Τα παιδιά το κουβαλούν μέσα τους πνευματικότητα και εκείνη την εσωτερική ευτυχία που πολλοί επιθυμούν να επιτύχουν ως ενήλικες . Καθώς περνούν τα χρόνια, χάνουμε τη φυσική ικανότητα να αναπτύξουμε αυτή την εσωτερική γαλήνη που μας επιτρέπει να είμαστε άνετα με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας.
Επιπλέον, ως κοινωνία τείνουμε να αποσυνδέουμε τα παιδιά από τον εαυτό τους, τους λέμε να μην κλαίνε ακόμα κι αν έχουν πληγώσει τον εαυτό τους, να μην ουρλιάζουν, να μην παίζουν, να μην προσέχουν τι λέει η καρδιά τους αλλά τι θεωρεί πιο κατάλληλο το περιβάλλον γύρω τους.
Ναι είναι εκπαίδευση που επιτρέπει στα παιδιά μας να μεγαλώνουν υγιή και με αυτογνωσία. Για να το πετύχουμε αυτό μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα πολύ ισχυρό εργαλείο: τις ιστορίες.
Η έλευση του Βουδισμού και της Ανατολικής σοφίας στον κόσμο μας βοηθά επίσης στη βελτίωση ενός τρόπου σκέψης που ταιριάζει καλύτερα στους στόχους που θέτουμε οι ίδιοι. Για το λόγο αυτό, σε αυτό το άρθρο θέλουμε να σας παρουσιάσουμε μερικές βουδιστικές ιστορίες με τις οποίες θα γοητεύσετε τα παιδιά σας και που θα τα βοηθήσουν να έρθουν πιο κοντά στις διδασκαλίες. Βουδιστές .
Ο Σιντάρτα και ο κύκνος
Πριν από πολύ καιρό στην Ινδία ζούσαν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα. Μια ωραία μέρα η βασίλισσα απέκτησε ένα αγοράκι που αποφάσισαν να αποκαλέσουν Πρίγκιπα Σιντάρτα . Ο βασιλιάς και η βασίλισσα ήταν πολύ χαρούμενοι και κάλεσαν έναν σοφό γέρο να επισκεφτεί το βασίλειό τους και να προβλέψει το μέλλον του παιδιού.
Πες μας σε παρακαλώ, είπε η Βασίλισσα στον σοφό γέροντα, ποιο θα είναι το παιδί μας όταν μεγαλώσει;
Ο γιος σου θα είναι ξεχωριστό παιδί, της είπε ο σοφός. Μια μέρα θα γίνει μεγάλος βασιλιάς.
Τι ωραία! είπε ο Βασιλιάς. Θα είναι βασιλιάς όπως κι εγώ.
Ωστόσο, πρόσθεσε ο σοφός, όταν μεγαλώσει, είναι πιθανό να θελήσει να φύγει από το παλάτι για να βοηθήσει τους ανθρώπους.
Δεν θα κάνει ποτέ κάτι τέτοιο! φώναξε ο Βασιλιάς καθώς κρατούσε σφιχτά τον γιο του. Θα είναι μεγάλος βασιλιάς!.
Ο Βασιλιάς περνούσε τις μέρες του παρατηρώντας τον Μικρό Πρίγκιπα. Φρόντισε ο γιος του να λαμβάνει πάντα το καλύτερο. Ήθελε ο Σιντάρτα να μάθει πόσο ήταν
Ο Σιντάρθα μια μέρα θα γίνεις ο βασιλιάς κι έτσι ήρθε η ώρα να ξεκινήσεις την προετοιμασία. Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να μάθετε, επομένως εδώ είναι όλοι οι καλύτεροι καθηγητές που υπάρχουν στον κόσμο. Θα σας διδάξουν όλα όσα πρέπει να ξέρετε.
Θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό, πατέρα, απάντησε ο Πρίγκιπας.
