Ίσως έχετε ήδη ακούσει για αυτήν την ιστορία, μια ιστορία για την ταυτότητα που αξίζει να ξαναδιαβαστεί από καιρό σε καιρό για να κατανοήσουμε πόσο κρίσιμη μπορεί να είναι η εξωτερική επιρροή στη δημιουργία του εαυτού. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να σας το ξαναπούμε αυτή τη φορά προσπαθώντας να τονίσουμε τα κύρια στοιχεία που συνδέονται με την κοινωνική προετοιμασία.
Η ιστορία του αετού που νόμιζε ότι ήταν κοτόπουλο είναι πολύ αρχαία και διδάσκει τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά τη σημασία του πλαισίου στο οποίο γεννιέται και μεγαλώνει και πώς οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις συμβάλλουν στην ανάπτυξη της προσωπικότητας με βάση το παράδειγμα και την μίμηση. Είναι ένα ιστορία για την ταυτότητα απαράδεκτο.
Ένα μικρό πληγωμένο αετό
Αυτή η ιστορία ξεκινά σε ένα απομακρυσμένο μέρος στη γη ενός ταπεινού κτηνοτρόφου κατσίκας . Μετά από μια πολύ δύσκολη χρονιά λόγω της ανομβρίας, ο αγρότης ανησυχούσε πολύ. Τα ζώα του που βοσκούσαν δεν είχαν αρκετό γρασίδι για να βοσκήσουν και αυτό έθεσε το αγρόκτημά του σε κίνδυνο.
Επειδή υπήρχε ένα βουνό κοντά, ο βοσκός αποφάσισε να φέρει το κοπάδι του κοντά στην κορυφή όπου το κλίμα ήταν πιο υγρό. Η ελπίδα ήταν να βρω κάποιο πράσινο γκαζόν στο οποίο αφήστε τα κατσίκια να βόσκουν . Ένα πρωί έφυγε πολύ νωρίς από τη στάνη και ευτυχώς αυτή η ριψοκίνδυνη επιλογή του απέδωσε. Τα ζώα έβοσκαν ελεύθερα όλη την ημέρα. Στο δρόμο της επιστροφής, όμως, τον κέντρισε το ενδιαφέρον κάτι που προεξείχε από μακριά.
Ήταν μια εγκαταλελειμμένη αετοφωλιά που ξεκουραζόταν ανάμεσα σε βράχους και ψηλό γρασίδι. Παρόλο που μισούσε αυτά τα αρπακτικά πουλιά επειδή του έκλεβαν συχνά τα κοτόπουλα, αποφάσισε να πλησιάσει από περιέργεια .
Η φωλιά ήταν σε κακή κατάσταση σαν να είχε πέσει από μεγαλύτερο ύψος ίσως λόγω του καιρού και του ανέμου. Ο άντρας παρατήρησε ότι υπήρχαν δύο νεοσσοί μέσα. Ο ένας ήταν ακόμα ζωντανός παρά τις τρομερές συνθήκες. Κινούμενος από συμπόνια, ο αγρότης αποφάσισε να βοηθήσει τον μικρό αετό και τον πήρε μαζί του με σκοπό να τον γιατρέψει.
Η δάδα μου που σβήνει τη νύχτα των χειλιών σου θα απελευθερώσει επιτέλους τη δημιουργική σου ουσία.
-Ernestina di Champourcín-
Η νέα ταυτότητα του αετού
Με αφοσίωση και υπομονή ο βοσκός κατάφερε να επουλώσει τις πληγές της γκόμενας. Τον τάισε, τον προστάτεψε από το κρύο και σταδιακά βελτιώθηκε. Επειδή η γκόμενα ήταν ακόμα πολύ μικρή για να πετάξει μακριά, αποφάσισε να την κρατήσει μαζί του για λίγο ακόμα. Στο μυαλό του, όμως, άρχισε να σκέφτεται ότι ίσως δεν ήταν η σωστή απόφαση. Ο κίνδυνος ήταν ότι όταν ο αετός ήταν υγιής και ενήλικος θα μπορούσε να επιτεθεί στα ζώα της φάρμας του.
Όταν ο αετός ήταν πλέον εντελώς εκτός κινδύνου και είχε αποκτήσει το μέγεθος ενός σχεδόν ενήλικου δείγματος, ο βοσκός αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να αφήστε το να πάει . Αυτή η ιστορία για την ταυτότητα λέει ότι ένα πρωί μετέφερε το πουλί στο μέρος όπου το είχε βρει, σκοπεύοντας να το απελευθερώσει.
Μόλις λύθηκε, ο νεαρός αετός άρχισε να πηδά προσπαθώντας να ακολουθήσει τον άντρα στο σπίτι. Λυπούμενος εκείνη τη σκηνή, ο βοσκός αποφάσισε να αναβάλει τον αποχαιρετισμό του και επέστρεψε στο αγρόκτημα με τον φτερωτό φίλο του στον ώμο του.
