Υπάρχουν συμπτώσεις που για πολλούς ανθρώπους υπερβαίνουν κατά πολύ την απλή σύμπτωση. Είναι το πεπρωμένο που χαράζει μια διαδρομή και αυτή η συγχρονικότητα που μερικές φορές μας αφήνει έκπληκτους επειδή δεν είμαστε σε θέση να δώσουμε μια λογική εξήγηση σε αυτό που συνέβη. Όλοι έχουμε βιώσει αυτές τις αισθήσεις με κάποιο τρόπο και - αν και η επιστήμη αμφισβητεί την υπέρβαση των προαναφερθέντων γεγονότων - υπάρχει μια πτυχή που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί.
Στην πραγματικότητα, οι συμπτώσεις μας δίνουν μια έγκυρη ευκαιρία να αναλογιστούμε τον εαυτό μας και ό,τι μας περιβάλλει. Έτσι, μέσα σε αυτόν τον φρενήρη θόρυβο της καθημερινότητάς μας τόσο γεμάτη πίεση, ρουτίνα και υποχρεώσεις, ξαφνικά συναντώντας έναν παιδικό φίλο που μπαίνει σε ένα βιβλιοπωλείο για να αγοράσει το ίδιο βιβλίο με εμάς κάνει τον κόσμο να σταματήσει για μια στιγμή.
Είναι μια απίστευτη παρένθεση στην πραγματικότητά μας στην οποία μπορούμε μόνο να περιοριστούμε στην εκτίμηση αυτής της μοναδικής σύμπτωσης. Είναι εκείνη η στιγμή που αφήνουμε τον εαυτό μας να μας αγκαλιάσει το απροσδόκητο και να απολαύσουμε μια φρέσκια πνοή μαγείας.
Πέρα από αυτήν την απόχρωση, υπάρχει μια άλλη σχετική: κάθε τυχαίο γεγονός μπορεί να κρύψει μια ευκαιρία. Είναι εκείνες οι σπίθες του πεπρωμένου που ο καθένας μας πρέπει να ερμηνεύσει με ανοιχτό μυαλό, διαίσθηση και δημιουργικότητα για να τους δώσει νόημα και υπέρβαση.
Το να μην συναντάς ποτέ μια ασυνήθιστη σύμπτωση είναι πολύ πιο ασυνήθιστο από την ίδια τη σύμπτωση.
-Isaac Asimov-
Συμπτώσεις: τι πιστεύει η επιστήμη για αυτές;
Σύμφωνα με τον Τζος Τένενμπαουμ, καθηγητή Γνωστικής και Επιστήμης Υπολογιστών στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT), οι συμπτώσεις είναι ένα περίεργο παράδοξο. Από τη μια πλευρά και εκ πρώτης όψεως μας φαίνεται τουλάχιστον παράλογο επιχείρημα. Ωστόσο, αν υπάρχει μια πτυχή που παραδέχεται η επιστήμη, είναι αυτή Ένα μεγάλο μέρος των πιο εκπληκτικών ανακαλύψεων ξεκινά πάντα από απροσδόκητες συμπτώσεις.
Όσο ενδιαφέρον κι αν μας φαίνεται, η επιστήμη πάντα ένιωθε ένα βαθύ ενδιαφέρον για αυτού του είδους τα γεγονότα. Ένα παράδειγμα δίνεται από οι μαθηματικοί Persi Diacons και Frederick Mosteller ο οποίος το 1989 διεξήγαγε μια μελέτη για να περιγράψει μια μέθοδο με την οποία αναλύονταν οι συμπτώσεις. Έδειξαν ότι σπάνια συμβαίνουν πραγματικά σημαντικές συμπτώσεις, αλλά είναι αλήθεια ότι υπάρχουν. Ωστόσο, υπογράμμισαν μια σημαντική πτυχή: οι συμπτώσεις είναι όμορφες στα μάτια όσων τις παρατηρούν.
Αυτό σημαίνει ότι μόνο εκείνοι που είναι ικανοί να εκτιμήσουν την υπέρβαση πίσω από το πεπρωμένο θα μπορούν να απολαμβάνουν πλήρως τις ευκαιρίες που τους θέτει η ζωή. Αυτή η εικόνα ταιριάζει κάπως με αυτό που την όρισε ο ίδιος ο Carl Jung συγχρονικότητα . Σύμφωνα με τον διάσημο Ελβετό ψυχίατρο υπάρχουν γεγονότα που συνδέονται μεταξύ τους μέσω του απλού νόμου αιτίου-αποτελέσματος. Μερικές φορές εξωτερικά γεγονότα συμπίπτουν με τα συναισθήματα και τις εσωτερικές μας ανάγκες.
