Με αυτή την ιστορία που πραγματεύεται το θέμα της προσκόλλησης μέσα στο ζευγάρι σήμερα θα θέλαμε να αναλογιστούμε ποιοι είναι οι μηχανισμοί της ανασφαλούς προσκόλλησης πώς μας δημιουργούν πόνο και μας επηρεάζουν όταν προσπαθούμε να ελέγξουμε και επικρατώ ο άλλος χρησιμοποιεί την αγάπη ως δικαιολογία.
Δοκιμάστε να κάνετε αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό σας: ποιες διαφορές υπάρχουν μεταξύ αγάπης και προσκόλλησης; Γιατί τα μπερδεύουμε; Πώς σας επηρεάζει η εξαρτημένη προσκόλληση;
– Τζίντου Κρισναμούρτι –
Ο Πρίγκιπας και το Χελιδόνι: Συναισθηματική Προσκόλληση
Ο πρίγκιπας περνούσε τις μέρες του κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο περιμένοντας να συμβεί κάτι . Μαζί του ήταν μόνο ένας υπηρέτης υπεύθυνος για τα ψώνια και τη διατήρηση του κάστρου καθαρό. -Τι βαρετή ζωή- αναστέναξε.
Ένα πρωί Απριλίου ένα χελιδόνι προσγειώθηκε στο περβάζι του παραθύρου του.
Το χελιδόνι επέστρεψε
Από εκείνη τη στιγμή ο πρίγκιπας περνούσε τις μέρες του περιμένοντας ανυπόμονα την επιστροφή του. Τελικά έφτασε η πολυπόθητη μέρα και το χελιδόνι επέστρεψε για να του τραγουδήσει ένα νέο τραγούδι. Ο πρίγκιπας ένιωσε πραγματικά τυχερός. -Θα κρυώσει;- αναρωτήθηκε λίγο πριν συνεχίσει την πτήση του.
Την τρίτη φορά που επέστρεψε, ο πρίγκιπας αναρωτήθηκε ανήσυχα μήπως πεινούσε το πουλί. προσπάθειες του διέταξε να φτιάξει και το σπίτι. «Καταραμένο πουλί», μουρμούρισε ο υπηρέτης.
Μέσα στο κλουβί ο πρίγκιπας τοποθέτησε τα έντομα και το νερό καθώς και μερικούς μεταξωτούς καμβάδες ως κρεβάτι. Όταν είδε το πουλί να προσγειώνεται στο περβάζι έφερε το πιλοτήριο πιο κοντά του και χάρηκε με το θέαμα του ζώου να ξεδιψάει και να απολαμβάνει το φαγητό που του είχε ετοιμάσει. -Σου αρέσουν αυτά τα έντομα, γλυκό μου χελιδόνι;- τη ρώτησε. -Σου τα κυνήγησα- πρόσθεσε. Με ένα σύντομο κελάηδημα
Ο πρίγκιπας ζει με την αβεβαιότητα
Τότε ήταν που ο πρίγκιπας κυριεύτηκε από το άγχος. Κι αν δεν επέστρεφε ποτέ; Κι αν είχε βρει ένα καλύτερο σπίτι για να στεγάσει; Ίσως άλλοι πρίγκιπες να είχαν φτιάξει καλύτερα σπίτια ή να κυνηγούσαν οι ίδιοι έντομα. Δεν μπορούσε να το επιτρέψει. Δεν υπήρχε τέτοιο χελιδόνι στον κόσμο!
Ο πρίγκιπας πέρασε δύο μέρες χωρίς να κοιμηθεί και χωρίς να μπορεί να σκεφτεί τίποτα άλλο μέχρι που αποφάσισε να αφιερώσει την ώρα του φτιάχνοντας μια μικρή πόρτα με λουκέτο για το μικρό σπίτι. Το χελιδόνι επέστρεψε όπως πάντα και όταν μπήκε στο κλουβί για να δοκιμάσει το φαγητό την έκλεισε μέσα από τον πρίγκιπα. – σε αγαπώ –
Λίγο μπερδεμένο το χελιδόνι άφησε τον εαυτό του να παρασυρθεί από την ιδέα της άνεσης .
