Στον σημερινό κόσμο, η ηλικία των ανθρώπων φαίνεται να έχει όλο και λιγότερο βάρος. Σε ένα ορισμένο σημείο αποδεικνύεται ότι η ζωή δεν αντιστοιχεί απαραίτητα στα θεωρητικά μοντέλα που μας παρέχονται σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής μας. Έχουμε αποδείξεις για αυτό Το φαινόμενο της όψιμης εφηβείας είναι μια ολοένα και πιο συχνή πραγματικότητα.
Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να θυμόμαστε ότι η εφηβεία είναι εκείνο το στάδιο της ζωής που λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ της παιδικής ηλικίας και της ενηλικίωσης. Πρόκειται για μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από μεγάλη συναισθηματική αστάθεια και την απεγνωσμένη αναζήτηση της δικής του ταυτότητας. Πολλά από τα τυπικά σκαμπανεβάσματα αυτής της φάσης εξαρτώνται από τις πολλαπλές σωματικές αλλαγές που συμβαίνουν. Φτάνει η περίοδος της σεξουαλικής ωριμότητας και μαζί της ιδιαίτερα θυελλώδης ορμονική δραστηριότητα.
Εφηβική ηλικία
–
Η έννοια του όψιμη εφηβεία έχει δύο έννοιες. Το πρώτο δείχνει την περίοδο που αντιστοιχεί στα τελευταία χρόνια της εφηβείας. όταν δηλαδή όλες οι αλλαγές έχουν τελειώσει και ο νέος είναι έτοιμος να μπει πλήρως στην ενηλικίωση.
Στην πρώτη περίπτωση είναι τεχνικός όρος ενώ στη δεύτερη είναι απλώς δημιούργημα της λαϊκής ψυχολογίας.
Η ύστερη εφηβεία ως τεχνική έννοια
Οι αναπτυξιακοί ψυχολόγοι χωρίζουν την εφηβεία σε τρεις φάσεις. Πρώιμη εφηβεία (ή προ-εφηβεία) που πηγαίνει από 11 έως 13 ετών και αντιστοιχεί στην περίοδο της εφηβείας. Ενδιάμεση εφηβεία (ή την καθεαυτή εφηβεία) που κυμαίνεται από 13 έως 16/17 έτη. Και την όψιμη εφηβεία που περιλαμβάνει την περίοδο μεταξύ 15-17 ετών και 21 ετών.
Η όψιμη εφηβεία είναι μια φάση που χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη σταθερότητα από τις προηγούμενες φάσεις. Η ταυτότητα είναι πολύ πιο καθορισμένη επικρατεί μεγάλος ιδεαλισμός και μια τεράστια ικανότητα δημιουργίας ψευδαισθήσεων για το μέλλον. Μερικές φορές προκύπτουν κρίσεις λόγω των νέων ευθυνών που καλούνται να αναλάβουν οι νέοι ενήλικες. Ο έφηβος δεν νιώθει πάντα έτοιμος να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά.
Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις προηγούμενες φάσεις, κατά την ύστερη εφηβεία, το να νιώθεις μέρος μιας περισσότερο ή λιγότερο σταθερής ομάδας δεν είναι τόσο σημαντικό. Σε αυτή τη φάση τείνουμε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στις ατομικές σχέσεις. Ο σχέση με την οικογένεια γίνεται λιγότερο θυελλώδης. Τα μεγάλα έργα και η επιθυμία να αλλάξει ο κόσμος σε μια νύχτα κυριαρχούν.
Οι αιώνιοι έφηβοι
Ο όρος όψιμη εφηβεία χρησιμοποιείται πλέον και για τον ορισμό των παιδιών συναισθηματικές καταστάσεις που παρουσιάζουν τυπικά χαρακτηριστικά της εφηβείας αλλά που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια ενηλικιότητα .
Το θέμα είναι ότι οι διάφορες φάσεις ανάπτυξης δεν διαδέχονται πάντα η μία την άλλη τέλεια, όπως θα μας έκαναν να πιστεύουμε τα θεωρητικά σχήματα. Υπάρχουν καταστάσεις ικανές να παρατείνουν κάποιες φάσεις ή να προκαλέσουν την επανεμφάνιση ορισμένων τυπικών χαρακτηριστικών της εφηβείας ή της παιδικής ηλικίας στην ενήλικη ζωή.
Η όψιμη εφηβεία μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικούς τρόπους. Μπορούμε να πούμε ότι η πιο συχνή είναι η περίπτωση που ο ενήλικας παραμένει αιώνιος επαναστάτης γεμάτο όνειρα αλλά χωρίς συγκεκριμένους στόχους προς επίτευξη. Αντιστέκεται στην προσαρμογή στη ζωή ως ενήλικας χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Δεν αποδέχεται τον κόσμο όπως είναι, αλλά ταυτόχρονα δεν ενεργεί με συγκεκριμένο και λογικό τρόπο για να προσπαθήσει να τον αλλάξει.
Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι ασυνήθιστο να το παρατηρήσουμε η σχέση με τους γονείς παραμένει επίσης θυελλώδης. Οι γονείς κατηγορούνται και κατηγορούνται αλλά ταυτόχρονα είναι αδύνατο για αυτούς τους αιώνιους έφηβους να αποχωριστούν από αυτούς σε συναισθηματικό επίπεδο. Μερικές φορές μάλιστα καταλήγουν μείνετε στο ίδιο σπίτι .
Μύθοι για το μεγάλωμα
Τις περισσότερες φορές, είναι οι ίδιοι οι γονείς που δεν θέλουν το έφηβο παιδί τους να μεγαλώσει. Πέρα από τον συναισθηματικό δεσμό, αυτό που τους ωθεί να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο μπορεί να είναι ο φόβος τους να γεράσουν ή να αναλάβουν τη ζωή τους. Αυτοί οι γονείς το φροντίζουν οικονομική εξάρτηση Η συναισθηματική και ψυχολογική επίδραση των παιδιών τους παραμένει με την πάροδο του χρόνου.
Σε γενικές γραμμές Η σύγχρονη κοινωνία έχει χτίσει έναν μύθο σύμφωνα με τον οποίο η νεότητα είναι η μόνη φάση της ζωής που αξίζει να ζεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η βιομηχανία καλλυντικών στην οποία μεγάλο μέρος των προϊόντων στοχεύουν στην επιβράδυνση της γήρανσης ήταν τόσο επιτυχημένη. Στις μέρες μας η λέξη ενήλικας είναι αντιπαθής σε πολλούς. Ακούγεται σοβαρό και άψυχο. Δίνει την ιδέα της ευθύνης που είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που συμβαίνει στη νεολαία.
Τίποτα από αυτά δεν είναι κακό από μόνο του. Αυτό που είναι αντιπαραγωγικό είναι η παραίτηση από την αυτονομία και την ευθύνη που προκαλείται από τη συνέχιση της ζωής ως έφηβοι. Οι όψιμοι έφηβοι δεν έχουν τρόπο να καταλάβουν τι είναι πραγματικά ικανοί.
Οι δυνατότητές μας βγαίνουν μόνο όταν εμείς αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και νικάμε τους φόβους μας. Αν δεν προσπαθήσουμε, πιθανότατα θα αρχίσουμε να νιώθουμε άβολα. Όσο περνάει ο καιρός θα νιώθουμε όλο και πιο ανεπαρκείς και χωρίς να το καταλαβαίνουμε στερούμαστε τις πιο σημαντικές εμπειρίες.
