Δηλώνω πρωταγωνιστής της ζωής μου

Δηλώνω πρωταγωνιστής της ζωής μου, όχι αυτής που μου επιβάλλουν οι άλλοι. Δηλώνω υπεύθυνος για αυτό που κάνω και λέω, όχι για αυτό που καταλαβαίνουν οι άλλοι.

Είναι δικά μου αξίες να ορίσω τον εαυτό μου Αγαπώ τον εαυτό μου ολόκληρο όχι αποσπασματικά Αγαπώ κάθε ατελή γωνιά μου κάθε τρέλα που έχω βιώσει κάθε λάθος που έχω κάνει και κάθε σκιά να αγκαλιάσω όταν πρέπει να γιατρέψω τα σημάδια μου...

Η αποδοχή του εαυτού είναι ένα σύνθετο και επίπονο έργο που πολλοί από εμάς γράφουμε με αόρατο μελάνι στη λίστα υποχρεώσεων μας, όπως ακριβώς θα συντάσσαμε μια λίστα με τις αποφάσεις της Πρωτοχρονιάς. Έτσι σχεδόν χωρίς να το καταλάβουμε έρχεται η μέρα που κοιτάζοντας στον καθρέφτη νιώθουμε ένα μικρό σοκ.

Είμαστε πραγματικά το πρόσωπο που καθρεφτίζεται στον καθρέφτη; Πώς μπορεί ο καθρέφτης να μας δείξει μια τόσο καθαρή, άψογη και τέλεια εικόνα του εαυτού μας όταν νιώθουμε σπασμένοι;

-Ουίνστον Τσόρτσιλ-

Ποιος δεν έχει εργαστεί ποτέ για την αποδοχή του εαυτού του ή για την ανακάλυψη των προσωπικών και συναισθηματικών διαστάσεων που τον καθορίζουν ως άτομο τείνει να επιρρίπτει την ευθύνη στους άλλους για τη δική του δυστυχία και δυσφορία. Το κάνει αυτόματα, πολύ συχνά κυριαρχείται από μια δυστυχώς ηττοπαθή στάση.

Για παράδειγμα: Αν δεν βρίσκω τον κατάλληλο σύντροφο είναι γιατί στις μέρες μας κανείς δεν νοιάζεται αφιερωθούμε . Αν δεν περάσω τις εξετάσεις είναι επειδή ο καθηγητής με μισεί. Αν δεν έχω πραγματικούς φίλους, είναι επειδή οι άνθρωποι είναι ψεύτικοι και αχάριστοι. Αν έκανα λάθος είναι επειδή κάποιος μου έκανε λάθος προτάσεις. Αν είμαι ανασφαλής είναι επειδή το παίρνω από την οικογένειά μου στο σπίτι, όλοι έτσι είμαστε...

Αυτή η στάση είναι χαρακτηριστική για κάποιον που ανοίγει έναν ανεμιστήρα και αρχίζει να μεταδίδει την πηγή της απογοήτευσής του σε οποιονδήποτε βρίσκεται κοντά. Σε αυτές τις περιπτώσεις λίγες ασκήσεις μπορεί να είναι πιο υγιεινές, καθαρτικές και θεραπευτικές από το να πετάξεις τον εαυτό σου στο κενό δηλώνουμε πρωταγωνιστές της ίδιας μας της ζωής, υπεύθυνοι για το άτομο που είμαστε και τι κάνουμε.

Πάρτε προσωπική ευθύνη για την εύρεση της ευτυχίας

Το να δηλώνει κανείς τον εαυτό του ως αποκλειστικά υπεύθυνο για το ποιος είναι, τι κάνει και τι σκέφτεται, αναμφίβολα σηματοδοτεί ένα πριν και ένα μετά. Η ανάληψη προσωπικής ευθύνης σημαίνει πρωτίστως να σταματήσεις να κατηγορείς τους άλλους για τη δική σου δυστυχία . Σημαίνει επίσης την εύρεση διαφορετικών τρόπων για την επίτευξη ισορροπίας και ευημερίας για τον εαυτό του, ανεξάρτητα από την αρνητική δυναμική του περιβάλλοντος περιβάλλοντος.

