Όσο κλαις υπάρχει ελπίδα. Ό,τι μας πληγώνει και μας αλλάζει επίσης μας κάνει να μεγαλώνουμε και να παλεύουμε.Αυτό που μας ταλαιπωρεί μας δείχνει την αξία των χαμόγελων, των χαδιών και των καλών στιγμών. Μας κάνει να μαθαίνουμε από τις κακές στιγμές και να αναζητούμε την απαραίτητη δύναμη για να τις αλλάξουμε.
Στα δάκρυα μπορεί να υπάρχει κίνητρο για αλλαγή και βελτίωση. Δεν υπάρχει καλύτερο καύσιμο από αυτό που προέρχεται θλίψη βαθύτερο είναι αυτό που μπαίνει στα κόκαλά μας και μας κόβει την ανάσα. Γιατί στη ζωή οι πιο αρνητικές στιγμές προηγούνται των καλύτερων αλλαγών, εκείνα τα άλματα στο κενό που συνοδεύονται από φόβο και αβεβαιότητα αλλά και εκείνα που θα μας δώσουν τα περισσότερα.
Στα δάκρυα υπάρχει δύναμη χαρακτήρα, μπορείς να το νιώσεις με την καρδιά σου. Αυτοί είναι οι λόγοι που κλαίμε. Κάθε δάκρυ είναι μια παρόρμηση και ένας τρόπος να φτάσουμε στον πάτο για να στηριχτούμε στη δύναμη που μας ωθεί να χτίσουμε κάτι καλύτερο.
Λέγεται ότι μόνο όσοι έχουν γνωρίσει τη θλίψη και έχουν κλάψει με όλη τους τη δύναμη γνωρίζουν το μεγαλείο του ανθρώπου
Όσο κλαις είσαι ζωντανός
Όσο κλαίμε, η ζωή εκρήγνυται μέσα μας και επομένως η ελπίδα απαραίτητη για να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο.Ας θυμόμαστε ότι όπως το νερό δίνει ζωή, τα δάκρυα μας βοηθούν να γνωρίσουμε τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας Καρδιά .
Για το λόγο αυτό ο θλίψη είναι απαραίτητο να μπορούμε να γνωρίζουμε το θάρρος μας. Γιατί τα δάκρυα δεν λειτουργούν σαν βροχή στα βράχια, δεν μας διαβρώνουν μέσα μας αλλά μας δίνουν το απαραίτητο κουράγιο για να μπορέσουμε να ξαναδούμε τον ήλιο μετά την καταιγίδα.
Τα ουράνια τόξα εμφανίζονται μόνο αν υπάρχει καταιγίδα και αν δεν αφήσουμε τη βροχή να μας εμποδίσει να δούμε πέρα από τη θλίψη μας.Τα πιο όμορφα πράγματα, αυτά που θυμόμαστε καλύτερα, είναι εκείνα που μέσα στη λύπη μας φαίνονταν ακατόρθωτα αλλά που μετά συνέβησαν γιατί δεν ενδώσαμε στο εσωτερικό μας μαρτύριο.
Μπορούμε να επιβιώσουμε από τυφώνες λύπης, λάμψεις φόβου και βροντές πόνου, αλλά μόνο αν μετά τη βροχή της καταιγίδας συγκεντρώσουμε τη δύναμη να δούμε τον ήλιο.
Ας μάθουμε να ανοίγουμε την ομπρέλα αφήστε τον ατμό να κλαίμε, να φωνάζουμε και να εκφραζόμαστε όταν χρειάζεται. Συγκεντρώνουμε τη δύναμη των συναισθημάτων μας και ελευθερώνουμε την εσωτερική μας πραγματικότητα Επειδή δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να είσαι άνθρωπος, δεν είναι κακό να εκφράζεις ένα συναίσθημα.
Όσο κλαίμε υπάρχουν ευκαιρίες να μάθουμε
Αν δεν υπάρχει τίποτα κακό στην έκφραση ενός συναισθήματος, γιατί δεν το εκμεταλλευόμαστε για να μάθουμε και να βγάλουμε κάτι καλύτερο από αυτό;Μπορεί να εκπλαγούμε με το τι μπορούμε να κάνουμε όταν γνωρίζουμε τον εαυτό μας και ακούμε τον πόνο μας.
Τίποτα δεν είναι ποτέ όπως φαίνεται και όπως πίσω από α χαμόγελο Η πιο βαθιά θλίψη μπορεί να κρυφτεί πίσω από τα δάκρυα, οι ευκαιρίες, τα όνειρα και η χαρά μπορούν να κρυφτούν. Δεν πρέπει να μας ξεγελούν τα φαινόμενα ή να πνίγονται στη θλίψη.
Ας μάθουμε να ακούμε τα δάκρυά μας για να αντλούμε δύναμη από αυτά και αναζητούμε την αλλαγή που τόσο πολύ επιθυμούμε. Ας αποκρυπτογραφήσουμε το νόημα για να ξεχωρίσουμε τι μας ενοχλεί, να εξαλείψουμε από τη ζωή μας τι τους προκαλεί και αν δεν είναι δυνατόν να πούμε Αντίο ας χτίσουμε μια γέφυρα σε όλες τις διδασκαλίες που φέρνουν.
Ας μην ξεχνάμε ότι εκφραζόμενοι θα υπάρχει πάντα αυτός ο ώμος για να κλάψουμε και αυτή η αγκαλιά που θα μας δώσει καταφύγιο και αγάπη και ότι μετά από δυνατές καταιγίδες υπάρχουν και στιγμές ήρεμης ηρεμίας και χρόνος για σκέψη.Όταν υπάρχουν δάκρυα υπάρχει ελπίδα γιατί πίσω από κάθε λόγο για να κλάψεις υπάρχει μια ανοιχτή πόρτα για να αλλάξουν όλα.
