο γιατρός Assaf Breska, συγγραφέας της προαναφερθείσας μελέτης, μας προσφέρει ενδιαφέρουσες πληροφορίες που μας δίνουν ελπίδα. Είναι γνωστό ότι οι ασθενείς με εκφύλιση της παρεγκεφαλίδας και με Πάρκινσον δυσκολεύονται να αντιδράσουν σε περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Τα πρώτα δεν ανταποκρίνονται σε μη ρυθμικά σήματα ενώ τα δεύτερα παρουσιάζουν ελλείμματα που σχετίζονται με τον ρυθμό και όλα τα βασισμένα σε σεκάνς (μουσική, κίνηση κ.λπ.).

Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει μια πολύ εμφανής παραμόρφωση του παράγοντα χρόνου (για παράδειγμα η έλλειψη συντονισμού) που έχει παρατηρήσιμα αποτελέσματα στον ασθενή σε καθημερινή βάση. Πιστεύεται ότι και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει πρόβλημα με τα εγκεφαλικά ρολόγια.

Στους ασθενείς με Πάρκινσον υπάρχει έλλειμμα στο ρολόι των βασικών γαγγλίων, ενώ σε ασθενείς με εκφύλιση της παρεγκεφαλίδας υπάρχει έλλειμμα σε αυτή την περιοχή που είναι τόσο σημαντική και προμηνύει το μέλλον.

Τα καλά νέα είναι ότι σήμερα γνωρίζουμε ότι με την εκπαίδευση η λειτουργία του ενός ρολογιού μπορεί να πραγματοποιηθεί από το άλλο. Η θεραπεία θα βασιζόταν σε διάφορα παιχνίδια υπολογιστή και το διέγερση του εγκεφάλου βαθύς. Αυτή η θεραπεία θα επέτρεπε στους ασθενείς να κινούνται και να αντιδρούν πιο φυσικά στο περιβάλλον.

Ωστόσο, αυτή η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε πειραματική φάση και ως εκ τούτου δεν υπάρχουν καθορισμένες θεραπείες μέχρι σήμερα. Προσβλέπουμε σε μελλοντική πρόοδο σε αυτόν τον τομέα.