Έτσι ο Σιντάρτα άρχισε τα μαθήματά του. Δεν έμαθε να διαβάζει και να γράφει αλλά έμαθε να ιππεύει ένα άλογο. Έμαθε να χειρίζεται το τόξο και τα βέλη, πώς να πολεμά και πώς να χρησιμοποιεί το σπαθί. Αυτά είναι τα ικανότητα που χρειάζεται ένας μεγάλος βασιλιάς. Ο Σιντάρτα έμαθε όλα τα μαθήματά του καλά, όπως και ο ξάδερφός του Ντεβαντάτα που ήταν συνομήλικος με τον Πρίγκιπα. Ο Βασιλιάς δεν έχασε ποτέ από τα μάτια του τον γιο του.
Πόσο δυνατός είναι ο Πρίγκιπας! Πόσο έξυπνος είναι, τα μαθαίνει όλα πολύ γρήγορα. Θα είναι ένας μεγάλος και διάσημος βασιλιάς!
Όταν ο πρίγκιπας Σιντάρτα τελείωσε τα μαθήματά του, του άρεσε να παίζει στους κήπους του παλατιού όπου ζούσαν πολλά είδη ζώων: σκίουροι, κουνέλια, πουλιά και ελάφια. Στον Σιντάρτα άρεσε να τους παρατηρεί. Μπορούσε να κάθεται και να τα παρακολουθεί τόσο ήσυχα που τα ζώα δεν τον πείραζαν να είναι κοντά του. Ο Σιντάρτα λάτρευε επίσης να παίζει κοντά στη λίμνη και κάθε χρόνο ένα ζευγάρι πανέμορφοι λευκοί κύκνοι φωλιάζουν εκεί κοντά. Τους παρακολουθούσε πίσω από τις ορμές. Ήθελε να μάθει πόσα αυγά υπήρχαν στη φωλιά γιατί του άρεσε να βλέπει πώς οι νεοσσοί έμαθαν να κολυμπούν.
Ένα απόγευμα ο Σιντάρτα βρισκόταν κοντά στη λίμνη, όταν ξαφνικά άκουσε έναν ήχο από πάνω από το κεφάλι του. Σήκωσε το βλέμμα του και είδε τρεις όμορφους κύκνους να πετούν ψηλά στον ουρανό. Περισσότεροι κύκνοι σκέφτηκαν τον Σιντάρτα. Ελπίζω πραγματικά να προσγειωθούν στη λίμνη μας. Ωστόσο, ακριβώς εκείνη τη στιγμή ένας από τους κύκνους έπεσε από τον ουρανό. Ωχ όχι! φώναξε ο Πρίγκιπας καθώς έτρεχε προς το μέρος όπου είχε πέσει ο κύκνος.
Τι συνέβη; Ω, έχεις ένα βέλος στο φτερό σου! είπε. Κάποιος σε πλήγωσε. Ο Σιντάρτα μίλησε στο ζώο με πολύ ελαφριά φωνή για να μην το τρομάξει και μετά άρχισε να το χαϊδεύει απαλά. Ο Μόλο έβγαλε απαλά το βέλος και μετά έβγαλε το πουκάμισό του για να δέσει προσεκτικά την πληγή του κύκνου. Θα γίνεις καλά σύντομα, τον καθησύχασε. Θα επιστρέψω σύντομα για να δω πώς είστε.
Ακριβώς τότε ήρθε τρέχοντας ο ξάδερφός του Devadatta. Αυτός είναι ο κύκνος μου! ουρλιάζω . Χτύπησα, δώσε μου. Δεν σου ανήκει, απάντησε ο Σιντάρθα. Είναι ένας άγριος κύκνος. Το χτύπησα με το βέλος μου για να είναι δικό μου. Δώσε μου τώρα!. ΟΧΙ! απάντησε ο Σιντάρθα. Είναι τραυματίας και πρέπει να τον βοηθήσουμε.
Τα δύο ξαδέρφια άρχισαν να μαλώνουν. Αρκετά, είπε ο Σιντάρτα. Στο βασίλειό μας, αν δύο άτομα δεν μπορούν να καταλήξουν σε συμφωνία, ζητούν τη βοήθεια του Βασιλιά. Πηγαίνουμε αμέσως κοντά του. Τα δύο παιδιά έτρεξαν να αναζητήσουν τον Βασιλιά. Όταν έφτασαν στο παλάτι ήταν όλοι πολύ απασχολημένοι. Τι κάνετε εσείς οι δύο εδώ; ρώτησε ένας από τους υπουργούς του Βασιλιά. Δεν βλέπετε πόσο απασχολημένοι είμαστε; Πήγαινε να παίξεις κάπου αλλού. Δεν καταλήξαμε παιχνίδι του απάντησε ο Σιντάρτα. Είμαστε εδώ για να ζητήσουμε τη βοήθεια του Βασιλιά.
