Πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να υποφέρουν από πολιτικό άγχος. Η αβεβαιότητα, η απάθεια προς την πολιτική τάξη και τα μηνύματά της, η κούραση από τις εσωτερικές της αντιπαραθέσεις και κυρίως το βάρος της διαφθοράς διαβρώνουν ολοένα και περισσότερο την εμπιστοσύνη των πολιτών. Αυτές είναι καταστάσεις που προκαλούν αρνητικά συναισθήματα: δυσαρέσκεια, απογοήτευση, θυμό, θλίψη...
Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες υποστήριξε ότι οι πολιτικοί δεν πρέπει να είναι δημόσια πρόσωπα. Αυτή η πρόταση περιέχει μια πραγματικότητα που πολλοί αμφισβητούν. Λόγω της συμπεριφοράς της προσωπικότητάς τους και των κακών αποφάσεων ορισμένοι πολιτικοί δεν πρέπει να είναι δημόσια πρόσωπα. Δεν δίνουν το σωστό παράδειγμα, δεν αποτελούν πηγή έμπνευσης και ακόμη χειρότερα δεν μπορούν να διατηρήσουν την εξουσία.
Η τρέχουσα παγκόσμια πολιτική είναι πολύ περίπλοκη. Η πρόοδος του εξτρεμισμού των κινημάτων ανεξαρτησίας, το δράμα της μετανάστευσης, η διαφθορά και η οπισθοδρόμηση των κοινωνικών πολιτικών μας βυθίζουν σε μια σπείρα δυσπιστίας .
Εκτός από τη δυσπιστία, προστίθεται ένας ακόμη παράγοντας: η μόλυνση της δημοσιογραφικής ενημέρωσης. Πληροφορίες, απόψεις και ειδήσεις φιλτράρονταν καθημερινά με μεγαλύτερη ή μικρότερη αλήθεια μέσω των μέσων ενημέρωσης: τηλεόραση, ραδιόφωνο και κοινωνικά δίκτυα. Ολοι αυτό μας οδηγεί στο να νιώθουμε αγανάκτηση ή απάθεια .
Το πρώτο μπορεί να μας οδηγήσει να αντιδράσουμε, να ταρακουνήσουμε τον εαυτό μας, να αναλάβουμε ενεργό ρόλο και να επιθυμήσουμε την αλλαγή. Το δεύτερο φέρνει μαζί του δυσαρέσκεια και πολύ συχνά την απόλυτη απώλεια εμπιστοσύνης σε οποιοδήποτε εκπρόσωπο ή πολιτικό κόμμα. Όλες αυτές οι εμπειρίες ξεκινούν από μια συγκεκριμένη πραγματικότητα: το σύνδρομο πολιτικού άγχους.
Καλός πολιτικός είναι αυτός που παραμένει βολικός αφού τον αγοράσουν.
-Ουίνστον Τσόρτσιλ-
Τι είναι το σύνδρομο πολιτικού στρες;
Το σύνδρομο πολιτικού στρες δεν εμφανίζεται σε κανένα κλινικό εγχειρίδιο. Είναι ένας δημοφιλής όρος που εμφανίστηκε σε ένα άρθρο του Η Ψυχολογία Σήμερα στο οποίο αναλύεται ο αντίκτυπος του πολιτικού άγχους στο μυαλό του παιδιού.
Δεν γνωρίζουμε αν θα συμπεριληφθεί στο DSM-V στο μέλλον ( Διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο ψυχικών διαταραχών ) αλλά είναι σαφές ότι είναι μια πραγματικότητα που υπόκειται σε ανάλυση από πολιτικούς επιστήμονες και κοινωνικούς ψυχολόγους . Τόσο πολύ που μπορούμε να περιγράψουμε ήδη τα συμπτώματα. Ας το δούμε αναλυτικά.
Πυροδοτήσεις πολιτικού στρες
Το σύνδρομο πολιτικού στρες διαμεσολαβείται από πολλούς παράγοντες. Αυτά με τη σειρά τους θα έχουν μεγαλύτερο ή μικρότερο αντίκτυπο ανάλογα με την προσωπικότητα και τις ανάγκες του κάθε ατόμου. Ακολουθούν ορισμένες σταθερές που το χαρακτηρίζουν:
- Αίσθηση ότι η πολιτική τάξη νοιάζεται όλο και λιγότερο για τους ψηφοφόρους της και όλο και περισσότερο για τα προσωπικά της συμφέροντα.
- Εφαρμογή του πολιτικές που ευνοούν τις εύπορες τάξεις .
- Έλλειψη επαφής με ψηφοφόρους στο πολιτικές ομιλίες .
