Η θεωρία του ασυνείδητου κατά τον Sigmund Freud

Η θεωρία του ασυνείδητου που διατυπώθηκε από

Στην εποχή μας πολλοί εξακολουθούν να είναι δύσπιστοι και βλέπουν το μεγαλύτερο μέρος του έργου του πατέρα της ψυχανάλυσης με έναν υπαινιγμό του ειρωνεία . Έννοιες όπως ο φθόνος του πέους στη δόμηση της γυναικείας σεξουαλικότητας θεωρούνται ξεπερασμένες και άσχετες. Επιπλέον, υπάρχουν εκείνοι που αντιλαμβάνονται την κληρονομιά του ως ένα είδος ψευδο-επιστήμης που δεν είναι πολύ συνεπής με τα επιτεύγματα της πειραματικής ψυχολογίας.

Το ασυνείδητο είναι ο μεγαλύτερος κύκλος που περιλαμβάνει μέσα του τον μικρότερο κύκλο του συνειδητού. οτιδήποτε είναι συνειδητό προέρχεται από το ασυνείδητο ενώ το ασυνείδητο μπορεί να σταματήσει νωρίτερα και να συνεχίσει να διεκδικεί την πλήρη αξία ως ψυχική δραστηριότητα

-Σίγκμουντ Φρόιντ-

Ωστόσο, για όσους υποστηρίζουν αυτές τις ιδέες είναι σημαντικό να διευκρινίσουν μια σειρά βασικών προβληματισμών. Όταν ο Sigmund Freud δημοσίευσε για πρώτη φορά το έργο του για το ασυνείδητο, κατηγορήθηκε ως αιρετικός από τους συναδέλφους του. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η ψυχιατρική βασιζόταν σε ένα σιδερένιο υπόστρωμα οργανολόγου και βιολόγου. μυαλό …

Μπορούμε αναμφίβολα να κρίνουμε κάποιες από τις θεωρίες του με σκεπτικισμό αλλά δεν μπορούμε να μειώσουμε την κληρονομιά του η συμβολή του η επαναστατική του προσέγγιση στη μελέτη του νου της προσωπικότητας στον τομέα των ονείρων και στην ανάγκη να αναδιατυπωθεί η ψυχολογία ενώνοντας το οργανικό επίπεδο με ένα άλλο σενάριο που βασίζεται στις δυνάμεις του νου, στις ασυνείδητες διαδικασίες και στα ένστικτα. Το δικό μας ξεκάθαρα.

Άρα πέρα ​​από αυτό που μπορούμε να πιστέψουμε Η κληρονομιά του Φρόιντ δεν έχει ημερομηνία λήξης και δεν θα έχει ποτέ . Τόσο που στις μέρες μας η νευροεπιστήμη ακολουθεί τον δρόμο ορισμένων από τις ιδέες που ο πατέρας της ψυχανάλυσης όρισε στην εποχή του.

Ο Mark Solms, ένας γνωστός νευροψυχολόγος από το Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν, μας υπενθυμίζει, για παράδειγμα, ότι ενώ το συνειδητό μυαλό είναι ικανό να αντιμετωπίσει 6 ή 7 πράγματα τη φορά το ασυνείδητό μας ασχολείται με εκατοντάδες διαδικασίες . Από αμιγώς οργανικά που υποστηρίζονται από το νευρικό σύστημα μέχρι τα περισσότερα αποφάσεις που παίρνουμε κάθε μέρα.

Αν απορρίψουμε την αξία και τη συνάφεια που έχει το ασυνείδητο στη ζωή μας, κατά συνέπεια απορρίπτουμε πολλά από αυτά που είμαστε, πολλά από αυτά που βρίσκονται κάτω από τη μικρή κορυφή του παγόβουνου.

Η περίεργη περίπτωση της Άννας 0

Βρισκόμαστε στο 1880 και ο Αυστριακός ψυχολόγος και φυσιολόγος Joseph Breuer λαμβάνει θεραπεία από αυτό που θεωρείται ασθενής 0. Με άλλα λόγια, το άτομο που θα επέτρεπε στον Σίγκμουντ Φρόυντ να θέσει τα θεμέλια της ψυχοθεραπείας και να ξεκινήσει μελέτες για τη δομή του νου και του συνειδητού.

