Νιδοθεραπεία: αλλαγή του περιβάλλοντος για θεραπεία

Νιδοθεραπεία ( νιδοθεραπεία ) είναι μια θεραπευτική μέθοδος με κύριο στόχο την τροποποίηση του περιβάλλοντος όπου ζουν άτομα με σχιζοφρένεια και άλλες σοβαρές ψυχικές διαταραχές.

Εφαρμόζεται σε συνδυασμό ή παράλληλα με άλλες παρεμβάσεις. Αντί να εστιάσετε στην άμεση θεραπεία με τον ασθενή, ο στόχος είναι να τον βοηθήσετε να αναγνωρίσει την ανάγκη για αλλαγή και να αγωνιστεί για αυτήν.

Η θεραπεία φωλιάς μη στοχεύει στην αλλαγή του ατόμου αλλά μάλλον στη δημιουργία μιας καλύτερης προσαρμογής μεταξύ αυτού και του πλαισίου στο οποίο ζει. Ως αποτέλεσμα, το άτομο βελτιώνεται όχι χάρη στην άμεση μεταχείριση που λαμβάνει, αλλά μάλλον στη δημιουργία μιας πιο αρμονικής σχέσης με το περιβάλλον.

Εάν οι περιβαλλοντικοί παράγοντες ή το πλαίσιο ενός ατόμου έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην εμφάνιση της νόσου και στις υποτροπές, είναι δουλειά του θεραπευτή να συνεργαστεί με το άτομο για να εντοπίσει αυτούς τους παράγοντες και να μειώσει τον κίνδυνο. κίνδυνος υποτροπής .

Θεωρητικές βάσεις θεραπείας φωλιών

Αυτή η θεραπεία προτάθηκε από τον ψυχίατρο Peter Tyrer ο οποίος στα 40 χρόνια του επαγγέλματός του έχει εκδώσει 38 βιβλία και ήταν επιμελητής του British Journal of Psychiatry και ανέπτυξε τη θεραπεία με φωλιές ως μορφή περιβαλλοντικής παρέμβασης. Η βάση αυτής της προσέγγισης συνδέεται με τη δαρβινική έννοια της εξέλιξης.

Η προσαρμογή ενός ατόμου στο περιβάλλον του εγγυάται την επιβίωσή του, επομένως η προσαρμογή του περιβάλλοντος στον οργανισμό θα μας επιτρέψει να επιτύχουμε θετικές αλλαγές σε επίπεδο συμπεριφοράς.

Αν και το περιβάλλον και το πλαίσιο θεωρούνταν πάντα σημαντικά στον τομέα των ψυχολογικών διαταραχών σπανίως πραγματοποιούνται παρεμβάσεις υπό αυτή την οπτική. Η προτεραιότητα στο περιβάλλον ενθαρρύνει αλλαγές που διαφορετικά δεν θα ήταν δυνατές. Τα περιβαλλοντικά προβλήματα συχνά γίνονται η αιτία σημαντικών επιπτώσεων στο φρενοβλάβεια .

Η επιτυχία των περιβαλλοντικών παρεμβάσεων απαιτεί α ευαίσθητη συνείδηση ​​και ειδική ικανότητα εξισορρόπησης των αναγκών του ασθενούς με αυτές των άλλων.

Αρχές θεραπείας φωλιών

Οι θεμελιώδεις αρχές της θεραπείας με φωλιές είναι:

Πλαίσιο εξασφάλισης:εξετάσει το περιβάλλον από άποψη του ασθενούς .

• Διατύπωση ρεαλιστικών περιβαλλοντικών στόχων.

Θέσπιση σαφών στόχωνγια περιβαλλοντική αλλαγή.

• Βελτιωμένη κοινωνική λειτουργία: Εστιάστε στη λειτουργία και όχι στα συμπτώματα.

• Προσωπική προσαρμογή και έλεγχος: επιτρέποντας στον ασθενή να συμμετέχει κατάλληλα και να αναλάβει την ευθύνη του προγράμματος.

Ενοποίηση ευρύτερου πλαισίου και αρμπιτράζ.

• Συμπεριλάβετε άλλους, συμπεριλαμβανομένων εξωτερικών ενδιαφερομένων, στην επίλυση δύσκολων πτυχών της περιβαλλοντικής αλλαγής.

Συγχρονισμός με άλλες θεραπείες και παράγοντες αλλαγής

Η θεραπεία με φωλιές μπορεί να λειτουργήσει παράλληλα και αθροιστικά με άλλες υπάρχουσες θεραπείες, ωστόσο πρέπει να διατηρεί μια κάποια ανεξαρτησία από αυτές.

Βοηθώντας τον ασθενή να επικεντρωθεί στις αλλαγές στο περιβάλλον μπορεί να βελτιώσει την προσαρμογή του στο πλαίσιο. Αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί σε καλύτερη αποτελεσματικότητα άλλων θεραπειών.