- Έλλειψη συνεργασίας εκπροσώπων της ίδιας πολιτικής τάξης για την επίτευξη συμφωνιών και την προώθηση ενός χαλαρού κλίματος που ωφελεί τον πληθυσμό και τον πλανήτη.
Πολιτική αβεβαιότητα
Σήμερα όλοι πηγαίνουμε για ύπνο χωρίς να ξέρουμε τι θα γίνει αύριο. Ξυπνάμε καθημερινά με νέα νέα για διαφθορά, υποκλοπές, απολύσεις και νέους διορισμούς, διαφωνίες, απειλές, μετανάστες που χάνουν τη ζωή τους τρομοκρατικές επιθέσεις …
Σε αυτά τα δεδομένα προστίθενται και οι δυσάρεστες κοινωνικές εμπειρίες που βιώνουν καθημερινά οι πολίτες με μεγάλη ανησυχία, όπως στην περίπτωση των αυξήσεων φόρων. Η τρέχουσα πολιτική κατάσταση αναγκάζει τους πολίτες σε μια κατάσταση σχεδόν απόλυτου απρόβλεπτου.
Από την αγανάκτηση στην ανικανότητα
Η αβεβαιότητα είναι πολύ ενδιαφέρουσα από ψυχολογική άποψη. Είναι σύνηθες να νιώθουμε αγανάκτηση καθώς καθημερινά είμαστε εκτεθειμένοι σε σκάνδαλα διαφθορά και νομοθετικές αποφάσεις που βλάπτουν τους πολίτες. Σιγά σιγά έρχεται η παραίτηση και καταλήγουμε να μην μας εκπλήσσουν πλέον τα σκάνδαλα και η αυθάδεια της πολιτικής τάξης.
Σχεδόν χωρίς να το καταλάβει, ένα μέρος του πληθυσμού γίνεται απαθές και αβοήθητο. Ένα παράδειγμα είναι οι εντελώς ακατάλληλες δημόσιες σκηνές ορισμένων εκπροσώπων μας. Αρχίζουμε να γελάμε και μετά από λίγο ξεχνιόμαστε. Ανεχόμαστε ασύλληπτες καταστάσεις από την πλευρά των δημοσίων προσώπων που, όπως είπε ο Μπόρχες, δεν μας αντιπροσωπεύουν με αξιοπρέπεια.
Πώς να διαχειριστείτε το πολιτικό άγχος;
Ορισμένες συμπεριφορές από την πλευρά της πολιτικής τάξης είναι σταθερές: έχουν συμβεί σε όλη την ιστορία και πιθανότατα θα συνεχίσουν να το κάνουν. Ωστόσο Σήμερα τα μέσα ενημέρωσης οξύνουν τον αντίκτυπό τους. εξ ου και το πολιτικό άγχος.
Αναφερόμαστε στη διάδοση τοξικών και ιογενών πληροφοριών στην άχρηστη τηλεόραση. Επιπλέον, τα ίδια θέματα συζητούνται πάντα για να αποσπάσουν την προσοχή από τα πραγματικά σημαντικά προβλήματα. Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το σύνδρομο πολιτικού στρες;
- Δεν πρέπει να ενδώσουμε στην ανικανότητα.
- Όπως με όλες τις άλλες μορφές άγχους, δεν έχει νόημα να παραμείνουμε παθητικοί γιατί θα εντείνουμε περαιτέρω τη δυσφορία. Το μυστικό είναι να ελέγχετε την έκθεσή σας στις ειδήσεις: περιοριστείτε στο να παρακολουθείτε και να διαβάζετε αυτό που είναι κατάλληλο .
- Φροντίστε να λαμβάνετε ακριβείς πληροφορίες και μην χάνετε ποτέ την κριτική σας αίσθηση.
- Το να αισθάνεσαι δυσαρεστημένος με τις ενέργειες της πολιτικής τάξης είναι θεμιτό, σεβαστό και κατανοητό. Αλλά αν
Ο ακτιβισμός, η ενεργός συμμετοχή στη δημόσια σφαίρα είναι ένα από τα πιο πολύτιμα δικαιώματα του πολίτη . Απλά σκεφτείτε όλους τους αγώνες του παρελθόντος για να το αποκτήσετε. Οι πολιτικοί είναι οι εκπρόσωποί μας στο βαθμό που τους έχουμε εκλέξει.
Το πρόβλημα προκύπτει όταν ο πολιτικός θέλει να εκμεταλλευτεί τη θέση του για να εξαπατήσει την κοινωνία που του έχει παραχωρήσει προνομιακό καθεστώς. Αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε να εξαφανιστεί εάν οι πολίτες αποφασίσουν να απομακρύνουν αυτούς που τους πρόδωσαν.