Σε αυτό το σημείο είναι εύκολο να αναρωτηθεί κανείς: Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι ανεξάρτητα από τις συνθήκες που ζούμε; Τι κάνω όμως αν αντιμετωπίζω κάποια ασθένεια; Τι κάνω αν η συναισθηματική μου σχέση είναι βασανισμένη και ασταθής;

Λοιπόν, η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι από μόνη της εύκολη: Το να είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου σημαίνει να καταλάβεις ότι υπάρχουν δυναμικές που είναι απαραίτητα πέρα ​​από τον έλεγχό μας όπως στην περίπτωση μιας συγκεκριμένης σωματικής διαταραχής. Σε αυτήν την περίπτωση, αυτό που κάνει τη διαφορά δεν είναι απλώς η αποδοχή του προβλήματος αλλά η στάση του απέναντι σε αυτό.

Από την άλλη, ο υπεύθυνος που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως πρωταγωνιστή της ζωής του και όχι ως έξτρα στο θέατρο της ύπαρξής του, ξέρει ότι για να είσαι ευτυχισμένος πρέπει να ξέρεις πώς να παίρνεις αποφάσεις . Είναι απαραίτητο να ξεχάσουμε όλα όσα αμαυρώνουν και σβήνουν την αυτοεκτίμηση κάποιου, συντρίβουν την ταυτότητά του ή παρουσιάζονται ως υποκατάστατο της αγάπης, ενθυμούμενος το σύμφωνο που σφραγίστηκε με τον εαυτό του σε μια στιγμή ιδιαίτερου θάρρους που λέει: Ήρθα στον κόσμο για να είμαι χαρούμενος για να μην χάνω τον χρόνο μου σε ό,τι μου στερεί την ευτυχία μου.

Μαθαίνοντας να είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου: να δηλώνεις ελεύθερος και να νιώθεις μοναδικός

Ουίλιαμ Ούρι είναι ένας γνωστός ανθρωπολόγος που κέρδισε τη φήμη του δουλεύοντας ως διαμεσολαβητής και υποστηρικτής της προσωπικής ανάπτυξης μέσα από βιβλία όπως π.χ. Η τέχνη της διαπραγμάτευσης

Τα 4 βήματα για την εύρεση της προσωπικής ευθύνης

• Βάλτε τον εαυτό σας στα δικά σας πανιά . Σε όλη μας τη ζωή έτυχε να εστιάζουμε μόνο στους άλλους για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες τους. Ήρθε η ώρα να μας ακούσουμε, να συντονίσουμε τις αισθήσεις μας με τα συναισθήματά μας και τις αξίες μας καθιστώντας σαφές τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε.
Συνάψτε μια συμφωνία με τον εαυτό σας.Αν δεν το έχουμε κάνει ήδη, είναι καιρός να μάθουμε να θυμόμαστε πάντα ανά πάσα στιγμή ότι έχουμε καθήκον να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας ανεξάρτητα από το τι κάνουν ή τι δεν κάνουν οι άλλοι. Μαθαίνοντας να ρέει με τη ζωή.Το να είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου σημαίνει επίσης να μάθεις να εμπιστεύεσαι τις ικανότητές σου και τη ροή της ζωής σου. Αποδεχτείτε ότι κάποια πράγματα φτάνουν και άλλα φεύγουν ότι για τη σωστή ροή της οικονομίας των συναισθημάτων μας πρέπει να σταματήσουμε να κολλάμε σε εκείνα τα δεδομένα που δεν μας επιτρέπουν να αναπτυχθούμε.
• Τέλος, είναι ενδιαφέρον να το θυμόμαστε αυτό Οι μέρες μας δεν είναι αγωνιστικά σενάρια . Δεν υπάρχουν νόμοι που να λένε ότι πρέπει πάντα να κερδίζεις νικώντας τους άλλους μέρα με τη μέρα. Το να ζεις είναι να γιορτάζεις τη ζωή, είναι να δίνεις και να παίρνεις, είναι να ζεις μαζί σε αρμονία, να έχουμε ευθύνη για τον εαυτό μας για τις νίκες και τις αποτυχίες μας χωρίς να κατηγορούμε τους γύρω μας για τις απογοητεύσεις μας.

Ας κάνουμε πράξη αυτές τις απλές συμβουλές και ας συμπεριφερόμαστε σαν πρωταγωνιστές της ύπαρξής μας.