Η πολιτική προπαγάνδα και οι πιο διαδεδομένες τεχνικές

Αν και η έννοια της πολιτικής προπαγάνδας έπεσε σε αχρηστία τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα, η χρήση και τα αποτελέσματά της εξακολουθούν να ισχύουν . Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα χαρακτηριστικά του συνεχίζουν να εμφανίζονται σε έννοιες όπως η πειθώ και η διαφήμιση. Απλή συνέπεια της κυριαρχίας της εικόνας και των ΜΜΕ στη σημερινή μας κοινωνία.

Ο πολιτική προπαγάνδα είναι ένα είδος επικοινωνίας που αποτελεί μέρος των σύγχρονων κοινωνικών και πολιτικών συστημάτων. Η μελέτη του έχει καλυφθεί από διάφορους κλάδους και ο όρος έχει λάβει πολλούς ορισμούς σε όλη την ιστορία. Τώρα για να κατανοήσουμε την έννοια της πολιτικής προπαγάνδας πρέπει να έχουμε κατά νου αυτά τα 3 θεμελιώδη κριτήρια:

Περιεχόμενο: Το περιεχόμενο της προπαγάνδας πρέπει να είναι άμεσα ή έμμεσα πολιτικό. Το μήνυμα μπορεί να φαίνεται πολιτικοποιημένο μόνο επιφανειακά, αλλά αν αναλυθεί σε βάθος η πολιτική του αξία φαίνεται καλά καθορισμένη.

Έλεγχος μηνυμάτων: Μια σημαντική πτυχή είναι ότι ο αποστολέας ελέγχει το μήνυμα 100%; τόσο στη φάση παραγωγής όσο και στη φάση διάχυσης.

Σκοπός: ο σκοπός του μηνύματος είναι να προωθήσει τα ενδιαφέροντα και τις ιδέες του αποστολέα καθώς και να προσφέρει απαντήσεις σε διαφορετικούς παραλήπτες με βάση ορισμένους προκαθορισμένους σκοπούς.

Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για κάποιες τεχνικές που χρησιμοποιεί η πολιτική προπαγάνδα . Οι κατηγορίες που θα σας δείξουμε παρακάτω δεν είναι εξαντλητικές ούτε αλληλοαποκλείονται. Που σημαίνει ότι ορισμένες τεχνικές μπορούν να συνυπάρχουν και να εκδηλωθούν ταυτόχρονα.

3 τεχνικές πολιτικής προπαγάνδας

Τεχνικές επισήμανσης

Αυτές οι τεχνικές χρησιμοποιούν την επισήμανση ως κύριο πόρο. Πρόκειται για χρησιμοποιήστε όρους με έντονη συναισθηματική ή εννοιολογική φόρτιση για να συσχετίσετε το μήνυμα με θετικές ή αρνητικές πτυχές όπως αρμόζει.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι εφαρμογής της τεχνικής επισήμανσης:

Χρήση αρνητικών ετικετών: είναι η καταδίκη μιας ιδέας με την εφαρμογή αρνητικής ταμπέλας ακόμα κι αν δεν υπάρχουν αντικειμενικά επιχειρήματα που να τη στηρίξουν. Για παράδειγμα, η χρήση του επιγραφή ο άξονας του κακού μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενάντια σε μια ανταγωνιστική ομάδα που δεν μοιράζεται τις ίδιες ιδέες μας.

Ασύμμετρος ορισμός: εκμεταλλεύονται την ασάφεια κάποιων λέξεων για να προκαλέσουν στους παραλήπτες ένα μήνυμα διαφορετικό από αυτό που σημαίνουν στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα, λέγοντας ότι ο στόχος του πολέμου είναι η ειρήνη. Η έννοια της ειρήνης είναι πολύ διαφορετική για έναν αρχηγό κυβέρνησης ή έναν πολίτη.

Ηχητική γενίκευση: εφαρμόζεται με τη χρήση υψηλών αλλά αόριστων φράσεων με μικρή πληροφοριακή αξία αλλά συναισθηματικά φορτισμένες. Για παράδειγμα, ο υποψήφιος Χ αντιπροσωπεύει μια μεγάλη αλλαγή για τη χώρα.

