Η βία που υφίστανται τα παιδιά: τα σημάδια στον εγκέφαλο

Χρόνος Ανάγνωσης ~1 Min.
Η βία κατά ενός παιδιού είναι ο χειρότερος και πιο άμεσος τρόπος για να στερήσετε ένα άτομο από μεγάλο μέρος της ψυχολογικής του υγείας για το υπόλοιπο της ζωής του.

Νευρολόγοι και ψυχίατροι έχουν σχολιάσει τις γνωστικές επιπτώσεις της βίας που υφίστανται τα παιδιά. Πολλοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι η ψυχολογική θεραπεία δεν πρέπει να λαμβάνει υπόψη δεδομένα που παρουσιάζονται από διάφορους κλάδους που υποστηρίζουν την οργανική αιτιολογία των διαταραχών, επειδή οι οργανικές πτυχές δεν ανταγωνίζονται τους ψυχολόγους όσον αφορά τη θεραπεία.

Ωστόσο, είναι καθήκον μας να μπορούμε να βασιζόμαστε στον μεγαλύτερο δυνατό όγκο πληροφοριών. Για παράδειγμα, εάν πολλές μελέτες τονίζουν ότι διάφορα άτομα που έχουν υποστεί βία ως παιδιά παρουσιάζουν μια αλλαγή στις κινητικές τους δεξιότητες, αυτές οι πληροφορίες μπορεί να είναι πολύ πολύτιμες για την κατανόηση συγκεκριμένων συμπεριφορών.

Η πορεία προς μια αυτόνομη ζωή είναι πιθανώς διαφορετική για άτομα που παρουσιάζουν συγκεκριμένες οργανικές ή νευροχημικές αλλοιώσεις. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι διάφορες μελέτες παρουσιάζουν δεδομένα για την υποστήριξη του Η υπόθεση σύμφωνα με την οποία τα άτομα που είναι θύματα κακοποίησης και κακομεταχείρισης ως παιδιά έχουν μη φυσιολογική ανάπτυξη του εγκεφάλου.

Μελέτες για τη βία που υφίστανται τα παιδιά: τα σημάδια στο DNA και στον εγκέφαλο

Αρκετές μελέτες έχουν επισημάνει τις επιπτώσεις της βίας στην παιδική ηλικία στο DNA και στον εγκέφαλο. Δεν καθορίζουν αν πρόκειται για μη αναστρέψιμα σημεία αφού τα δεδομένα αυτά εμπίπτουν περισσότερο στο πεδίο της θεραπευτικής παρέμβασης.

Σας προσκαλούμε να εμβαθύνετε στις σημαντικότερες ερευνητικές μελέτες των τελευταίων δέκα ετών, ολοκληρώνοντας μια τελική μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2019. Υπογραμμίζει την ακεραιότητα όλων των δεδομένων που έχουν συλλεχθεί μέχρι στιγμής για αυτό το θέμα.

Βία που βιώνουν παιδιά: Ερευνητικές μελέτες που διεξήχθησαν το 2009 στον Καναδά

Τον Μάρτιο του 2009 μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο McGill στο Μόντρεαλ δημοσίευσε στο περιοδικό Επιστήμη και Ζωή ένα άρθρο για τις γενετικές συνέπειες της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Η μελέτη υποστήριξε ότι η παιδική σεξουαλική κακοποίηση σχετίζεται με μεγαλύτερο κίνδυνο κατάθλιψης στην ενήλικη ζωή.

Μακριά από το να είναι απλώς ψυχολογική, αυτή η ευθραυστότητα είναι επίσης ακριβέστερα γενετική επιγενετική . Αυτή η πτυχή ανακαλύφθηκε από την ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου McGill μετά από μια μελέτη στον εγκέφαλο 24 θυμάτων αυτοκτονίας, 12 από τα οποία είχαν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση ως παιδιά.

Αυτά τα τελευταία δεδομένα έδειξε μια κατάρρευση στην έκφραση του γονιδίου NR3C1 που εμπλέκεται σε απάντηση στο στρες . Μια ανωμαλία που εξηγεί την ευαλωτότητα και τη μεγαλύτερη τάση για αυτοκτονία.

Γνωρίζαμε ήδη ότι το πλαίσιο θα μπορούσε να επηρεάσει τα γονίδιά μας, αλλά αυτή η εκπληκτική μελέτη δείχνει ότι το τραύμα μπορεί ακόμη και να αλλάξει τη γενετική μας ταυτότητα παρεμβαίνοντας άμεσα στο DNA.

Ερευνητικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν το 2012 στην Ελβετία

Το 2012, ο καθηγητής Alain Malafosse του Τμήματος Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γενεύης έδειξε ότι η βία στην παιδική ηλικία μπορεί να αφήσει τα ίχνη της στο DNA.

Μελέτες το έχουν αποκαλύψει διεγείρει το άγχος που προκαλείται από τη βία που υφίστανται τα παιδιά γενετική μεθυλίωση (δηλαδή επιγενετική τροποποίηση) στο επίπεδο του προαγωγέα του γονιδίου του υποδοχέα των γλυκοκορτικοειδών (NR3C1) που δρα στον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφριδίων.