Το ασυνείδητο ενός ανθρώπου μπορεί να αντιδράσει σε ένα άλλο χωρίς να περάσει από το συνειδητό

-Σίγκμουντ Φρόιντ-

Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα για Άννα 0 ψευδώνυμο του Μπέρτα Παπενχάιμ ασθενής που διαγνώστηκε με υστερία και του οποίου η κλινική εικόνα χτύπησε τόσο πολύ τον Μπρόιερ που ζήτησε τη βοήθεια του συναδέλφου και φίλου του Σίγκμουντ Φρόιντ. Η κοπέλα ήταν 21 ετών και αφού φρόντιζε τον άρρωστο πατέρα της υπέφερε από σοβαρές και περίεργες αλλοιώσεις. Η συμπεριφορά της ήταν περίεργη σε σημείο που υπήρχαν ακόμη και εκείνοι που ισχυρίστηκαν ότι η Μπέρτα ήταν δαιμονισμένη.

• Η αλήθεια είναι ότι η ίδια η υπόθεση δεν θα μπορούσε να είναι πιο συγκεκριμένη: η νεαρή γυναίκα υπέφερε από επεισόδια τύφλωσης, κώφωσης, μερικής παράλυσης, στραβισμού και, ιδιαίτερα ενδιαφέρον, σε κάποιες στιγμές δεν μπορούσε να μιλήσει ή ακόμα και επικοινωνούσε σε γλώσσες που δεν ήξερε όπως αγγλικά ή γαλλικά.
• Ο Φρόιντ και ο Μπρόιερ κατάλαβαν ότι όλα αυτά ξεπερνούσαν κατά πολύ την κλασική υστερία. Υπήρξε μια εποχή που η Μπέρτα σταμάτησε να πίνει. Η σοβαρότητα της κατάστασής της ήταν τέτοια που ο πατέρας της ψυχανάλυσης κατέφυγε στην ύπνωση για να ξυπνήσει αμέσως μια ανάμνηση: η κυρία της Μπέρτα της είχε δώσει να πιει από το ίδιο ποτήρι από το οποίο είχε πιει ο σκύλος της. Ξεκλειδώνοντας αυτή την ασυνείδητη μνήμη, η νεαρή γυναίκα μπόρεσε να επιστρέψει στο να πίνει υγρά.

Από εκείνη τη στιγμή οι συνεδρίες συνεχίστηκαν στην ίδια γραμμή: φέρνοντας στη συνείδηση ​​τραύματα του παρελθόντος. Η συνάφεια της περίπτωσης της Anna 0 (Bertha Peppenheim) ήταν τέτοια που χρησιμοποιήθηκε από τον Freud για να εισαγάγει μια νέα επαναστατική θεωρία για την ανθρώπινη ψυχή στις μελέτες του για την υστερία. μια νέα ιδέα που άλλαξε εντελώς τα θεμέλια του μυαλού.

Τι είναι το ασυνείδητο μυαλό για τον Φρόιντ

Μεταξύ 1900 και 1905 ο Sigmund Freud ανέπτυξε ένα τοπογραφικό μοντέλο του νου μέσω του οποίου ανακάλυψε τα χαρακτηριστικά της δομής και της λειτουργίας του ίδιου του νου. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησε μια αναλογία που είναι γνωστή σε όλους μας: αυτή του παγόβουνου.

Στην επιφάνεια υπάρχει συνείδηση το μέρος όπου υπάρχουν όλες οι σκέψεις στις οποίες εστιάζουμε την προσοχή μας, τις οποίες πρέπει να κινήσουμε και τις οποίες χρησιμοποιούμε αμέσως και τις προσεγγίζουμε γρήγορα. Στο προσυνείδητοοτιδήποτε μπορεί εύκολα να ανακτήσει η μνήμη μας συγκεντρώνεται.
• Η τρίτη και πιο σημαντική περιοχή είναι το ασυνείδητο . Είναι απέραντο, μερικές φορές ακατανόητο και πάντα μυστηριώδες. Είναι το μέρος του παγόβουνου που δεν μπορούμε να δούμε και που απασχολεί πραγματικά το μεγαλύτερο μέρος του μυαλού μας.

