Η ευτυχία αναβλήθηκε: Θα είμαι χαρούμενος όταν…

Η αναβαλλόμενη ευτυχία ορίζει μια ψυχική κατάσταση που βιώνουν πολλοί από εμάς. Είναι αυτή η συνθήκη που μας οδηγεί να λέμε φράσεις όπως: Η ζωή μου θα είναι καλύτερη όταν επιτέλους αλλάξω δουλειά Όταν έρθουν οι διακοπές θα κάνω αυτά που μου αρέσουν πολύ Όταν περάσω τις εξετάσεις θα μπορώ να είμαι με τους ανθρώπους που μου λείπουν τόσο πολύ κ.λπ.

Γιατί τα λέμε αυτά; Γιατί ο εγκέφαλός μας πιστεύει ότι όλα θα πάνε καλύτερα όταν κάνουμε ή καταφέρουμε ορισμένα πράγματα. Ποιος είναι όμως ο μηχανισμός με τον οποίο αναγκάζουμε τον εαυτό μας να αναβάλει την ευημερία και την ευχαρίστησή μας; Πολλοί θα πουν ότι είναι καθαρή και απλή αυτοανάγκη, άλλοι ότι όλες αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι παρά ένας αποτελεσματικός τρόπος αυτοσαμποτάζ .

Το να αφήνουμε την ευτυχία μας σε αναμονή πιστεύοντας ότι το μέλλον θα μας επιφυλάσσει καλύτερα πράγματα είναι μια μορφή παραμύθι. Είναι ένας τρόπος να σκοτεινιάζουμε το παρόν μας και να τυφλώνουμε από τον αντικατοπτρισμό ενός ιδανικού αύριο.

Αν είχα περισσότερα χρήματα θα ήμουν ευτυχισμένος. Μέχρι να χάσω βάρος δεν θα πάω πια στην παραλία. Αυτός ο τρόπος σκέψης χτίζει έναν αόρατο τοίχο που διαστρεβλώνει εντελώς την αληθινή σημασία της λέξης ευτυχία.

Η αναβαλλόμενη ευτυχία είναι ένας λάθος υπολογισμός που είναι κακός για την υγεία σας

Ζούμε σε μια εποχή όπου μέρος των σκέψεων και των επιθυμιών μας προηγείται η λέξη Αν. Αν είχα περισσότερα χρήματα όλα θα ήταν καλύτερα Αν έπαιρνα αυτή την προαγωγή στη δουλειά θα είχα καλύτερη θέση και θα έδειχνα στους άλλους τι μπορώ να κάνω Αν ήμουν πιο ελκυστικός Θα έβρισκα πιο εύκολα σύντροφο. Ρυθμίστε έτσι καθεμία από αυτές τις προτάσεις μας προκαλεί περιττή ταλαιπωρία που μας απομακρύνει από την ευημερία μας.

Η ψυχολογία ορίζει αυτή την πραγματικότητα ως το σύνδρομο της αναβαλλόμενης ευτυχίας. Αυτός ο ορισμός προσδιορίζει μια συμπεριφορά κατά την οποία ένας άνθρωπος περιμένει πάντα να συμβεί μια συγκεκριμένη περίσταση. Είναι σαφές ότι μερικές φορές αυτή η αναμονή δικαιολογείται ειδικά όταν επενδύουμε χρόνο και προσπάθεια για να πετύχουμε κάτι συγκεκριμένο: περιορίζω την κοινωνική μου ζωή στη μελέτη γιατί στόχος μου είναι να περάσω τις εξετάσεις.

Σε αυτήν την περίπτωση, η αναβολή ορισμένων δραστηριοτήτων έχει λογική εξήγηση και σκοπό. Ωστόσο Το σύνδρομο αναβαλλόμενης ευτυχίας εμφανίζεται όταν ο στόχος δεν είναι ούτε λογικός ούτε λογικός. Σε αυτές τις περιπτώσεις κάθε επιχείρημα έρχεται σε αντίθεση με τον εαυτό μας και τροφοδοτεί δυσφορία και ταλαιπωρία. Ένα παράδειγμα θα ήταν όταν είναι Δευτέρα και σκεφτόμαστε ήδη το Σαββατοκύριακο. Άλλοι θα μπορούσαν να είναι αυτοί που πιστεύουν ότι όλα θα είναι καλύτερα όταν θα χάσει βάρος και η φυσική του εμφάνιση θα αλλάξει.