Περιμένετε! είπε ο Βασιλιάς όταν άκουσε τι είχε πει ο γιος του. Ας μείνουν έχουν το δικαίωμα να μας συμβουλευτούν. Ήταν πολύ περήφανος για το γεγονός ότι ο Σιντάρτα ήξερε πώς να συμπεριφέρεται. Αφήστε τα παιδιά να μας πουν την ιστορία τους. Θα τους ακούσουμε και μετά θα πούμε τη γνώμη μας.
Ο πρώτος που είπε την εκδοχή του για τα γεγονότα ήταν ο Devadatta. Πονάω τον κύκνο οπότε μου ανήκει. Όλοι οι υπουργοί κούνησαν το κεφάλι. Άλλωστε αυτό έλεγε ο νόμος του βασιλείου. Ένα ζώο ή πουλί ανήκε σε αυτόν που τον πλήγωσε. Σε εκείνο το σημείο ο Σιντάρτα είπε την ιστορία του. Ο κύκνος δεν είναι νεκρός, είπε. Είναι τραυματισμένος αλλά είναι ακόμα ζωντανός.
Οι υπουργοί ήταν μπερδεμένοι. Σε ποιον λοιπόν ανήκε ο κύκνος; Ίσως μπορώ να σε βοηθήσω, είπε μια φωνή πίσω τους. Ένας ηλικιωμένος μπήκε στην πόρτα του παλατιού. Αν αυτός ο κύκνος μπορούσε να μιλήσει, είπε ο γέρος κύριος, θα μας έλεγε ότι θέλει να πετάξει και να κολυμπήσει με τους άλλους άγριους κύκνους. Κανείς από εμάς δεν θέλει να βιώσει πόνο ή θάνατο. Και ο κύκνος θέλει το ίδιο. Ο κύκνος σίγουρα δεν θα πάει με αυτόν που ήθελε να τον σκοτώσει. Θα πάει σε όσους ήθελαν να τον βοηθήσουν.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ομιλίας του ο Devadatta παρέμεινε σιωπηλός. Ποτέ δεν είχε σκεφτεί το γεγονός ότι κι αυτός ζώα θα μπορούσε να έχει συναισθήματα . Τότε ήταν που λυπήθηκε πάρα πολύ που έβλαψε τον κύκνο. Devadatta μπορείς να με βοηθήσεις να φροντίσω τον κύκνο αν θέλεις του είπε ο Siddhartha.
Ο Πρίγκιπας φρόντιζε τον κύκνο μέχρι να επουλωθεί πλήρως το φτερό του. Μόλις γιατρεύτηκε τον πήγε στο ποτάμι. Ήρθε η ώρα να χωρίσουν οι δρόμοι τους, είπε ο Πρίγκιπας. Ο Siddhartha και ο Devadatta παρακολούθησαν τον κύκνο να κολυμπά προς τα βαθύτερα νερά. Εκείνη τη στιγμή άκουσαν το θρόισμα των φτερών από πάνω τους. Ματιά! αναφώνησε ο Ντεβαντάτα. Οι άλλοι κύκνοι επέστρεψαν για αυτόν. Τότε ο κύκνος πέταξε ψηλά στον ουρανό και ενώθηκε ξανά με τους φίλους του που πέταξαν όλοι μαζί πάνω από τη λίμνη για μια τελευταία φορά . Είναι εκεί ευχαριστώντας Ο Σιντάρτα είπε καθώς οι κύκνοι εξαφανίστηκαν πάνω από τα βόρεια βουνά.
