Το να ζητάς βοήθεια δεν είναι συνώνυμο με αδυναμία ή ευαλωτότητα. Απεναντίας Το να ζητάμε βοήθεια είναι μια πράξη θάρρους μέσω της οποίας όχι μόνο αναγνωρίζουμε τα όριά μας αλλά κατανοούμε και αποδεχόμαστε τον ρόλο που έχουν οι άλλοι στην προσωπική μας ανάπτυξη.
Υπό αυτή την έννοια θα μπορούσαμε να πούμε ότι το να ζητάς βοήθεια είναι στην πραγματικότητα μια πράξη δύναμης και ταπεινότητα γιατί μερικές φορές ακριβώς μέσω του αιτήματος για υποστήριξη αναγνωρίζουμε την αξία των άλλων και παλεύουμε ενάντια στην πίεση που συχνά μας μεταδίδεται από την ανάγκη να είμαστε αυτάρκεις.
Όπως έχουμε ήδη παρατηρήσει αρκετές φορές ο άνθρωπος με το περίπλοκο ψυχολογικό του σύστημα είναι σχεδιασμένος για συνεργασία και σχέση με το περιβάλλον γύρω του που έχει ως στόχο την επίτευξη συλλογικής ανάπτυξης.
Εμπιστοσύνη: ακρογωνιαίος λίθος
Όταν ζητάμε βοήθεια εκφράζουμε τη δική μας εμπιστοσύνη στους άλλους γιατί εκθέτουμε ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μας Μέσω αυτής της απλής χειρονομίας δυναμώνουμε τους δεσμούς μας . Είμαστε ειλικρινείς και προσεκτικοί με τους γύρω μας γιατί ξέρουμε ότι μπορούν να κάνουν κάτι για εμάς.
Τείνουμε να σκεφτόμαστε να ζητάμε κοινωνική-συναισθηματική βοήθεια σαν δίκοπο μαχαίρι που θα μπορούσε να οδηγήσει άλλους να επωφεληθούν
Πολύ συχνά, οι κακές εμπειρίες του παρελθόντος είναι αυτές που δημιουργούνται προσδοκίες και απογοητεύσεις που μας κάνουν να σκεφτόμαστε έτσι και μας κάνουν να διστάζουμε να ζητήσουμε βοήθεια και να δείξουμε στους άλλους τις ανάγκες μας.
Είναι σίγουρα ένας λογικός συλλογισμός, αλλά δεν μπορούμε να ζούμε με τον φόβο ότι θα πέφτει ένα βάζο στο κεφάλι μας κάθε φορά που βγαίνουμε στο δρόμο. Και αυτό σημαίνει ότι τα όρια που επιβάλλουμε στον εαυτό μας είναι χρήσιμα μόνο όταν βρεθούμε σε μια κατάσταση όπου είναι πραγματικά απαραίτητο να μην προστατεύσουμε τον εαυτό μας άλλο.
Το να ζητάτε βοήθεια είναι επίσης ένας πολύ καλός τρόπος για να αρχίσετε να συνδέεστε με κάποιον εκτός από το να είστε α κοινωνική δεξιότητα βασικό και απαραίτητο για την ευημερία μας. Όπως μας αρέσει να βοηθάμε, έτσι και οι άλλοι μπορούν να αισθάνονται καλά όταν μας βοηθούν.
Μακριά από εγωισμό, το να βοηθάμε τους άλλους είναι ένας τρόπος να αναλογιστούμε την ομορφιά των ανθρώπινων σχέσεων και τους δεσμούς που δημιουργούνται μεταξύ των ανθρώπων και που προκύπτουν από τις πράξεις μας.
Για το λόγο αυτό καλό είναι να αφήσουμε στην άκρη την περηφάνια και την ανάγκη να νιώθουμε αλάνθαστοι καθώς και τις υπερβολικές επιφυλάξεις στο να μοιραζόμαστε αυτό που συμβαίνει μέσα μας. Και ας μην το ξεχνάμε αυτό ούτε καν η ντροπή δεν είναι χρήσιμο συναίσθημα σε αυτές τις περιπτώσεις.
Από την άλλη πλευρά, ένας άλλος από τους παράγοντες με τη μεγαλύτερη επιρροή όταν ζητάτε βοήθεια είναι ο φόβος ότι θα την αρνηθούν. Σε εκείνο το σημείο το φόβος να κριθεί τρομοκρατούμαστε όπως και η πιθανότητα οι άλλοι να παρατηρήσουν την αδυναμία μας και όλο αυτό να μας κάνει ευάλωτους. Για το λόγο αυτό, το να ζητάμε βοήθεια απαιτεί μια καλή δόση εμπιστοσύνης και πρέπει να νιώθουμε άνετα μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους. Εάν δεν δουλέψουμε σε αυτούς τους δύο πυλώνες, η ανταλλαγή δεν θα γίνει ποτέ με ρευστό και φυσικό τρόπο.
Για όλους αυτούς τους λόγους δεν αξίζει να χάσετε την ευκαιρία να αγγίξετε Το να βοηθάμε είναι υπέροχο, αλλά το να αφήνουμε τον εαυτό μας να μας βοηθάει δεν είναι λιγότερο. Αξίζει να το δοκιμάσετε!
