Λέγεται συχνά ότι κανείς δεν διδάσκει πώς να είσαι γονιός. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα γιατί κάθε παιδί είναι διαφορετικό και οι συνταγές είναι άχρηστες. Ωστόσο Η γνώση των πιο συνηθισμένων λαθών στην ανατροφή των παιδιών μας βοηθά να κάνουμε λιγότερα από αυτά.
Μερικές φορές είναι ακριβώς ο φόβος να κάνουμε λάθη που μας κάνει να κάνουμε λάθη: η πίεση του κοινωνικού μας περιβάλλοντος μπορεί να είναι πολύ δυνατή. Ως εκ τούτου, προτείνουμε να αλλάξετε την οπτική σας: αποδεχτείτε μια ενδιάμεση θέση ανάμεσα στο να κάνετε τα πάντα καλά και να μην τα κάνετε όλα άσχημα. Για να γίνει αυτό πρέπει να εντοπίσουμε και να διορθώσουμε τα λάθη μας.
Ο μαθητής που δεν του ζητείται ποτέ να κάνει αυτό που δεν μπορεί να κάνει ποτέ δεν θα κάνει ό,τι μπορεί.
-Τζον Στιούαρτ Μιλ-
5 λάθη στην ανατροφή των παιδιών
1. Να περιμένετε να είναι ιδιοφυΐες στο σχολείο
Η ανάγκη να παρέχουμε στα παιδιά μας τα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν το μέλλον και η ελπίδα ότι αυτό θα είναι υπέροχο, μας κάνει να θέλουμε να γίνουν ιδιοφυΐες ακόμα κι αν το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν είναι πολύ υψηλό. Αυτή η επιθυμία ωθεί πολλούς γονείς να υπερδιεγείρουν τα παιδιά τους από μικρή ηλικία στριμώχνοντας τις μέρες τους με δραστηριότητες ή προτείνοντας τον έναν στόχο μετά τον άλλο.
Φιλόσοφοι όπως ο Epicurus Heidegger ή ο Byung-Chul έχουν αφιερώσει δοκίμια και αναλύσεις στις συνέπειες της κακής φήμης που έχει η πλήξη στην κοινωνία μας . Για κάποιο διάστημα η ψυχολογία και η φιλοσοφία έχουν δώσει έμφαση στο σημασία της πλήξης για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.
Το να θέλουμε το παιδί να είναι πρώτο στην τάξη μας ωθεί να έχουμε λίγη υπομονή για τις πρώτες δυσκολίες ή πρωτιές σχολικές αποτυχίες . Ξεχνάμε ότι η εκπαίδευση είναι μια μακροχρόνια διαδικασία και ότι η μάθηση αποτελείται από δοκιμή και λάθος και πολλή υπομονή. Το ξεχνάμε κι αυτό Η αυτοεκτίμηση παίζει θεμελιώδη ρόλο στα σχολικά αποτελέσματα.
Ο Colin Rose και ο J. Nicholl αναφέρουν στο δοκίμιό τους ερευνητικά δεδομένα σύμφωνα με τα οποία το 82% των παιδιών που ξεκινούν το δημοτικό σχολείο είναι πολύ σίγουροι για τις μαθησιακές τους ικανότητες. Το ποσοστό αυτό, όμως, πέφτει στο 18% γύρω στα 16 και μάλιστα λίγο περισσότερο κατά την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο.
Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η ανατροφή των παιδιών είναι ένα μακροπρόθεσμο ταξίδι στο οποίο η υπομονή είναι το κλειδί.
Ο κίνδυνος είναι η απώλεια της αυτοεκτίμησης και του κινήτρου
Από την άλλη, το να απαιτεί κανείς πάρα πολλά από ένα παιδί επηρεάζει δραστικά την αυτοεκτίμησή του . Το να μην μπορείς να ικανοποιήσεις τα αιτήματα των γονέων -με την τάση να προβάλεις αυτή την πεποίθηση προς την ενηλικίωση- είναι η πηγή πολλών προβλημάτων. Ο κίνδυνος είναι να τον αποθαρρύνεις. Όπως είπε ο Αμερικανός φιλόσοφος Ralph Waldo Emerson, τίποτα σπουδαίο δεν έχει επιτευχθεί ποτέ χωρίς ενθουσιασμό.