Η ιδέα του Φρόιντ για το ασυνείδητο δεν ήταν μια νέα ιδέα

Ο Sigmund Freud δεν ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο αυτή την ιδέα . Νευρολόγοι όπως ο Jean Martin Charcot ή ο Hippolyte Bernheim μιλούσαν ήδη για το ασυνείδητο. Ωστόσο, έκανε αυτή την έννοια τον ακρογωνιαίο λίθο των θεωριών του, δίνοντάς της νέες έννοιες:

• Ο κόσμος του ασυνείδητου δεν κατοικεί πέρα ​​από τη συνείδηση, δεν είναι μια αφηρημένη οντότητα αλλά μια πραγματική, μεγάλη, χαοτική και ουσιαστική κατάσταση του νου στην οποία δεν έχει κανείς πρόσβαση.
• Ωστόσο
• Το ασυνείδητο για τον Φρόιντ είναι εσωτερικό και εξωτερικό. Εσωτερικό γιατί επεκτείνεται στη συνείδησή μας, εξωτερικό γιατί επηρεάζει τη συμπεριφορά μας.

Από την άλλη πλευρά στο Studies on Hysteria Freud συνέλαβε την έννοια της διάσπασης με διαφορετικό και επαναστατικό τρόπο σε σύγκριση με το πώς είχαν κάνει οι πρώτοι υπνολόγοι συμπεριλαμβανομένων των Moreau de Tours ή Berheim ή Charcot. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο μηχανισμός με τον οποίο το μυαλό κρατά ξεχωριστά πράγματα που πρέπει να ενωθούν όπως αντιλήψεις, συναισθήματα, σκέψεις και μνήμες εξηγούνταν αποκλειστικά με σωματικά αίτια με εγκεφαλικές παθολογίες που σχετίζονται με την υστερία.

Ο Φρόιντ είδε τη διάσπαση ως α αμυντικός μηχανισμός . Ήταν μια στρατηγική του μυαλού μέσω της οποίας χωρίζονταν, κρύβονταν και πνίγονταν ορισμένες συναισθηματικές φορτίσεις και συνειδητές εμπειρίες που το συνειδητό μέρος δεν μπορούσε να ανεχτεί ή να αποδεχτεί.

Το δομικό μοντέλο του νου

Ο Φρόιντ δεν ανακάλυψε το ασυνείδητο, ξέρουμε ότι δεν ήταν ο πρώτος που μίλησε για αυτό, αυτό είναι επίσης ξεκάθαρο, ωστόσο ήταν ο πρώτος που έκανε αυτή την έννοια το συστατικό σύστημα του ανθρώπου. Αφιέρωσε όλη του τη ζωή σε αυτή την ιδέα μέχρι που το δήλωσε Οι περισσότερες από τις ψυχικές μας διεργασίες είναι οι ίδιες ασυνείδητες ότι οι συνειδητές διαδικασίες δεν είναι τίποτα άλλο από μεμονωμένες ή κλασματικές πράξεις όλου αυτού του υπόγειου υποστρώματος που βρίσκεται κάτω από το παγόβουνο.

Ωστόσο, μεταξύ 1920 και 1923 ο Freud έκανε ένα βήμα παραπέρα και αναδιατύπωσε περαιτέρω τη θεωρία του για το μυαλό για να εισαγάγει αυτό που είναι σήμερα γνωστό ως το δομικό μοντέλο των ψυχικών περιπτώσεων που περιλαμβάνει τις κλασικές οντότητες του Id Ego και του Superego.