Ο πρίγκιπας τοποθέτησε το κλουβί στο κομοδίνο του για να μπορεί να της λέει καλημέρα κάθε πρωί χαϊδεύοντάς της το κεφάλι. -Είσαι το χελιδόνι μου, τραγούδα μου ένα τραγούδι αγάπη- τη ρώτησε. -Δεν είναι καθόλου κακή αυτή η θέα- σκέφτηκε το χελιδόνι. Και τραγούδησε. Αλλά όσο περνάει ο καιρός μουσική κατέληξε να ξεθωριάσει μέχρι να σβήσει τελείως.
Το χελιδόνι χάνει το τραγούδι του
-Δεν τραγουδάς πια;- τη ρώτησε ο έκπληκτος πρίγκιπας. -Το τραγούδι σου με έκανε χαρούμενο.
-Το τραγούδι μου εμπνεύστηκε από το γάργαρο του ρέματος, το θρόισμα του ανέμου ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων, την αντανάκλαση του φεγγαριού στα βράχια του βουνού. Και σας το επέστρεψα χαρούμενα Από τη στιγμή που είμαι κλεισμένος σε αυτό το κλουβί, δεν μπορώ να βρω τίποτα να τραγουδήσω πια.
-Το κάνω γιατί σε αγαπώ...
-ΠΟΥ; Τι είναι ο κυνηγός; - ρώτησε εκείνη.
-Σε προστατεύω και σε φροντίζω, εδώ μέσα είσαι ασφαλής από κάθε κίνδυνο.
Μια μέρα ο πρίγκιπας ξύπνησε με ένα ξεκίνημα. Ήταν έτοιμος να χαϊδέψει το χελιδόνι αλλά το βρήκε νεκρό.
Λαμβάνεται από θυμό αναζήτησε τον υπηρέτη της και τον απέλυσε γιατί αναμφίβολα ένα από τα έντομα που είχε κυνηγήσει την είχε σκοτώσει. Το γεγονός ότι βρήκε έναν ένοχο δεν παρηγορούσε τον πρίγκιπα που ένιωθε ακόμη πιο μόνος και ανυπεράσπιστος από ό,τι όταν δεν είχε συναντήσει ακόμη το χελιδόνι. Ώσπου μια άλλη προσγειώθηκε στο παράθυρό του και του τραγούδησε ένα τραγούδι: ό,τι πιο γλυκό είχε.
Σχέσεις με κλειδαριά εξάτμιση αγάπη
Αυτή η ιστορία εξηγεί πώς λειτουργεί η προσκόλληση στις σχέσεις του ζευγαριού, δείχνοντάς μας πώς οι φόβοι και οι φόβοι μας συχνά κατακλύζουν τις επιθυμίες και τα δικαιώματα του άλλου. Μας λέει ένα γεγονός: η προσπάθεια να μετασχηματίζω οι άνθρωποι που γνωρίζουμε δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να τους απομακρύνουν από το εγώ και την ευτυχία τους. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε τους στερούμε αυτό που είναι.
Αντιμέτωποι με συνθήκες κενού και μοναξιάς, μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη να βγούμε από αυτό μόνοι μας ή να επιλέξουμε να μεταδώσουμε την ευθύνη στον σύντροφό μας δημιουργώντας μια σχέση εξάρτησης.
Η προσκόλληση μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση μέσα μας κάνοντας μας να υπερβάλλουμε τις ιδιότητες του αγαπημένου μας προσώπου και μεταμορφώνοντάς τον στα μάτια μας σε ένα μοναδικό και αναντικατάστατο ον, αυξάνοντας κατά συνέπεια το άγχος στη σκέψη της πιθανής απώλειας του. Με τη δικαιολογία της προστασίας ή της ευημερίας του, μπορούμε να καταλήξουμε να στερήσουμε την ελευθερία του άλλου.
Αυτή είναι μια ιστορία για την προσκόλληση αλλά είναι επίσης μια ιστορία για την αγάπη. Αγάπη είναι να αποδέχεσαι και να σέβεσαι τον τρόπο ύπαρξης του άλλου, να επιθυμείς την ευτυχία του ακόμα και πριν ικανοποιήσεις τις δικές του ανάγκες και αφήστε το να πετάξει όταν χρειάζεται, αν αυτό είναι που το κάνει χαρούμενο – όπως και τα χελιδόνια.
*Αυθεντική ιστορία από τον Mar Pastor.
