Να θυμάστε πάντα αυτό: το άτομο που καταστρέφει δεν μπορεί να θεραπεύσει . Επομένως, αυτός ο σύντροφος που σας κατέστρεψε δεν μπορεί να επιστρέψει για να σας συνενώσει. λάθος Μην νομίζετε ότι αυτό το άτομο θα σας βοηθήσει να διορθώσετε τα πράγματα, θα σας φτιάξει τη διάθεση και θα εξαλείψει τον πόνο.
Μην ξαναπέσει σε αυτό, εάν αυτή η σχέση έχει πληγώσει, μην επιστρέψετε από το φόβο ότι θα μείνετε μόνοι από το φόβο ότι δεν μπορείτε να προχωρήσετε
Να θυμάσαι ότι όταν αυτό το άτομο σε κατέστρεψε το μυαλό σου ήταν γεμάτο σκέψεις που μίλησε υπέρ μιας ζωής χωρίς αυτήν. Είχες καλούς λόγους να μείνεις δίπλα του αλλά είχες πείσει τον εαυτό σου ότι η παρέα του δεν ήταν ό,τι καλύτερο για σένα.
Όλα όσα ξεφεύγουμε είναι καταδικασμένα να επαναλαμβάνονται
Ο φορά περάσματα και οι συγκρούσεις επαναλαμβάνονται. Οι ταπεινώσεις δυσπιστούν τον πόνο μιας κακώς επουλωμένης πληγής. Οτιδήποτε ξεφεύγουμε χωρίς να το έχουμε λύσει πρώτα είναι καταδικασμένο να επαναλαμβάνεται. Ο Φρόιντ θεώρησε αυτό το γεγονός το 1920 στο βιβλίο του Πέρα από την αρχή της ευχαρίστησης ορίζοντας το ως τον εξαναγκασμό για επανάληψη.
Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι τείνουν να σκοντάφτουν πάνω στην ίδια πέτρα (το καθένα από μόνο του είναι ξεκάθαρο). Σημαίνει ότι όταν η πέτρα μας είναι να δημιουργήσουμε ένα συγκεκριμένο είδος σχέσης, ξαναπέφτουμε σε αυτό με συστηματικό τρόπο.
Το γεγονός ότι η πέτρα στην οποία σκοντάφτουμε έχει το όνομα ενός ατόμου ή μια ακριβή προσωπικότητα σημαίνει ότι τείνουμε να σχετιζόμαστε πάντα με τον ίδιο τρόπο να δημιουργήσουμε συναισθηματική εξάρτηση να αναζητήσει την αγάπη με έναν συγκεκριμένο τρόπο και συχνά σε ένα συγκεκριμένο άτομο.
Ως εκ τούτου, συχνά πρέπει να αντιμετωπίζουμε πάντα τα ίδια προβλήματα παρά το γεγονός ότι βιώνουμε διαφορετικές φάσεις της ζωής. Γιατί μας συμβαίνει αυτό; Γιατί οτιδήποτε ξεφεύγουμε είναι καταδικασμένο να επαναλαμβάνεται. Αν δεν αναλογιστούμε αν δεν αναθεωρήσουμε το δικό μας αποφάσεις ή ο τρόπος που σχετιζόμαστε είμαστε καταδικασμένοι να κάνουμε πάντα τα ίδια λάθη.
Πρέπει πάντα να ξέρεις πότε τελειώνει μια φάση.
Αυτό που έχει σημασία είναι να αφήσεις εκείνες τις στιγμές της ζωής που έχουν τελειώσει στο παρελθόν.
Δεν μπορούμε να μένουμε στο παρόν όσο νοσταλγούμε το παρελθόν. Και ούτε καν να αναρωτιόμαστε συνεχώς γιατί. Αυτό που έγινε έγινε. Πρέπει να το διαλύσουμε, πρέπει να το ξεφορτωθούμε. Δεν μπορούμε να μείνουμε για πάντα παιδιά, ούτε όψιμοι έφηβοι, ούτε υπάλληλοι ανύπαρκτων εταιρειών, ούτε να διατηρούμε δεσμούς με όσους δεν επιθυμούν να έχουν δεσμούς μαζί μας.