Ο: Το Id ή Id είναι η δομή της ανθρώπινης ψυχής που παραμένει στην επιφάνεια, η πρώτη που εμφανίζεται στη ζωή μας και η οποία υποστηρίζει τη συμπεριφορά μας στην πρώιμη παιδική ηλικία. Είναι αυτή που αναζητά την άμεση ευχαρίστηση και βασίζεται στο ένστικτο στις πιο πρωτόγονες ορμές της ουσίας μας και ενάντια στις οποίες παλεύουμε καθημερινά. Το Ι: όταν μεγαλώνουμε και φτάνουμε 3 ή 4 χρονών, αρχίζει να εμφανίζεται η αντίληψή μας για την πραγματικότητα και η ανάγκη μας να επιβιώσουμε στο πλαίσιο που μας περιβάλλει. Έτσι, με την ανάπτυξη αυτού του Εγώ, εμφανίζεται και μια ανάγκη: αυτή του ελέγχου του Id ανά πάσα στιγμή, ώστε να εκτελεί ενέργειες για να ικανοποιήσει τις ορμές του με έναν αποδεκτό και κοινωνικά σωστό τρόπο. Επιπλέον, για να διασφαλιστεί ότι η συμπεριφορά κάποιου δεν είναι θρασύδειλη ή πολύ ανεμπόδιστη, χρησιμοποιούνται αμυντικοί μηχανισμοί. Το Υπερεγώ: το Υπερεγώ παρουσιάζεται όταν αρχίζει η κοινωνικοποίηση, η πίεση των γονιών του για τα πρότυπα του κοινωνικού πλαισίου που μας μεταδίδει τους κανόνες των μοντέλων τυπικής συμπεριφοράς. Αυτή η ψυχική οντότητα έχει έναν πολύ συγκεκριμένο τελικό σκοπό: να εγγυηθεί την εφαρμογή των ηθικών κανόνων. Δεν είναι καθόλου εύκολο να πραγματοποιηθεί αυτός ο σκοπός γιατί αφενός έχουμε το Id που απεχθάνεται το ηθικό και θέλει να ικανοποιήσει τα ένστικτά του και αφετέρου έχουμε το Εγώ που θέλει μόνο να επιβιώσει και να παραμείνει στο ισορροπία …

Το υπερεγώ αντιμετωπίζει και τα δύο και μας κάνει να νιώθουμε ενοχές όταν, για παράδειγμα, θέλουμε κάτι αλλά δεν μπορούμε να το αποκτήσουμε ή να το συνειδητοποιήσουμε επειδή οι κοινωνικοί κανόνες μας εμποδίζουν να το κάνουμε.

Η σημασία των ονείρων ως μονοπάτι προς το ασυνείδητο

Στην εξαιρετική ταινία θα σε σώσω του Άλφρεντ Χίτσκοκ βυθιζόμαστε στον ονειρικό κόσμο του πρωταγωνιστή χάρη στα υποβλητικά σενάρια που ο Σαλβαδόρ . Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο κόσμος του ασυνείδητου, αυτό το σύμπαν του, σπάνια μας έχει αποκαλυφθεί με τέτοια τελειότητα τραύμα κρυμμένο από καταπιεσμένες αναμνήσεις θαμμένων συναισθημάτων.

Η ερμηνεία των ονείρων είναι η πραγματική πορεία προς τη γνώση των ασυνείδητων δραστηριοτήτων του νου

-Σίγκμουντ Φρόιντ-

Η ανάλυση των ονείρων ήταν ένας τρόπος για να ανακαλέσουμε μερικές από αυτές τις τραυματικές αναμνήσεις κλειδωμένες στα βάθη του μυαλού. Ο Φρόιντ σκέφτηκε ότι η κατανόηση αυτού του ονειρικού κόσμου ήταν ο δρόμος προς το ασυνείδητο εκεί όπου οι μηχανισμοί άμυνας μπορούσαν να ηττηθούν και όλο το απωθημένο υλικό μπορούσε να φτάσει με παραμορφωμένους, αποσυνδεδεμένους και άγνωστους τρόπους.

Ο κόσμος του ασυνείδητου στις τρέχουσες υποθέσεις

Η θεωρία του Φρόιντ για το ασυνείδητο θεωρούνταν αίρεση εκείνη την εποχή. Αργότερα αναπτύχθηκε και έγινε βασική έννοια στην ανάλυση και κατανόηση όλων των συμπεριφορών και σήμερα θεωρείται ως ένα θεωρητικό σώμα όχι χωρίς τεχνικούς περιορισμούς, επιστημονικές εγκρίσεις και εμπειρικές προοπτικές.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι η συμπεριφορά μας, η προσωπικότητά μας ή η συμπεριφορά μας ΔΕΝ μπορούν να εξηγηθούν πλήρως μέσα από αυτό το σύμπαν του ασυνείδητου . Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν εκατοντάδες

Η τρέχουσα ψυχολογία και η νευροεπιστήμη δεν υποτιμούν το ασυνείδητο. Μακριά από αυτό. Πράγματι