Θα πρέπει να βλέπετε το ποτήρι μισογεμάτο! ή Βλέπεις πάντα το ποτήρι μισοάδειο!. Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσουμε αυτό το πολύ κοινό ρητό. Αν εμβαθύνουμε στα βάθη αυτής της έκφρασης βρίσκουμε το κατάλληλο κίνητρο για να αλλάξουμε την άποψή μας. Δεν ακούγεται κακή ιδέα σωστά;
Υπό αυτή την έννοια, η θετική ψυχολογία ασχολείται με τη μελέτη της προσωπικής ευημερίας και υγείας σε διαφορετικά δυσμενή πλαίσια. Αυτή η πειθαρχία λαμβάνει υπόψη διάφορες μεταβλητές όπως π.χ χαιρετισμός ευεξία και πρόληψη σωματικών και ψυχικών ασθενειών . Έχει εξαπλωθεί από τα τέλη του 20ου αιώνα χάρη στον Martin Seligman, πρώην διευθυντή του Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία
Άλλαξε άποψη! Ποντάρετε στο μισογεμάτο ποτήρι
Έχουμε μεγάλη δύναμη πάνω στον εαυτό μας, είμαστε αυτοί που έχουμε τον έλεγχο των συμπεριφορών μας και πάνω από όλα των σκέψεών μας . Μερικές φορές, όμως, το πιο απλό πράγμα είναι να αφηθούμε να παρασυρθούμε από την πρώτη σκέψη που μας έρχεται στο μυαλό και η οποία πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που πρέπει να ακολουθήσουμε. Σίγουρα θα έχει συμβεί και σε εσάς.
Σκέψεις αυτού του είδους, αρνητικές ως προς το αποτέλεσμα που παράγουν, συχνά εξαρτώνται από την κούραση που συσσωρεύεται μετά από μια μέρα στη δουλειά, τα οικογενειακά προβλήματα ή τις προσωπικές ανησυχίες. Ωστόσο Οι αρνητικές σκέψεις θα ήταν ένα απλό ανέκδοτο διανοητικό γεγονός αν τις αγνοούσαμε αντί να τους ακολουθήσει στον γκρεμό ένα είδος νεκροταφείου ελεφάντων όπου αναπαράγονται.
Τι θα γινόταν αν αντί να εστιάζουμε σε αρνητικές σκέψεις αφήσουμε τον εαυτό μας να καθοδηγείται από θετικές; Τι θα γινόταν αν αντί να δούμε το ποτήρι μισοάδειο αρχίζαμε να το βλέπουμε μισογεμάτο; Η αλλαγή προοπτικής είναι πολύ πιο απλή από ό,τι νομίζετε. Μόλις δημιουργηθεί το πρώτο θετική σκέψη αυτό θα μας οδηγήσει ανεπανόρθωτα σε ένα μέρος εντελώς διαφορετικό από το νεκροταφείο των ελεφάντων όπου θα υπάρχουν και άλλες παρόμοιες σκέψεις.
Είναι σκέψεις που τρέφονται η μία από την άλλη και επιβιώνουν με αδράνεια.
Το κόκκινο φως
Τώρα προσπαθήστε να κλείσετε τα μάτια σας και να φανταστείτε αυτήν την κατάσταση. Κάθε φορά που οδηγείτε στο σπίτι συναντάτε ένα κόκκινο φανάρι . Κάθε φορά είναι κόκκινο σαν να έγινε επίτηδες για να σε ενοχλήσει. Προφανώς φτάνετε στο σπίτι αργότερα ήδη κουρασμένοι μετά από μια μέρα στο γραφείο στο οποίο, επιπλέον, μπορείτε να φτάσετε μόνο με αυτοκίνητο.
Μια μέρα επιστρέφεις σπίτι με έναν φίλο. Όταν είστε κοντά στο φανάρι, αρχίστε να λέτε: Μια άλλη φορά το κόκκινο φανάρι! Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν μπορώ ποτέ να φτάσω εκεί όταν είναι πράσινο. Ο φίλος σου χαμογελάει και λέει: Χαίρομαι που είναι κόκκινο!
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή συνειδητοποιείς ότι στην ίδια κατάσταση ο καθένας δίνει προσοχή σε διαφορετικά στοιχεία, το καθένα με διαφορετική οπτική. Το κόκκινο φως για μερικούς ανθρώπους μπορεί να είναι πηγή στρες και παράπονα ενώ για άλλους είναι ευκαιρία να σταματήσουν και να θαυμάσουν τη θάλασσα ή το τοπίο ή να απολαύσουν την παρέα ενός φίλου ή το πρόγραμμα στο ραδιόφωνο.
Είναι οι τελευταίοι που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Απλώς κοιτούν πέρα από αυτό που έχουν μπροστά τους και απολαμβάνουν τη στιγμή που βιώνουν χωρίς να προβλέπουν μελλοντικές αρνητικές συνέπειες.
