Υπάρχουν πολλές προτάσεις για το θάνατο που γράφτηκαν σε αιώνες ιστορίας. Το θέμα του θανάτου ανησυχούσε τους ανθρώπους από την αρχή του χρόνου, προκαλώντας ακόμη και ειδικές τελετουργίες με ορισμένα ζώα.
Αν και έχει γίνει πολλή συζήτηση σχετικά με αυτό, δεν υπάρχει ακόμη οριστική συμφωνία για το πώς θα πρέπει να οριστεί ο θάνατος. Η επιστήμη που έχει επίσης αναπτύξει πολλά αποσπάσματα για το θάνατο δεν μπορεί να εξηγήσει πότε ακριβώς τελειώνει η ανθρώπινη ζωή από νευρολογική και θερμοδυναμική άποψη.
Δεν υπάρχει καν συμφωνία για το νόημα του τέλους της ζωής στις θρησκείες και τις ιδεολογίες. Οι περισσότεροι από αυτούς αρνούνται να δεχτούν ότι όλα τελειώνουν με τη διακοπή των βιολογικών λειτουργιών. Για να προσπαθήσουν να αναδιοργανώσουν ιδέες, πολλοί στοχαστές έγραψαν ή είπαν κάποιες προτάσεις για το θάνατο.
7 αποσπάσματα για το θάνατο
1. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι
Εδώ είναι μια από τις προτάσεις για το θάνατο που έγραψε ο υπέροχος ποιητής Antonio Machado. Ανάγνωση: Ο θάνατος είναι κάτι που δεν πρέπει να φοβόμαστε γιατί ενώ είμαστε θάνατος δεν είναι και όταν είναι θάνατος δεν είμαστε.
Ένα εκπληκτικό σκεπτικό λόγω της απλότητάς του. Με τη στενή του έννοια, ο θάνατος δεν υπάρχει για τους νεκρούς. Αν πεθάνει δεν μπορεί πλέον να βιώνει φόβο σαν να ήταν ζωντανός. Το είναι του έχει εξαφανιστεί και μαζί του όλοι οι φόβοι του.
2. Ένα από τα πιο όμορφα αποφθέγματα για τον θάνατο
Ο Alphonse de Lamartine μας έδωσε μια από τις πιο όμορφες φράσεις για το θάνατο. Απαγγείλετε ως εξής: Συχνά ο τάφος περιέχει εν αγνοία του δύο καρδιές στο ίδιο φέρετρο. Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου μας σκοτώνει λίγο και εμάς.
Είναι σύνηθες ο θάνατος κάποιου να επηρεάζει σημαντικά κάποιον άλλον άτομο που του επιζεί . Η ζωή του επιζώντος παραμένει περιορισμένη σε εκείνο το φέρετρο που φιλοξενεί αυτόν που δεν είναι πια εκεί και δεν θα είναι ποτέ ξανά.
3. Η σημασία του θανάτου
Σχετικά με αυτό το θέμα, ο André Malraux υποστηρίζει ότι: Ο θάνατος έχει σημασία μόνο στο βαθμό που μας κάνει να αναλογιστούμε την αξία της ζωής. Η έννοια του θανάτου είναι στενά συνδεδεμένη με νόημα της ζωής.
Ο Μαλρό μας καλεί να μην σκεφτόμαστε τον θάνατο καθ' εαυτό. Χάνει τη σημασία του γιατί αντιπροσωπεύει το τέλος των πάντων. Απεναντίας η επίγνωση του τέλους είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει τον τρόπο που βιώνουμε και αντιμετωπίζουμε τη ζωή.
4. Μια πραγματικότητα που μας κάνει ίσους
Αυτή η φράση για το θάνατο ειπώθηκε πριν από χιλιάδες χρόνια από τον Laozi: Διαφορετικοί στη ζωή, οι άντρες είναι ίδιοι και στον θάνατο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο θάνατος είναι η πιο δημοκρατική πραγματικότητα από όλες, αυτή που τελικά μας κάνει όλους ίσους.
Λοιπόν ανεξάρτητα από το πόσο πολυτελής μπορεί να είναι μια κηδεία, ένα πτώμα θα αναπαύεται πάντα μέσα στο φέρετρο και ως τέτοιο είναι το ίδιο με όλους τους άλλους στον κόσμο: ένα υπόλοιπο, ένα άψυχο σώμα, ένας οργανισμός σε διαδικασία αποσύνθεσης.
5. Τώρα ή ποτέ
Ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ είναι ένας άλλος ποιητής που είπε μια γραμμή για τον θάνατο για να αγαπήσει τη ζωή. Αυτά είναι: Αγάπα τώρα που είσαι ζωντανός γιατί δεν θα μπορείς να το κάνεις όταν πεθάνεις. Ο θάνατος ήταν κεντρικό στοιχείο του έργου του, αλλά εδώ βλέπουμε την έμφαση στη ζωή.
Πολλές φορές αντιμετωπίζουμε τη ζωή σαν να είναι αιώνια. Μοιάζει σχεδόν σαν ο χρόνος να μην τελειώνει ποτέ . Η αγάπη δίνει ένα πολύ δυνατό νόημα στη ζωή αλλά πολύ συχνά τη ζούμε σαν το πεπρωμένο να μην έγραφε ποτέ το τέλος της.
6. Νεολαία, γηρατειά και θάνατος
Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ θάνατος παιδιού ενός νέου και ενός ηλικιωμένου άνδρα. Το παιδί και ο νέος μόλις έχουν αρχίσει να ζουν και γι' αυτό οι πρόωροι θάνατοι είναι τόσο συγκλονιστικοί και επώδυνοι. Σαν ένα έργο που δεν μπορεί ποτέ να ολοκληρωθεί.
Σε μεγάλη ηλικία, αντίθετα, είχε κανείς την ευκαιρία να ζήσει πολλαπλές εμπειρίες: ο θάνατος εμφανίζεται σχεδόν ως νόμος της ζωής. Σε αυτή την περίπτωση, ο θάνατος αποκτά τη λογική του ολοκληρωμένου κύκλου. Ο Baltasar Gracián το εκφράζει με τον δικό του τρόπο: Ο θάνατος των νέων είναι ναυάγιο, αυτός των ηλικιωμένων είναι απόβαση στο λιμάνι.
7. Δεν αρκεί να το σκέφτεσαι
Στέφαν Τσβάιχ κάνει έναν πολύ βαθύ προβληματισμό σχετικά με αυτό το θέμα. Λέει: Δεν αρκεί να σκέφτεσαι τον θάνατο, πρέπει να τον έχεις πάντα μπροστά σου. Τότε η ζωή θα γίνει πιο επίσημη, πιο σημαντική, πιο γόνιμη και πιο χαρούμενη.
Γενικά δεν μας αρέσει να μιλάμε για τον θάνατο καθώς τον θεωρούμε ένα αινιγματικό και συχνά δύσκολο θέμα. Ο Τσβάιχ μάς προσκαλεί να κοιτάξουμε κατάματα αυτή τη δυνατότητα ακριβώς για να κάνουμε τη ζωή μας να αποκτήσει ένταση και αξία.
Αυτό που παρουσιάστηκε ήταν μόνο μια γεύση από τις πολλές προτάσεις για το θάνατο που γράφτηκαν και ειπώθηκαν ανά τους αιώνες. Η σύντομη συλλογή μας θα σας υπενθυμίσει ότι μόλις περνάμε. Ότι όλοι θα πεθάνουμε αλλά μέχρι να έρθει η ώρα αξίζει να ζήσουμε στο έπακρο.
