Η ζωή είναι δύσκολη και θέλει θάρρος

Αυτός που είναι μυώδης δεν είναι δυνατός. Η αληθινή δύναμη βρίσκεται στην ψυχή που ξέρει να αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες χωρίς να ξεφεύγει που είναι ικανός να αφήσει ό,τι πονάει και ό,τι δεν είναι πια γι' αυτόν. Η ζωή είναι σκληρή και απαιτεί το θάρρος σοφών ανθρώπων που καταφέρνουν να κατακτήσουν τις χώρες του φόβου.

Ο φόβος και το θάρρος αποτελούν έναν ιδιαίτερο συνδυασμό. Οποιαδήποτε πράξη θάρρους προϋποθέτει αναπόφευκτα την υπέρβαση των φραγμών του φόβου. Λοιπόν, αυτή η παραλυτική αγωνία προέρχεται από αμυγδαλή Ο πρωτόγονος φρουρός μας που κρύβεται στην ιδιωτικότητα του εγκεφάλου μπορεί να μας προσφέρει υπέροχες στρατηγικές. Η ανθεκτικότητα και η προσωπική υπέρβαση τρέφονται από την ίδια νέμεση: τον φόβο.

Δρ Stanley Jack Rachman καθηγητής και ερευνητής στο ΠανεπιστήμιοΗ Βρετανική Κολομβία στον Καναδά είναι ένας από τους κορυφαίους ειδικούς στις εγκεφαλικές διαταραχές ανησυχία . Στο βιβλίο του Φόβος και Θάρρος (φόβος και θάρρος) μας το εξηγεί αυτό Το θάρρος είναι στην πραγματικότητα μια ποιότητα του μυαλού. Όλοι το έχουμε, είναι έμφυτο.

Ωστόσο, δεν είμαστε πάντα σε θέση να ενεργοποιήσουμε αυτόν τον εσωτερικό μηχανισμό που είναι ριζωμένος στο πιο οικείο μέρος της ύπαρξής μας. Ακριβώς εκεί όπου μια φωνή μας ψιθυρίζει συνεχώς: κάντε το, πρέπει να προχωρήσετε .

Εξηγούμε πώς να το κάνουμε.

Φόβος: πιστός σύντροφος

Πολλοί από εμάς περνάμε ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας καλυμμένοι στην ομίχλη μιας ψευδαίσθησης. Κανείς δεν μας προετοιμάζει για τις αντιξοότητες, στην πραγματικότητα μερικές φορές πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει ; πιστεύουμε ότι οι κίνδυνοι, οι απειλές και οι αντιξοότητες αφορούν μόνο την τηλεόραση. Αυτοί οι πόλεμοι που δεν είναι δικοί μας, εκείνοι ο πόνος των άλλων που μας κάνουν να συμπάσχουμε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά να εξαφανιστούμε.

Αυτού του είδους η αυταπάτη δεν είναι παρά ένας αμυντικός μηχανισμός. Ωστόσο αυτή τη στιγμή εγκέφαλος αντιδρά. Ο φόβος είναι ο πιο ισχυρός μηχανισμός επιβίωσης που διαθέτει ο άνθρωπος. Είναι έτσι για έναν λόγο: μας ειδοποιεί για μια απειλή για να μας κάνει να αντιδράσουμε για να επιβιώσουμε.

Λοιπόν, μακριά από το να το διαχειριστούμε, το μεταμορφώνουμε σε πιστό φίλο. Αρνούμαστε να κάνουμε οτιδήποτε χωρίς αυτό. Του δίνουμε τόση δύναμη που το συριστικό τραγούδι του εντείνεται όλο και περισσότερο, κατακτώντας τη θέλησή μας. Σιγά σιγά δίνουμε χώρο στο άγχος της αγωνίας για το τι θα γίνει και η καταστροφολογία για όλα όσα θα έρθουν θα είναι ακόμα χειρότερη.

Ορισμένες πτυχές πρέπει να είναι ξεκάθαρες. Το θάρρος δεν συνεπάγεται την απουσία φόβου. Σημαίνει να προχωρήσουμε παρά το φόβο. Στην πραγματικότητα, οι μόνες φορές που είμαστε πραγματικά γενναίοι είναι μόνο όταν αναλαμβάνει τη δική μας Καρδιά και παρ' όλα αυτά συνεχίζουμε να προχωράμε.

Κουράγιο: πώς να ξυπνήσουμε το λιοντάρι που κοιμάται μέσα μας

Ας θυμηθούμε για λίγο τον χαρακτήρα του κοιμισμένου λιονταριού από τον Μάγο του Οζ

Πολλοί από εμάς είμαστε λιοντάρια που κοιμούνται. Όλοι είμαστε προγραμματισμένοι να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες γιατί είναι χαρακτηριστικό του είδους μας. Ωστόσο, μερικές φορές χρειάζεται να ξυπνήσουμε. Γιατί τελικά είμαστε όντα που γεννήθηκαν σε διαρκώς απειλητικές συνθήκες που έχουν ξεχάσει τι είναι ικανά να κάνουν.

Για να σας το υπενθυμίσουμε, σας προτείνουμε να σκεφτείτε τις ακόλουθες στρατηγικές.

Οι πέντε πυλώνες του θάρρους

Όταν μιλάμε για θάρρος ή δύναμη, σχεδόν αυτόματα σκεφτόμαστε ένα άτομο με επιβλητική παρουσία και απειλητικό βλέμμα. για το θάρρος τους.

Ας δούμε λοιπόν τα χαρακτηριστικά τους:

• Αν πρέπει να κάνεις κάτι και φοβάσαι, κάνε το με φόβο. Αυτή είναι η αρχή που ενσωματώνεται στο μυαλό και την καρδιά των θαρραλέων ανθρώπων.

Οι θαρραλέοι άνθρωποι ακούν τη διαίσθησή τους και ενεργούν με συγκεκριμένο τρόπο: με πάθος, θάρρος και αποφασιστικότητα.

• Μια γενναία καρδιά ξέρει ότι η ζωή είναι πέρα ​​από το φόβο. Το θάρρος απαιτεί την κατάκτηση νέων συνόρων.

• Μέχρι τη μέρα που θα το πετύχουμε αυτό δεν θα είμαστε σίγουροι για το θάρρος μας. Μέχρι τότε δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε για τα δάκρυά μας. Είναι ένας τρόπος να απελευθερωθούν οι εντάσεις για να χτιστεί ένα φρούριο.

Ο θυμός μερικές φορές λειτουργεί ως προοίμιο για το θάρρος.

Συμπερασματικά, γνωρίζουμε ότι μερικές φορές η ζωή είναι δύσκολη και δύσκολη. Κανείς δεν επιλέγει τον πόνο του ή την ανάγκη να βιώσει ορισμένες καταστάσεις. Ωστόσο Η απόφαση να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες με τον μόνο δυνατό τρόπο πηγάζει από την καρδιά μας: με ΚΟΥΡΑΓΙΟ.