Το να βαριέσαι την κατάλληλη στιγμή είναι σημάδι ευφυΐας
-Κλίφτον Φάντιμαν-
2. Το να κάνεις τη μελέτη μοναδικό κέντρο ενδιαφέροντος είναι ένα από τα λάθη στην ανατροφή των παιδιών
Όταν βάζουμε τη μελέτη στο επίκεντρο της οικογενειακής ζωής, δίνουμε στα παιδιά μας ένα ισχυρό μήνυμα. Μπορεί να πιστεύουν ότι δεν μας ενδιαφέρει η συναισθηματική τους ζωή, η πιο προσωπική τους διάσταση. Ένα από τα λάθη στην ανατροφή των παιδιών είναι η ενημέρωση μόνο για το τι έκαναν στο σχολείο, τι βαθμούς πήραν και τι εργασίες πρέπει να κάνουν. Άλλα πλαίσια ή τα συναισθήματά τους δεν φαίνεται να έχουν σημασία.
Μερικοί γονείς φτάνουν στο σημείο να μην ζητούν βοήθεια στο σπίτι ή να μην τους αναθέτουν ευθύνες, θεωρώντας τη μελέτη ως το μοναδικό τους καθήκον. Εστιάζουν σε αυτήν την πτυχή ενώ παραμελούν όλες τις άλλες, όπως το να κάνουν φίλους αποκτώντας δεξιότητες και να γίνουν υπεύθυνοι αναπτύσσοντας γεύσεις ή τρέφει όνειρα .
Η εστίαση αποκλειστικά στη μελέτη είναι ένα εκπαιδευτικό λάθος. Σημαίνει ότι αγνοούμε άλλες σημαντικές πτυχές όπως το αίσθημα ευθύνης.
3. Επιβράβευση και τιμωρία για έναν σχολικό βαθμό
Η αντίδραση στους σχολικούς βαθμούς είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα: ανταμοιβή όταν είναι ψηλά τιμωρούν όταν είναι κοντοί. Το πρόβλημα είναι διπλό. Από τη μία πλευρά, αφήνουμε έξω τους εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη συγκέντρωση στην απόδοση ή την προσοχή. Από την άλλη, εάν παρέχουμε συνεχώς μια ανταμοιβή, το κίνητρο του παιδιού χάνεται.
Το ισχυρότερο ερέθισμα προέρχεται από την ανακάλυψη νέων πραγμάτων και την ανάπτυξη των ενδιαφερόντων σας. Εάν χρειάζεται ένα υλικό ερέθισμα, κάτι δεν λειτουργεί. Αυτό λέει ο Joan Domènech, δάσκαλος στη Βαρκελώνη. Ακόμα και ο Μαρξ μας προειδοποίησε για τους κινδύνους του υλισμού, την εμμονή με τα αντικείμενα και τον κίνδυνο να μεταμορφωθούν τα παιδιά σε μικρούς καπιταλιστές .
Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να επαινούμε τα καλά αποτελέσματα με φράσεις όπως είμαι πολύ περήφανος για σένα ή πρέπει να είσαι πολύ περήφανος για τις προσπάθειες και τα αποτελέσματά σου. Όταν οι βαθμοί είναι κακοί, προσπαθήστε να αναλύσετε μαζί τι συνέβη για να διορθώσετε το λάθος.
Ίσως τα παιδιά σας να μην μπορούν να συγκεντρωθούν, να μην καταλαβαίνουν το θέμα ή να χρειαστούν μια επιπλέον ώθηση όπως μια σειρά από ιδιαίτερα μαθήματα. Σε αυτήν την περίπτωση το μήνυμα θα πρέπει να είναι πώς μπορώ να σας βοηθήσω να βελτιωθείτε;.
Ο δρόμος της διδασκαλίας είναι μακρύς αν χρησιμοποιήσουμε τη θεωρία. σύντομη και αποτελεσματική αν χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα.
-Σενεκάς-
4. Μελετήστε και κάντε την εργασία με το παιδί
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι πρέπει να μελετήσουν και να κάνουν τα μαθήματά τους με τα παιδιά τους. Αυτή είναι μια συνήθεια που μπορεί να έχει επιπτώσεις στην παρούσα και στη μελλοντική σας ζωή. Ανάλογα με τον τρόπο που το κάνουμε, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε εθισμό. Μακροπρόθεσμα, μπορεί να έχει μεγάλη δυσκολία να ανταπεξέλθει στις όποιες σχολικές υποχρεώσεις χωρίς τη βοήθεια των γονιών του.