Οι συμπτώσεις εκδηλώνονται για να μας κάνουν να αντιδράσουμε
Marc Holland ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου Sincronicity: μέσα από τα μάτια του μύθου της επιστήμης και του trickste Το r εξηγεί μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή του θέματος. Αυτά τα φαινόμενα εκδηλώνονται για να μας κάνουν να νιώσουμε κάτι. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις δημιουργούν αντίκτυπο και μας προσκαλούν ένας βαθύς προβληματισμός για το μυστήριο της ζωής .
Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα. Πριν από λίγους μήνες συναντήσαμε ένα άτομο σε ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο που μας είχε τραβήξει την προσοχή αλλά δεν είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε. Αρκετούς μήνες μετά την ολοκλήρωση αυτού του μαθήματος, αυτό το πρόσωπο δεν έχει ακόμη ξεθωριάσει από το μυαλό μας. Ξαφνικά ένα απόγευμα που ψωνίζαμε σε ένα εμπορικό κέντρο την είδαμε από μακριά.
Αυτή η σημαντική σύμπτωση (ή συγχρονισμός μιας και μιλάμε για τη σύνδεση μιας εσωτερικής επιθυμίας και ενός εξωτερικού γεγονότος) προκαλεί πρώτα από όλα έκπληξη. Αργότερα εμφανίζεται ανησυχία και αυτό το συγκινημένο συναίσθημα που μας εμποδίζει να αντιδράσουμε. Ωστόσο, εάν δεν το κάνετε αυτό θα σήμαινε ότι χάνετε μια ευκαιρία. Γιατί μια ευκαιρία που δεν έχει εξεταστεί ή εκμεταλλευτεί είναι σαν ένα γράμμα που δεν ανοίγουμε: δεν θα μάθουμε ποτέ τι μας επιφύλασσε η μοίρα...
Συμπτώσεις: δημιουργούνται ή εκδηλώνονται;
Πριν από μερικές δεκαετίες, ένας αριθμός ψυχιάτρων από όλο τον κόσμο καθώς και φυσικοί, επιστήμονες, οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι ίδρυσαν το Serendipity κοινωνία . Ο στόχος είναι απλός και ευγενής: να κατανοήσουμε το φαινόμενο των συμπτώσεων.
Ένα πρώτο γεγονός που ήδη θεωρούν δεδομένο είναι ότι δημιουργούνται συμπτώσεις. Αυτό που συμβαίνει μπροστά μας εξαρτάται σε πολλές περιπτώσεις από την προσωπικότητά μας, τη διαφάνεια, την περιέργεια και την ικανότητά μας να παρατηρούμε και να εκτιμάμε σημαντικά γεγονότα. Έτσι το άτομο που σπάνια κοιτάζει γύρω του που δεν εφαρμόζει αλλαγές στην καθημερινότητά του και έχει μια άκαμπτη νοοτροπία δύσκολα θα κατανοήσει ή θα δώσει ζωή σε αυτά τα φαινόμενα.
Για άλλη μια φορά βρίσκουμε συγκεκριμένη επιβεβαίωση αυτού που υποστήριξαν οι μαθηματικοί Persi Diaconis και Frederick Mosteller, υποστηρικτές του γεγονότος ότι η τύχη βρίσκεται μόνο στο μάτι του παρατηρητή. Ο Carl Jung από την πλευρά του υπερασπίστηκε τη θεωρία του Unus Mundus, σύμφωνα με την οποία ο ψυχικός και ο υλικός κόσμος είναι η ίδια οντότητα. Επομένως, ο παρατηρητής και η πραγματικότητά του θα ήταν το ίδιο πράγμα. Το ίδιο υλικό πάντα ενωμένο.
Ο Γιουνγκ και η περιέργεια ενός παιδιού
Οι επιστήμονες δηλώνουν ότι οι συμπτώσεις συμβαίνουν επειδή μερικές φορές εμείς οι ίδιοι τις κάνουμε δυνατές. Εάν ο επιστήμονας δεν δοκίμαζε ορισμένα στοιχεία, αυτές οι απίστευτες περιπτώσεις γαλήνης δεν θα συνέβαιναν . Αν μέναμε σπίτι και δεν κοιτούσαμε τον κόσμο με αυτόν τον υπαινιγμό παιδική περιέργεια της εμπιστοσύνης και της διαφάνειας δεν θα μπορούσαμε καν να εκτιμήσουμε τη μαγεία της τυχαιότητας.
Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε μια απλή πτυχή: συμβαίνουν συμπτώσεις, αλλά αν συμβούν είναι για να μας δοθεί η ευκαιρία να αδράξουμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται.
