Η τέχνη της ωρολογοποιίας, όπως πολλές άλλες, δεν γεννήθηκε στη Δυτική Ευρώπη. Ο ισλαμικός πολιτισμός και ιδιαίτερα ο κινεζικός ήταν ο πρώτος που αποκάλυψε τα μυστήρια του. Τα λεγόμενα ανατολίτικα ρολόγια κλεψύδρας αστρονομικής έμπνευσης, ωστόσο, δεν αντιπροσώπευαν την κοινωνική αλλαγή που επέφεραν τα μηχανικά ξαδέρφια τους στη Δύση. Η εφεύρεση του ρολογιού είναι πρώτα από όλα η ανακάλυψη του χρόνου. Η εποχή του εμπόρου, όπως περίμενε ο Γάλλος ιστορικός Jacques Le Goff, δεν είναι η εποχή του αγρότη.
Προφανώς η συνήθεια της μέτρησης των ημερών είναι τόσο αρχαία όσο και η παρατήρηση των αστεριών. Αυτή η υπηρεσία που προσφέρουν ο Ήλιος και η Σελήνη, ωστόσο, είναι με τη σειρά της μια μορφή σκλαβιάς για αυτούς.
Όπως ακριβώς το αστικό ηλεκτρικό φως θα είχε νικήσει την τυραννία της νύχτας το ρολόι θα έκανε τους άντρες πολυάσχολους ανεξάρτητους από τον ρυθμό του ήλιου . Μαζί με τα νέα οφέλη ήρθαν και νέες αξίες.
Καιροί στην επαρχία φορές στην πόλη
Ο Μεσαίωνας, όπως και οι προηγούμενες και οι επόμενες εποχές, ήταν μια κυρίως αγροτική εποχή. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ζούσαν καλλιεργώντας τη γη ή φροντίζοντας τα ζώα. Η ζωή τους σημαδεύτηκε από φυσικές στιγμές σε καθημερινό και εποχιακό επίπεδο. Οι υπόλοιπες ιερές ή βέβηλες δραστηριότητες έπρεπε να προσαρμοστούν στο ρυθμούς που επιβάλλει η εργασία . Αν και τα ρολόγια δεν ήταν κοινά ή γνωστά η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν καν απαραίτητα.
Ωστόσο, κάτι συνέβη τον 13ο, 14ο και 15ο αιώνα, όταν η Κεντρική και Δυτική Ευρώπη κατοικήθηκαν με μηχανικά ρολόγια κάθε είδους. Από τα δημόσια ρολόγια της Πάντοβα ή της Μπολόνια μέχρι εκείνα των καθεδρικών ναών της Σαρτρ ή των Πηγαδιών. τελικά μεταξύ αυτών των ανδρών έγινε αντιληπτή μια νέα χρήση του χρόνου. Τα βασικά στοιχεία ήταν η νέα μοναστική και αστική ζωή.
Το ρολόι για τον Θεό
Οι νέοι μοναστικοί κανόνες, πολύ πιο άκαμπτοι από πριν, επέβαλαν στους μοναχούς μια κεντρική σημασία της ζωής γύρω από προσευχή . Σε αντίθεση με τους αγρότες, ο μοναχός έπρεπε να προσαρμόσει το έργο του στις προσευχές του που καθιερώνονταν σε καθορισμένους χρόνους.
Ορίζεται εσπερινός, εγκώμια ή ενδιάμεσες ώρες στη μοναστική ζωή η ακριβής γνώση του χρόνου έγινε απαραίτητη τις μονάδες του. Τα ρολόγια πλημμύρισαν έτσι τους κοινόχρηστους χώρους προειδοποιώντας για προσευχές. αυτό ήταν ακριβώς το λίκνο της εκκολαπτόμενης συσκευής.
Για τους θεολόγους του Μεσαίωνα, ο χρόνος ήταν σημαντικός και μη ανακτήσιμος. Η σπατάλη ήταν να σπαταλήσει ένα δώρο από τον Θεό. αφιερώνοντάς το στον διαλογισμό ήταν α σημάδι αρετής .
Το ρολόι των χρημάτων
Αν και τα ρολόγια προέκυψαν για μετρήστε το χρόνο του Θεού δεν καθυστέρησαν να υπηρετήσουν άλλες θεότητες. Ακόμη και οι ρυθμοί της δουλειάς στην πόλη για εμπόρους και τεχνίτες δεν προσαρμόστηκαν απαραίτητα στον αδιάκοπο χορό του Ήλιου και της Σελήνης.
Οι ανάγκες των επιχειρήσεων απαιτούσαν την καλλιέργεια νέων αξιών όπως η ακρίβεια ή η αποτελεσματικότητα . Σε λίγη ώρα οι δημόσιες πλατείες ανακοίνωσαν την ώρα χτυπώντας τις καμπάνες. Η πόλη έσφυζε από χρήματα που περνούσαν από το ένα χέρι στο άλλο, οι πολυάσχολοι πολίτες δεν είχαν την πολυτέλεια να καθυστερήσουν σε ένα ραντεβού ή να περιμένουν μάταια κάποιον.
Οι πόλεις έγιναν ηχώ από καμπάνες που αναγγέλλουν κάθε είδους περιοδικό γεγονός. Οι νέοι καιροί είχαν μεταλλικό ήχο .
Το κορυφαίο ρολόι τεχνολογίας
Η εξέλιξη στην οποία υπέστησαν αυτά τα πλέον απαραίτητα μηχανήματα μέσα σε λίγους αιώνες ήταν συμπτωματική της εποχής τους. Το διακοσμητικό και όχι πολύ χρήσιμο στυλ των ανατολίτικων μηχανισμών είχε παρέλθει προ πολλού. Η ροή του νερού που χρησιμοποιήθηκε στην αρχή δεν ήταν αρκετά ακριβής και σταθερή για το πέρασμα του χρόνου.
Τα διαφορετικά συστήματα χορδών, τσεκουριών και βαρών εξελίχθηκαν για να γίνουν αληθινά αριστουργήματα όπως το παλιό δημαρχείο της Πράγας (1410) .
Ήδη τον 15ο αιώνα, αναπτύχθηκε το μοντέλο που θα καταστεί παρωχημένο μόνο με την άφιξη της τρέχουσας τεχνολογίας κινητής τηλεφωνίας: ρολόγια τσέπης ή χειρός. Τα ελατήρια και τα ελατήρια αντικατέστησαν τα αντίβαρα και οι ωρολογοποιοί έγιναν λιγότερο σιδηρουργοί και περισσότεροι καλλιτέχνες.
Αυτό καθόρισε την οριστική εξατομίκευση του θεμελιώδους ζωτικού ρυθμού για τα ελεύθερα επαγγέλματα. Αυτός ο ίδιος αιώνας και ο καρπός αυτών των μικρών ρολογιών θα δει την εμφάνιση των χρονοδιαγραμμάτων. Μετά από 600 χρόνια δεν έχουν αλλάξει όλα.
Ίσως στις μέρες μας, τα παιδιά εκείνων στα οποία ο καπιταλισμός, που είναι πλέον πανταχού παρών, είδε το φως, μπορεί να είναι ανησυχητικό, αλλά υπήρξε μια εποχή που οι άνθρωποι δεν ήταν σκλάβοι των δικών τους τους καρπούς . Ο χρόνος δεν μπορεί να κυριαρχείται και η προσπάθεια να ελέγξουμε τον επιβεβλημένο ρυθμό των άστρων έχει οδηγήσει ανεπανόρθωτα στη δική μας κυριαρχία.
