Παράξενες καταστάσεις και είδη προσκόλλησης

Η προσκόλληση είναι ο δεσμός που υπάρχει μεταξύ δύο ανθρώπων και χαρακτηρίζεται από έντονη συναισθηματική ένταση. Συνήθως είναι μια ιδιαίτερη και άκρως δεσμευτική μακροχρόνια σχέση. Η Mary Ainsworth ήταν πρωτοπόρος στην ανάπτυξη το πρώτο χρήσιμο εργαλείο για την αξιολόγηση των τύπων προσκόλλησης βρεφών γνωστών ως περίεργη κατάσταση .

Ο δεσμός μητέρας-παιδιού δεν είναι αποκλειστικός για τον άνθρωπο. υπάρχουν πολλά είδη ζώων που το αποδεικνύουν. Ωστόσο, είμαστε το είδος που χρειάζεται τον περισσότερο χρόνο για να σχηματίσει αυτόν τον δεσμό. ΜΕΓΑΛΟ' προσάρτημα ενοποιείται όταν είναι άνευ όρων σε όποιον το λάβει.

Σκοπός προσάρτησης

Η δημιουργία μιας υγιούς πρώιμης μορφής προσκόλλησης είναι απαραίτητη. Στην πραγματικότητα, στόχος είναι η απόκτηση ασφάλειας, άνεσης, προστασίας και ικανοποίησης των βασικών αναγκών του παιδιού . Ανάλογα με τον τύπο της προσκόλλησης που αναπτύσσεται προς τη φιγούρα αναφοράς, το παιδί θα μπορεί να βρει μεγαλύτερη ή μικρότερη εγγύτητα, συναισθηματικό καταφύγιο, μια υγιή αντίδραση μπροστά στον χωρισμό και μια ασφαλή βάση.

Αυτός ο δεσμός δεν επηρεάζει μόνο την άμεση ευημερία του παιδιού αλλά καθορίζει την ψυχο-εξελικτική του ανάπτυξη. Για το λόγο αυτό Οι συναισθηματικές ελλείψεις στα πρώιμα στάδια μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τα επόμενα στάδια στην ενηλικίωση και την ωριμότητα.

Απαραίτητες προϋποθέσεις για να συμβεί προσκόλληση

Για να μιλήσουμε για την πρώτη προσκόλληση, είναι απαραίτητες μια σειρά από ελάχιστες προϋποθέσεις από την πλευρά του παιδιού . Αυτές οι απαιτήσεις υποδηλώνουν επαρκή ανάπτυξη ομολόγων.

• Ένα επαρκές ρεπερτόριο συμπεριφορών προσκόλλησης: χαμόγελο, φωνητική φωνή. αποτρεπτικά ή/και ενεργά σήματα με στόχο την αφύπνιση Προσοχή και φροντίδα από τη μητέρα.
• Αυτές οι συμπεριφορές έχουν στόχο την προσέλκυση του ενήλικα, την προώθηση και την παραγωγή προνομιακών αλληλεπιδράσεων και από τις δύο πλευρές.
• Να είστε σε θέση να βασίζεστε σε μια ελάχιστη συναισθηματική ικανότητα.
• Να διαθέτει μια σειρά από βασικούς γνωστικούς πόρους για να μπορεί να αναγνωρίζει, να δημιουργεί αναμνήσεις και να σχηματίζει προσδοκίες για τη φιγούρα προσκόλλησης.

Τεχνική του περίεργη κατάσταση

Η τεχνική του περίεργη κατάσταση είναι ένα τεστ που δημιουργήθηκε από την Αμερικανίδα ψυχολόγο Mary Ainsworth το 1960. Στόχος του ήταν να μελετήσει το είδος της αλληλεπίδρασης που εμφανίζεται μεταξύ της μητέρας, ενός ενήλικα (άγνωστου) και του παιδιού σε ένα άγνωστο πλαίσιο. .

Η επίδρασή του σε αναπτυξιακή ψυχολογία ήταν τέτοιο

Προσομοιώσεις

Η τεχνική του περίεργη κατάσταση σας επιτρέπει να προσομοιώσετε διαφορετικά περιβάλλοντα. Στόχος είναι να αναλυθεί η συμπεριφορά του παιδιού όταν φεύγει από το σπίτι του ζώνη άνεσης . Με άλλα λόγια, ο τρόπος με τον οποίο κινείται από το ασφαλές περιβάλλον του σπιτιού στην εξερεύνηση του άγνωστου κόσμου. Κατά τη διάρκεια της παρατήρησης έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μελετηθεί η αντίδραση του παιδιού όταν η μητέρα απομακρύνεται. Και αργότερα όταν ενωθούν ξανά.

Αυτή η προσομοίωση αποτελείται από οκτώ επεισόδια και έχει σχεδιαστεί για παιδιά από περίπου το πρώτο έτος της ηλικίας τους. Είναι γύρω στον δωδέκατο μήνα που ο δεσμός μεταξύ παιδιού και φροντιστή εδραιώνεται σαφώς.

Διαδικασία

Σε μια από τις πιο διάσημες παραλλαγές αυτής της τεχνικής ο Έινσγουορθ τοποθέτησε μητέρα και παιδί σε ένα δωμάτιο γεμάτο παιχνίδια . Μετά από λίγα λεπτά ένας άγνωστος μπήκε στο δωμάτιο και η μητέρα βγήκε έξω. Αργότερα η μητέρα επέστρεψε. Στη συνέχεια η μητέρα και ο αλλοδαπός ενήλικας έφυγαν από το δωμάτιο αφήνοντας το παιδί μόνο του. Ο ενήλικας επέστρεψε και τελικά η μητέρα.

Με αυτόν τον τρόπο ο ψυχολόγος είχε τη δυνατότητα να αξιολογήστε τις αντιδράσεις και τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ της φιγούρας προσκόλλησης και του παιδιού

Τύποι προσάρτησης

Με βάση την τεχνική του περίεργη κατάσταση Τρεις τύποι προσκόλλησης έχουν εντοπιστεί: ασφαλής, αποφυγής και αμφίθυμος.

Ασφαλής. Αποδεικνύεται από την ικανότητα του παιδιού να εξερευνά ελεύθερα το περιβάλλον ακόμα και όταν ο φροντιστής φεύγει. Το παιδί εμφανίζεται στενοχωρημένο όταν φεύγει η μητέρα του αλλά το υποδέχεται με ενθουσιασμό όταν επιστρέφει.

Αποφυγή. Επίσης σε αυτή την περίπτωση το παιδί αισθάνεται στενοχώρια απουσία της μητέρας. Σε αντίθεση με την προηγούμενη περίπτωση, ωστόσο, όταν εκείνη επιστρέψει θα τείνει να την αποφεύγει. Δηλαδή δείχνει φαινομενική αδιαφορία.

Ανασφαλής-αμφίθυμος. Σε όλο το πείραμα υπήρχαν σημάδια αγωνίας. Το παιδί εκφράζει θυμό προς τη μητέρα ειδικά όταν αυτή απουσιάζει.

Η προσκόλληση του παιδιού δεν καθορίζει πλήρως το προσωπικότητα και την ποιότητα των σχέσεων στην ενήλικη ζωή. Ωστόσο, μπορεί να έχει ισχυρό αντίκτυπο. Αυτός είναι ο λόγος .