
Η ζωή μου δεν έχει νόημα. Νιώθω ότι θα παρασυρθώ χωρίς στόχο. Δεν ξέρω τι θέλω, τίποτα δεν με παρακινεί αρκετά και δεν μπορώ να βρω τη θέση μου στον κόσμο. Πιθανότατα να αντικατοπτρίζετε τον εαυτό σας σε αυτά τα λόγια μιας και όλοι έχουμε νιώσει έτσι κάποια στιγμή στην ύπαρξή μας. Οι κακές στιγμές και οι υπαρξιακές κρίσεις είναι αναπόφευκτες σε ορισμένα στάδια της ζωής.
Γενικά, οι υπαρξιακές κρίσεις εκδηλώνονται μετά από οδυνηρές καταστάσεις όπως το τέλος μιας σχέσης, ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, μια προδοσία, η απώλεια μιας δουλειάς...
Μπορεί να είναι μια βαθιά υπαρξιακή κρίση που μας κάνει να νιώθουμε εντελώς χαμένοι. Αμφιβάλλουμε ποιοι είμαστε καθώς κοιτάμε το μέλλον με την ανασφάλεια που χαρακτηρίζει το αίσθημα της αοριστίας. Νιώθω τόσο χαμένος που νιώθω ότι η ζωή μου δεν έχει νόημα και δεν μπορώ να βρω διέξοδο.

Ποιο είναι το νόημα της ζωής;
Το νόημα της ζωής υπήρξε ιστορικά ένα θέμα ατελείωτου προβληματισμού και συζητήσεων. Πολλοί ειδικοί (συγγραφείς, επιστήμονες, φιλόσοφοι...) προσπάθησαν να δώσουν μια απάντηση σε αυτό το μεγάλο ερώτημα, αν και καμία από αυτές τις απαντήσεις δεν έχει ποτέ υιοθετηθεί ως καθολική.
Το νόημα της ζωής αναφέρεται στο νόημα που δίνει ο καθένας μας στις εμπειρίες του και στους στόχους και στόχους που έχουμε στο μυαλό μας. Διαφέρει από άτομο σε άτομο γιατί Κάθε άτομο χρειάζεται να βρει το δικό του νόημα στη ζωή κάνοντας ένα εσωτερικό ταξίδι.
Ο ψυχίατρος και συγγραφέας Βίκτορ Φράνκλ στο έργο του Ο άνθρωπος σε αναζήτηση του νοήματος υποστηρίζει ότι η ζωή έχει νόημα ούτως ή άλλως γιατί ακόμα και σε περίπτωση ταλαιπωρίας και αντιξοότητας, αν κάποιος είναι ικανός να της δώσει νόημα, μπορεί να μεταμορφώσει το δράμα του σε επιτυχία για να προχωρήσει. Σύμφωνα λοιπόν με τον Frankl το νόημα της ζωής για τον καθένα μας βρίσκεται ακριβώς σε αυτή την αναμονή να βρεθεί.
Ο καθένας μας γράφει τη δική του ιστορία, αποφασίζει πώς θα νιώθει όταν αντιμετωπίζει συγκεκριμένες καταστάσεις και διαμορφώνει την ύπαρξή του μέρα με τη μέρα.
Η ζωή μου δεν έχει νόημα, η θλίψη με διαπερνά
Σε στιγμές που νιώθετε ότι η ζωή σας δεν έχει νόημα, είναι σύνηθες να βιώσετε ορισμένα συναισθήματα που σχετίζονται με αυτήν την πάθηση. Είναι σημαντικό να δίνετε προσοχή στα προειδοποιητικά σημάδια καθώς υποδηλώνουν την παρουσία προβλήματος και είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί η βοήθεια ενός επαγγελματία. Θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε:
- Ανεδονία . Χάνεις το ενδιαφέρον σου για δραστηριότητες που κάποτε απολάμβανες. Δεν απολαμβάνουμε τίποτα τίποτα δεν φαίνεται να ανταμείβει. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο προκύπτει ένα αίσθημα πλήξης ενόψει οποιασδήποτε ενέργειας.

Σε περίπτωση υπαρξιακής κρίσης, κάνε ένα ταξίδι μέσα σου
Αφιερώστε λίγο χρόνο για να κοιτάξετε μέσα σας ένα ταξίδι μέσα σου . Μάλλον θα χρειαστείτε κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού κάντε μερικές ερωτήσεις στον εαυτό σας: χρειάζεται να αλλάξω κάτι στη ζωή μου; τι νιώθω, τι σκέφτομαι και τι θέλω; Βάζω τον εαυτό μου πρώτο; Είμαι πραγματικά αυτός που θέλω να είμαι;
Η αναζήτηση απαντήσεων σε αυτές τις ερωτήσεις μπορεί να μας καθοδηγήσει στην πορεία προς γνώση μας ; Επομένως πίσω από την απώλεια του νοήματος της ζωής θα μπορούσε να υπάρχει μια χαμηλή αυτογνωσία του ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Είναι λοιπόν πιθανό ότι για να βρούμε αυτό το νόημα είναι απαραίτητο να συνδεθούμε με τον εαυτό μας, να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας και να αφιερώσουμε τον χρόνο που χρειαζόμαστε στον εαυτό μας.
Ας το σκεφτούμε: μπορεί πραγματικά η ζωή μας να έχει νόημα αν δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε; Εφόσον το υπαρξιακό κενό (απώλεια του νοήματος της ζωής) συνεπάγεται την απώλεια της επαφής με τον εαυτό του είναι σαν να σιγά σιγά αποστασιοποιηθήκαμε από τον εαυτό μας και αρχίσαμε να είμαστε θεατές της ίδιας μας της ζωής.
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ενώ είμαστε συγκεντρωμένοι σε έναν στόχο ή ένα άτομο δεν δίναμε σημασία σε αυτό που συνέβαινε μέσα μας. Για το λόγο αυτό, αντιμέτωπη με την επιβεβαίωση, η ζωή μου δεν έχει νόημα Πάνω από όλα, πρέπει να κοιτάξουμε μέσα μας επανασυνδεθείτε με τον εσωτερικό σας κόσμο με τον εαυτό σας.
Ο άνθρωπος αυτοπραγματοποιείται τη στιγμή που δεσμεύεται να ικανοποιήσει το νόημα της ζωής του.
-Βίκτορ Φράνκλ-