Επιπλέον, η λανθασμένη βοήθεια με την εργασία στο σπίτι μπορεί να προκαλέσει συγκρούσεις και επιχειρήματα. Αν και οι γονείς είναι οι κύριοι παιδαγωγοί, δεν έχουν πάντα τα καλύτερα εργαλεία για να υποστηρίξουν το παιδί σε όλα τα μαθήματα.
Αφήστε τους να κάνουν λάθη και αφήστε τους καθηγητές να τα διορθώσουν. Η εργασία για το σπίτι μπορεί να είναι ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό εργαλείο για την τόνωση της αυτονομίας. Όπως λέει Piaget στο βιβλίο του Ηθική κρίση στο παιδί (1932) η αυτονομία είναι η ικανότητα να αυτοκυβερνάται και να παίρνει αποφάσεις μόνος του.
Η μάθηση χωρίς σκέψη είναι σπατάλη προσπάθειας. η σκέψη χωρίς μάθηση είναι επικίνδυνη.
-Κομφούκιος-
5. Ο μη σεβασμός της προσέγγισης του σχολείου είναι ένα από τα λάθη στην εκπαίδευση των παιδιών
Μια άλλη όχι λιγότερο σημαντική πτυχή είναι ότι τείνουμε να επικρίνουμε συνεχώς την προσέγγιση που υιοθετεί το σχολείο. Πάρα πολλά καθήκοντα ή πολύ λίγα, απαιτείται πάρα πολλή δέσμευση... Αν επιλέξουμε ένα σχολείο θα πρέπει να αποδεχτούμε την προσέγγισή του. όταν το επικρίνουμε στέλνουμε στο παιδί ένα ανάμεικτο μήνυμα.
Είναι αλήθεια ότι στην Ιταλία, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, γίνονται περισσότερες ώρες εργασίας την εβδομάδα από τον μέσο όρο άλλων χωρών στον κόσμο. Αυτό όμως εξαρτάται από το σχολείο και τα χαρακτηριστικά του παιδιού μεταξύ άλλων. Είναι γεγονός να αποδεχθούμε: με αυτόν τον τρόπο θα δώσουμε το καλό παράδειγμα για τα παιδιά μας. Από κάποια ηλικία τους αφήνουμε την πρωτοβουλία να λύσουν τις σχολικές δυσκολίες.
Δεν είμαι δάσκαλος: Είμαι απλώς ένας ταξιδιωτικός σύντροφος που ζήτησες τον τρόπο. Σου είπα να προχωρήσεις πιο πέρα από εμένα και πέρα από τον εαυτό σου.
- Τζορτζ Μπέρναρντ Σο-
Δεν υπάρχει σωστή φόρμουλα για να τους βοηθήσει με την εργασία τους, μόνο οδηγίες. Για παράδειγμα Ένα καναδικό πρόγραμμα που ονομάζεται 24-Hour Movement συνιστά από 9 έως 11 ώρες ύπνου τουλάχιστον μια ώρα εργασίας την ημέρα π λιγότερες ώρες αναψυχής που αφιερώνονται σε εκθέσεις .
Το καναδικό κίνημα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι βρήκαμε ότι περισσότερες από δύο ώρες οθόνης συνδέονται με χειρότερη γνωστική ανάπτυξη στα παιδιά. Επομένως, οι ώρες αδράνειας θα πρέπει να καταλαμβάνονται από ελεύθερο παιχνίδι που επιλέγει το παιδί.
Όσον αφορά τη μελέτη θα πρέπει να είμαστε ευέλικτοι και υπομονετικοί να ακούσουμε τα παιδιά μας και να μπούμε στη θέση τους. Ας μην εστιάσουμε λοιπόν μόνο στις σπουδές. Το να παραμελούν άλλες πτυχές της ζωής τους σημαίνει ότι θέτουν σε κίνδυνο τη σχέση, παύουν να είναι γονείς για να γίνουν δάσκαλοι ή δάσκαλοι των παιδιών μας.
Εκπαίδευση των παιδιών τότε;
Αφήστε τα να βαρεθούν και να κάνουν λάθη και να πάρουν κακούς βαθμούς για να μάθουν από τα λάθη τους. Με άλλα λόγια Ας τους ενθαρρύνουμε να είναι αυτόνομα . Αυτό τους κάνει δυνατούς και τους δίνει ένα σημείο αναφοράς για το μέλλον. Και αυτή είναι η καλύτερη εκπαίδευση που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας.