Αυτοί που αναβάλλουν και αυτοί που αναβάλλουν το κάνουν επειδή δεν αποδέχονται ή δεν είναι ευχαριστημένοι με την παρούσα στιγμή ή επειδή δεν ασχολούνται ή δεν ξέρουν πώς να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες του εδώ και τώρα.

Γιατί αναβάλλουμε την ευτυχία μας;

Όσο διαδεδομένος κι αν είναι ο όρος ευτυχία από ψυχολογική άποψη, είναι πολύ εύκολο να τον ορίσουμε. Σημαίνει να αποδέχεσαι, να αγαπάς, να είσαι καλός με τον εαυτό σου και να είσαι ευχαριστημένος με αυτό που έχεις. Σημαίνει να έχεις σκοπό στη ζωή, να απολαμβάνεις ένα καλό δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης και αποτελεσματικούς ψυχικούς πόρους για να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Δυσαρέσκεια με το πρόσωπο και τα υπάρχοντά του.Το άτομο θέλει πάντα κάτι που του λείπει κάτι που πιστεύει ότι είναι καλύτερο από αυτό που έχει.

Πίσω από την ανάγκη να σταματήσουμε την ευτυχία μας νομίζοντας ότι κάτι καλύτερο θα έρθει κρύβεται ο φόβος.Ο φόβος να αντιμετωπίσεις αυτό που πονάει σε μια δεδομένη στιγμή οδηγεί στην ανασφάλεια και στο να μην έχεις κουράγιο για αλλαγή αυτό που δεν μας αρέσει. Όλα αυτά πρέπει να λυθούν εδώ και τώρα με υπευθυνότητα και θάρρος.

Η ευτυχία ανέβαλε το άλογο που τρέχει πίσω από ένα καρότο που δεν μπορεί να φτάσει

Κλάιβ Χάμιλτον καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Charles Sturt στην Αυστραλία έγραψε μια μελέτη με τίτλο Το σύνδρομο της αναβαλλόμενης ευτυχίας (Το σύνδρομο της αναβαλλόμενης ευτυχίας) στο οποίο εκθέτει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες έννοιες. Σύμφωνα με τον ίδιο Είναι η σημερινή κοινωνία που μας μεταμορφώνει σε αυτό το άλογο που δεν καταφέρνει ποτέ να φτάσει στο καρότο.

Πάντα αναζητούμε κάτι άυλο που σπάνια καταφέρνουμε να πετύχουμε αλλά το επιθυμούμε έντονα. Και το θέλουμε γιατί δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Οι αιτίες αυτής της δυσφορίας είναι οι Εργασία τις συνθήκες στις οποίες ζούμε, την καταναλωτική κοινωνία που ασταμάτητα μας κάνει να πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε ορισμένα πράγματα για να νιώθουμε καλά (π.χ. ένα καλύτερο τηλέφωνο, ένα ρούχο μιας συγκεκριμένης μάρκας, ένα νέο αυτοκίνητο κ.λπ.).

Ένας άλλος παράγοντας είναι ο λίγος διαθέσιμος χρόνος που έχουμε. Έχουμε λίγο χρόνο για να συνδεθούμε με τον εαυτό μας για τα χόμπι μας ή τους ανθρώπους που αγαπάμε. Σύμφωνα με τον Δρ Χάμιλτον, θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο τολμηροί, να τολμάμε περισσότερο και να λαμβάνουμε νέες αποφάσεις για να πετύχουμε την ευημερία και να ζήσουμε μια ζωή πιο σύμφωνη με τα γούστα και τις ανάγκες μας. Πρέπει να σταματήσουμε να τρέχουμε και να σκεφτούμε το αύριο. Πρέπει να σταματήσουμε και να βρεθούμε στο παρόν.