Οι στόχοι που τέθηκαν κατά τη θεραπεία με φωλιές συνήθως εμπλέκουν πολλά άτομα ψυχολογικούς κοινωνικούς λειτουργούς εργοθεραπευτές ή δημιουργικούς θεραπευτές.

Διάρκεια και φάσεις θεραπείας φωλιάς

Σύμφωνα με την εμπειρία του συγγραφέα, η επίσημη παρέμβαση τείνει να διαρκεί 10 συνεδρίες. Η θεραπεία με φωλιές υιοθετεί ένα μοντέλο πέντε φάσεων.

Φάση Ι. Προσδιορίστε τα όρια της θεραπείας με φωλιές

Η θεραπεία φωλιάς χρησιμοποιείται γενικά αφού ο ασθενής έχει υποβληθεί σε θεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα και έχει πετύχει ότι μπορεί από προηγούμενες παρεμβάσεις. Άλλες φορές χρησιμοποιείται μετά από μακρά μάχη μεταξύ θεραπευτών και ασθενείς που αντιτίθενται σε αυτό .

Ο θεραπευτής θα πρέπει να είναι σε θέση να προσδιορίσει στον ασθενή ποια φαινόμενα οφείλονται στη διαταραχή του και ποια καθορίζονται από το περιβάλλον έτσι ώστε να μειωθεί η σύγκρουση και να αυξηθεί η συνεργασία του.

Φάση II. Πλήρης περιβαλλοντική ανάλυση

Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να σημειωθούν όλες οι επιθυμίες του ασθενούς ακόμα και τα πιο απαιτητικά ή όχι πολύ εφικτά.

Στη συνέχεια, είναι καθήκον του θεραπευτή να πραγματοποιήσει τη δική του ανάλυση με ή χωρίς τον ασθενή, λαμβάνοντας υπόψη ότι συχνά οι δύο αναλύσεις δεν είναι καθόλου παρόμοιες. Μόλις ολοκληρωθεί, πρέπει να επιτευχθεί συμφωνία σχετικά με τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν και εάν υπάρχουν διαφορές απόψεων, πρέπει να ζητηθεί η γνώμη ενός διαμεσολαβητή.

Φάση III. Ανίχνευση κοινής διαδρομής

Η Φάση ΙΙ θα διαρκέσει πολλές ώρες, αλλά εάν εκτελεστεί με επιτυχία, θα καταστήσει τις επόμενες φάσεις πιο βελτιωμένες. Τα διαφορετικά στοιχεία της κοινής διαδρομής εντοπίζονται και σχεδιάζονται σε κάθε παρέμβαση.

Πολλές από τις αλλαγές πρέπει να μελετηθούν προσεκτικά και πρέπει να γίνουν σταδιακά. Είναι σημαντικό να θέσετε κατάλληλους χρονικούς στόχους για να αποφύγετε μελλοντικές απογοητεύσεις.

Φάση IV. Παρακολούθηση της προόδου

Ακόμη και αν η απόκτηση στόχων μπορεί να διαρκέσει σημαντικό χρονικό διάστημα, πρέπει πάντα να είναι σαφείς και διαφανείς σε όλες τις διαδικασίες.

Είναι απαραίτητο να παρακολουθείτε όλη την πρόοδο Για το σκοπό αυτό, συνιστάται τριμηνιαία αξιολόγηση. Ωστόσο, είναι πολύ απίθανο να επιτευχθούν όλοι οι στόχοι ικανοποιητικά.

Φάση V. Επανατοποθετήστε τη θεραπεία φωλιάς

Μερικές φορές οι στόχοι που θεωρούνταν κατάλληλοι αποδεικνύονται ανέφικτοι με την πάροδο του χρόνου. Όταν συμβεί αυτό, είναι απαραίτητο να επιστρέψουμε και να χαράξουμε ένα νέο μονοπάτι με διαφορετικούς στόχους, άλλοτε λιγότερο φιλόδοξους, άλλοτε περισσότερους.

Σε αυτή τη φάση το καθήκον του ασθενούς είναι πολύ σημαντικό και είναι απαραίτητο να αποδέχεται με ειλικρίνεια αυτό που καθιερώνεται.

συμπεράσματα

Υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω έρευνα σχετικά με την αποτελεσματικότητα αυτής της θεραπείας, τα οφέλη και τους πιθανούς κινδύνους της. Ταυτόχρονα, τα άτομα με διαταραχές ψυχικής υγείας, οι επαγγελματίες υγείας καθώς και οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι θα πρέπει να αρχίσουν να θεωρούν αυτή τη νέα μέθοδο ως πειραματική θεραπεία .

Η θεραπεία με φωλιές είναι μια σύνθετη προσέγγιση και βρίσκεται ακόμη υπό ανάπτυξη. Αυτή τη στιγμή είναι η μόνη θεραπεία για ψυχικές διαταραχές που περιλαμβάνει συστηματική και παρατεταμένη περιβαλλοντική παρέμβαση. Οι θεραπευτές πρέπει να μπορούν να δέχονται τους ασθενείς όπως είναι και όχι όπως θα ήθελαν να είναι.