Η σοφία των τριών κορακιών
Στη ζωή κάθε πλάσματος έρχεται μια μέρα που ωριμάζει και γίνεται μέρος της κοινότητας των ενηλίκων . Σε αυτή την περίπτωση, τα κοράκια σίγουρα δεν αποτελούν εξαίρεση. Μια μέρα τρία νεαρά κοράκια επρόκειτο να υποβληθούν σε μια δοκιμή που ετοίμασαν οι μεγαλύτεροι για να καταλάβουν αν τα νεότερα ήταν αρκετά ώριμα για να αρχίσουν να πετούν με τους ενήλικες. Ο αρχηγός της φυλής τους ρώτησε το πρώτο κοράκι:
Κατά τη γνώμη σας, ποιο είναι αυτό που πρέπει να φοβούνται περισσότερο τα κοράκια στον κόσμο;
Το νεαρό κοράκι το σκέφτηκε και μετά απάντησε Το πιο τρομακτικό πράγμα σε αυτόν τον κόσμο είναι τα βέλη γιατί μπορούν να σκοτώσουν ένα κοράκι με μια βολή . Όταν οι γέροντες άκουσαν αυτά τα λόγια συμφώνησαν όλοι ότι ήταν μια πολύ καλή απάντηση. Σήκωσαν τα φτερά τους και ούρλιαξαν από χαρά. Έχεις απόλυτο δίκιο είπε ο αρχηγός των κορακιών. Σας καλωσορίζουμε στην κοινότητά μας. Σε αυτό το σημείο ο αρχηγός ρώτησε το δεύτερο κοράκι:
Και ποιο πιστεύετε ότι είναι αυτό που πρέπει να φοβούνται περισσότερο τα κοράκια;
Πιστεύω ότι ένας καλός σκοπευτής τόξου είναι πιο επικίνδυνος από ένα βέλος είπε το νεαρό κοράκι γιατί μόνο ένας έμπειρος σκοπευτής μπορεί να στοχεύσει τον στόχο του και να τον χτυπήσει. Χωρίς τον σκοπευτή το βέλος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κομμάτι ξύλο σαν το κλαδί που καθόμαστε τώρα. Τότε τα γέροντα κοράκια αποφάσισαν ότι αυτή ήταν η καλύτερη απάντηση έξυπνος είχαν ακούσει ποτέ. Οι γονείς του νεαρού κοράκι ούρλιαξαν από χαρά και κοίταξαν τον γιο τους γεμάτοι περηφάνια. Μιλάς πολύ έξυπνα, είπε ο αρχηγός των κορακιών. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που σας καλωσορίζουμε στην κοινότητά μας. Τότε ρώτησε το τρίτο κοράκι:
Και εσύ; Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που πρέπει να φοβούνται περισσότερο τα κοράκια;
Κανένα από αυτά τα πράγματα! απάντησε το νεαρό πουλί. Αυτό που πρέπει να φοβόμαστε περισσότερο είναι ένας αρχάριος σκοπευτής. Τι περίεργη απάντηση! Τα ηλικιωμένα κοράκια ήταν μπερδεμένα και ένιωσαν αμήχανα. Οι περισσότεροι από αυτούς πίστευαν ότι αυτό το κοράκι δεν ήταν ακόμα αρκετά σοφό για να καταλάβει την ερώτηση . Τότε ο αρχηγός των κορακιών τον ρώτησε: Τι εννοείς;
Ο δεύτερος από τους συντρόφους μου είχε δίκιο: χωρίς σκοπευτή δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι ένα βέλος. Ωστόσο, το βέλος ενός ειδικού σκοπευτή θα πηγαίνει πάντα εκεί που θέλει να πάει. Έτσι, αν ακούμε τον ήχο του τόξου να πυροβολείται, πρέπει απλώς να κινηθούμε προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά για να αποφύγουμε το βέλος. Αλλά ποτέ δεν θα ξέραμε πού πάει το νέο βέλος του σκοπευτή. Ακόμα κι αν κινηθούμε υπάρχει η ίδια πιθανότητα να μας χτυπήσει το βέλος. Δεν ξέρουμε τι είναι καλύτερο: μετακόμιση ή παραμονή.
Όταν τα άλλα κοράκια άκουσαν την εξήγησή του κατάλαβαν ότι αυτό το νεαρό κοράκι είχε αληθινή σοφία γιατί μπορούσε να δει πέρα από τα πράγματα. Μίλησαν για αυτόν με σεβασμό και θαυμασμό και αμέσως μετά του ζήτησαν να γίνει ο νέος αρχηγός της ομάδας.