Τεχνικοί σύλλογοι

Αυτές οι στρατηγικές χρησιμοποιούν την ένωση ως κύριο πόρο. Παρακινούν τους αποδέκτες να συσχετίσουν τα χαρακτηριστικά μιας έννοιας (θετικής ή αρνητικής) με μια άλλη που αρχικά ήταν εντελώς ουδέτερη. Μεταξύ αυτών μπορούμε να βρούμε:

Αντιπαράθεση: δηλαδή συνδυασμός δύο ανεξάρτητων ιδεών. Δεν χρειάζεται να δημιουργηθεί καμία ρητή σχέση μεταξύ τους. Για παράδειγμα, στο μήνυμα ο γραμματέας του κόμματος Χ είναι διεφθαρμένος. ο πολιτικός Ε παίζει τένις με τον πολιτικό

Ενάρετες λέξεις: χρησιμοποιήστε ορισμένες λέξεις στο μήνυμα που προκαλούν αισθήσεις ή συναισθήματα θετικό στο κοινό. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατό να συσχετιστεί η θετικότητα αυτών των λέξεων με το μήνυμα ή τον αποστολέα που τις προφέρει. Ένα παράδειγμα είναι η επαναλαμβανόμενη χρήση λέξεων όπως ελευθερία, ασφάλεια, αλήθεια κ.λπ.

Απλοί άνθρωποι: χρησιμοποιεί καθημερινές εικόνες ανθρώπων, συνήθειες, έθιμα και γλώσσα. Με αυτόν τον τρόπο η αίσθηση του ανήκειν επιτυγχάνεται από ένα μεγάλο μέρος του κοινού μέσω μιας ιδέας ή ενός μηνύματος. Για παράδειγμα, η χρήση συγκεκριμένων κοινωνικών κατηγοριών στη διαφήμιση με στόχο τη δημιουργία σχέσης προϊόντος και επιπέδου κοινωνικός .

Τεχνικές πολιτικής προπαγάνδας βασισμένες στην αυθεντία της πηγής

Αυτή η τεχνική πολιτικής προπαγάνδας εκμεταλλεύεται την εξουσία της πηγής. Με αυτόν τον τρόπο η εγκυρότητα μιας ιδέας ή ενός μηνύματος επιβεβαιώνεται αυτόματα εκ των προτέρων . Μερικά παραδείγματα είναι:

Κατασκευή νοήματος μέσω μυστικών πηγών: αναφέρεται σε πηγές των οποίων η ταυτότητα ή η προέλευση δεν αποκαλύπτεται και για τις οποίες γίνεται λόγος με γενικούς όρους. Με αυτόν τον τρόπο, η αναφορά τους ως αξιόπιστες πηγές αρκεί για να γίνει ένα μήνυμα αξιόπιστο δεδομένου ότι κανείς δεν είναι σε θέση να αρνηθεί την υποτιθέμενη αλήθεια. Για παράδειγμα: αξιόπιστες πηγές κοντά στο κόμμα επιβεβαιώνουν τον εν λόγω πολιτικό

Οι σοφοί δεν μπορούν να κάνουν λάθος: η αμφισβήτηση ανθρώπων με μεγάλο κύρος και η παράφραση της ιδέας τους επιτρέπει στην πολιτική προπαγάνδα να αποκτήσει αξιοπιστία. Για παράδειγμα, ο φιλόσοφος Χ είπε τα ίδια πράγματα που λέμε και εμείς σήμερα. Το λεγόμενο επιχείρημα της εξουσίας που κανένας κοινός θνητός δεν αισθάνεται ικανός να αμφισβητήσει.

Η μηχανή λάσπης: τίθεται σε κίνηση για να δυσφημήσει τον αποστολέα ενός μηνύματος χωρίς να ανησυχεί για τα επιχειρήματα που υποστηρίζουν τις ιδέες του. Αυτό συμβαίνει όταν ένας αντίπαλος ηγέτης αποκαλείται ψεύτης ή αναξιόπιστος. Στη ρητορική αυτή η τεχνική είναι γνωστή ως επιχείρημα στον άνθρωπο (επιχείρημα κατά του ανθρώπου) και χρησιμεύει ακριβώς στην αμφισβήτηση του συνομιλητή και όχι του μηνύματός του.

Σε αυτό το άρθρο σας το δείξαμε και σας το περιγράψαμε τρεις τακτικές πολιτικής προπαγάνδας που χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα . Υπάρχουν όμως πολλοί άλλοι. Αν νομίζετε ότι μπορείτε να έχετε ανοσία σε αυτά τα όπλα πειθούς, κάνετε λάθος.

Ωστόσο, μπορείτε να αναγκάσετε τον εαυτό σας να αναγνωρίσει τα κύρια χαρακτηριστικά τους για να τα αντιμετωπίσετε και να αποφύγετε να πέσετε σε παγίδες διαλεκτική της κακής πολιτικής.