Αυτός ο άξονας παρεμβαίνει στον μηχανισμό διαχείρισης του στρες. όταν αλλοιωθεί διακόπτει τη διαχείριση του στρες στην ενήλικη ζωή και μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη ψυχοπαθολογιών όπως π.χ. οριακή διαταραχή προσωπικότητας .

Οι μηχανισμοί που ρυθμίζουν το στρες του εγκεφάλου μπορούν να αλλάξουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε περίπτωση επανειλημμένης κακομεταχείρισης στην παιδική ηλικία. Το τραύμα είναι επομένως μέρος του γονιδιώματος όλων των κυττάρων μας.

Κακοποίηση στην παιδική ηλικία: έρευνα που διεξήχθη το 2012 στη Γερμανία και τον Καναδά

Το 2013, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη από μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής την καθηγήτρια Christine Heim, διευθύντρια του Ινστιτούτου Ιατρικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Charity στο Βερολίνο και από τον καθηγητή Jens Pruessner, διευθυντή του Κέντρου Μελετών Γήρανσης του ίδιου Πανεπιστημίου.

Οι εικόνες μαγνητικού συντονισμού αναλύθηκαν για να εξεταστούν 51 ενήλικες γυναίκες που ήταν θύματα διαφόρων μορφών παιδικής κακοποίησης. Οι επιστήμονες μέτρησαν το πάχος του εγκεφαλικού φλοιού τους, της δομής που είναι υπεύθυνη για την επεξεργασία όλων των αισθήσεων.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι Υπάρχει συσχέτιση μεταξύ των διαφορετικών μορφών κατάχρησης και της λέπτυνσης του φλοιού συγκεκριμένα στις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην αντίληψη της κακοποίησης.

Τρέχουσα έρευνα σχετικά με τη σχέση μεταξύ της βίας στην παιδική ηλικία και της χρήσης ναρκωτικών

Ο Δρ Martin Teicher και οι συνάδελφοί του κατάφεραν να λάβουν εικόνες μαγνητικού συντονισμού (MRI) 265 ενηλίκων μεταξύ 18 και 25 ετών. Στη συνέχεια άντλησαν την ανταπόκριση των νέων σε μια σειρά εργαλείων έρευνας, όπως η έρευνα TAI και το ACE Childhood Trauma Questionnaire. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι 123 άτομα είχαν υποστεί σωματική, συναισθηματική ή σεξουαλική βία.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέκριναν τις εικόνες μαγνητικού συντονισμού των θυμάτων βίας με αυτές 142 συμμετεχόντων που δεν είχαν υποστεί κακοποίηση.

Η ανάλυση έδειξε ότι η κακή μεταχείριση συσχετίστηκε με αλλαγές στην αρχιτεκτονική του φλοιικού δικτύου. Συγκεκριμένα στον αριστερό πρόσθιο περιφερικό φλοιό (υπεύθυνος για τη ρύθμιση των συναισθημάτων και των παρορμήσεων), στη δεξιά πρόσθια νησίδα (υποκειμενική αντίληψη των συναισθημάτων) και στον δεξιό προκούνιο (υπεύθυνος για την εγωκεντρική σκέψη).

Η αύξηση της δραστηριότητας της πρόσθιας νησίδας υποδηλώνει επίσης ότι η παράλογη και ανεξέλεγκτη επιθυμία για επιθυμία εμφανίζεται στο άτομο καταναλώνουν ναρκωτικά παρά τις συνέπειες.

Άλλες συνέπειες της κακοποίησης που υπέστησαν στην παιδική ηλικία

Αυτό το τραύμα παρεμβαίνει επίσης στη μνήμη, την προσοχή και την ικανότητα να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του. Δηλαδή, εφόσον επηρεάζεται η έσω μετωπιαία έλικα, τα άτομα που έχουν βιώσει ή έχουν γίνει μάρτυρες βίαιων πράξεων μπορούν:

  • Υποφέρετε από ήπια απώλεια μνήμης για περιόδους της ζωής σας.
  • Ανάμειξη σκέψεων, προθέσεων ή πεποιθήσεων.
  • Αντιμετωπίστε τις γνωστικές και αντιληπτικές αλλαγές που τους οδηγούν σε συναισθηματική υπερβολή.
  • Υποφέρουν από μικρά λάθη στον κινητικό συντονισμό και τις αισθητηριακές αντιλήψεις που τα κάνουν να φαίνονται αδέξια ή άβολα στο ίδιο τους το σώμα.

Οι περιοχές που συμμετέχουν στην παρακολούθηση της εσωτερικής συνείδησης των συναισθημάτων μετατρέπονται σε ισχυρά συνδεδεμένους πυρήνες δραστηριότητας και μπορούν να ασκήσουν μεγαλύτερη επιρροή στη συμπεριφορά. Συγχρόνως οι περιοχές που ελέγχουν τις παρορμήσεις χάνουν τις σχέσεις τους και παραμένουν υποβιβασμένες σε μια λιγότερο κεντρική θέση στο δίκτυο.

Τέτοιες αλλαγές μπορούν να θέσουν τα θεμέλια για αυξημένο κίνδυνο χρήσης ναρκωτικών και άλλων διαταραχών ψυχικής υγείας.

Δημοφιλείς Αναρτήσεις