Τα γεγονότα περνούν και πρέπει να τα αφήσουμε να φύγουν.
-Πάολο Κοέλιο-
Το άτομο που καταστρέφει δεν μπορεί να θεραπεύσει: όταν κάτι σπάει μέσα του, τίποτα δεν είναι όπως πριν
Όταν καταρρακώνουμε, όταν νιώθουμε έντονο πόνο μέσα μας, διώχνουμε τη σταθερότητα και την ευημερία που προέκυψε από το να είμαστε κοντά σε αυτό το άτομο. Η αβεβαιότητα γεννά βεβαιότητα: όλος ο χρόνος που ξοδεύατε ήταν καλύτερο να είστε μαζί.
Προφανώς, αυτές οι σχέσεις συναισθηματικής εξάρτησης χτίζονται σε ένα δυσλειτουργικό στυλ προσκόλλησης, αλλά μπορούμε να το αλλάξουμε χάρη στην επανεξέταση που δίνουν οι εμπειρίες μας και οι προβληματισμοί μας.
Η αλλαγή χτίζεται με τη δημιουργία νέων δεσμών προσκόλλησης, την απώλεια άλλων και την αλλαγή. Εάν οι εμπειρίες είναι πολύ διαφορετικές και σημαντικές, το ίδιο το περιεχόμενο των αναπαραστάσεων των στρατηγικών και των συναισθημάτων αλλάζει την τάση για αναζήτηση εξαρτημένων σχέσεων.
Η επούλωση των συναισθηματικών μας πληγών πρέπει να λαμβάνεται υπόψη μας. Η ανοικοδόμηση του εαυτού μας είναι μια προσωπική δουλειά, κανείς δεν έχει τη δύναμη ή την ευθύνη να το κάνει για εμάς. Πρέπει να γνωρίζουμε το γεγονός ότι όλες οι διαδικασίες αλλαγής φέρνουν μαζί τους πόνο και προσπάθεια.
Το να μπορούμε να πούμε αντίο σε έναν άνθρωπο δεν σημαίνει να γυρίζουμε πίσω, σημαίνει να διαχωρίζουμε ό,τι πλουτίζει από αυτό που καταστρέφει, να φροντίζουμε τον εαυτό μας και να σταματήσουμε να επιδιώκουμε μια ανθυγιεινή αγάπη.
Η απόσπαση από τον πόνο τρέφει την αυτοεκτίμηση
Η απομάκρυνση από εγωιστικά ενδιαφέροντα και αδικαιολόγητες απουσίες θα μας βοηθήσει να ξεκινήσουμε μια νέα φάση, να θέσουμε τα θεμέλια για την αυτοεκτίμησή μας και να αναπτυχθούμε συναισθηματικά.
Το να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να απομακρυνθεί από τους περιορισμούς που μας έχουν πληγώσει σημαίνει να απελευθερωθούμε, να μεγαλώσουμε και να δημιουργήσουμε μια νέα ζωή. Μια ζωή που γεννιέται ως ένα προσωπικό που αναπτύσσει αναπνέοντας ψυχολογικό οξυγόνο σε μια ατμόσφαιρα γόνιμη για αλλαγή.
Η κάλυψη του πόνου με βρωμιά δεν αποτελεί εγγύηση για την ευημερία σε μια σχέση. Μερικές φορές πρέπει να έχεις το θάρρος να βάλεις ένα τέλος σε μια δυσλειτουργική ιστορία. Αυτός ο αποχαιρετισμός συνεπάγεται αποπροσανατολισμό για μια ορισμένη περίοδο.
Αυτό μπορεί να μας τρομάζει αλλά η άμεση συνέπεια είναι η ανασυγκρότηση του εαυτού του και η αρμονία με τον εσωτερικό του κόσμο.