Αυτή η επίδειξη στοργής και ευγνωμοσύνης ώθησε τον άντρα να δεχτεί τον αετό ως ένα από τα πολλά ζώα που είχε. Για να τον κάνει να νιώσει άνετα τον πήγε στο κοτέτσι όπου θα έμενε με τα κοτόπουλα του. Όταν είδαν τον αετό να έρχεται, τα κοτόπουλα φοβήθηκαν πολύ αλλά σύντομα κατάλαβαν ότι ήταν ακίνδυνος. Και άρχισαν να τον αντιμετωπίζουν σαν έναν δικό τους.
Ένας περίεργος επισκέπτης
Καθώς περνούσε η ώρα, ο αετός άρχισε να συμπεριφέρεται σαν αληθινό κοτόπουλο. Έμαθε ακόμη και να κλακ . Ήταν επίσης φοβισμένη και ιδιότροπη, τυπικά χαρακτηριστικά αυτών των ζώων. Τελικά ακόμη και ο πάστορας άρχισε να την αντιμετωπίζει ως τέτοια.
Μια μέρα τυχαία ένας φυσιοδίφης πέρασε κοντά στη φάρμα και είδε έκπληκτος ένα πουλί αυτού του τύπου ανάμεσα στα κοτόπουλα. Έκπληκτος πλησίασε και ζήτησε από τον βοσκό να του πει τι προκάλεσε αυτό το ασυνήθιστο γεγονός συνύπαρξη .
Ο αγρότης δήλωσε ότι αυτό που συνέβη του φαινόταν παράξενο, αλλά τελικά ο αετός ήταν πλέον σαν κότα: συμπεριφερόταν και συμπεριφερόταν όπως οι υπόλοιποι .
Ο φυσιοδίφης αποδείχθηκε πολύ δύσπιστος και ήθελε να δει καθαρά. Από την άποψή του, κάθε ζώο έχει τη δική του ταυτότητα και ουσία: ήταν αδύνατο ο αετός να είχε ξεχάσει την πραγματική του φύση. Στη συνέχεια ζήτησε από τον εκτροφέα την άδεια να δοκιμάσει τη θεωρία του. Έχοντας λάβει άδεια από τον άνδρα, ο μελετητής πραγματοποίησε ορισμένες δοκιμές.
Μια ιστορία για την ταυτότητα
Ο φυσιοδίφης πρόσφερε ένα κομμάτι ωμό κρέας στον αετό αλλά ο τελευταίος το αρνήθηκε . Είχε συνηθίσει να τρώει μικρά σκουλήκια και καλαμπόκι για πάρα πολύ καιρό. Φαινόταν ότι ένιωθε ακόμη και αηδία για εκείνο το παράξενο φαγητό. Το δεύτερο βήμα ήταν να μετακινήσετε τον αετό προς τα πάνω και να τον εκτοξεύσετε απαλά για να δείτε αν ήταν τουλάχιστον σε θέση να πετάξει.
Προς έκπληξή του ο αετός έπεσε καταστροφικά στο έδαφος σαν βαριά τσάντα. Μετά από αρκετές μέρες προβληματισμού, ο φυσιοδίφης σήκωσε το βλέμμα στην κορυφή του βουνού και σκέφτηκε ότι είχε βρει την απάντηση σε αυτή την περίεργη περίπτωση: ήταν απαραίτητο να πάει στο μέρος όπου ξεκίνησαν όλα. Συχνά η λύση σε ένα πρόβλημα κρύβεται στην προέλευσή του.
Αφηγείται την ιστορία της ταυτότητας που την επόμενη μέρα ο άντρας πήρε τον αετό ανάμεσα στα βράχια όπου τον είχε βρει ο βοσκός . Μόλις εκεί το ζώο φαινόταν άβολα. Δυνατός όμως στις ιδέες του, ο φυσιοδίφης περίμενε ήρεμα. Ένιωθε ότι ανά πάσα στιγμή το ζώο θα επανενωνόταν με την άγρια φύση του.
Μετά από μια ολόκληρη νύχτα αναμονής, έφτασε η αυγή μιας νέας μέρας. Ο αετός φαινόταν ακόμα αναποφάσιστος δεν ένιωθε ασφαλής . Αυτό που επίσης φαινόταν παράξενο ήταν ένας ορισμένος φόβος για το φως του ήλιου. Βλέποντας αυτό ο φυσιοδίφης την άρπαξε από το λαιμό και την ανάγκασε να κοιτάξει τον ήλιο μπροστά της.
Τότε ήταν που ο αετός ελευθερώθηκε από τη λαβή του και, ενοχλημένος, επαναστάτησε ενάντια στη βία . Μετά άνοιξε τα φτερά του και άρχισε να πετάει μακριά από τον άντρα και το κοτέτσι.
