Δεν έχω χρόνο να μισήσω, προτιμώ να αγαπώ αυτούς που με αγαπούν

Ο οποίος επενδύει μεγάλο μέρος του χρόνου του τροφοδοτώντας το μίσος προς εκείνους που δεν τον θέλουν . Το μίσος και η αγανάκτηση είναι δύο μοχθηροί και επίμονοι εχθροί που συχνά ριζώνουν

Λέγεται συχνά ότι το μίσος είναι το αντίθετο της αγάπης, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι απολύτως αληθινό. Το μίσος είναι μια ιδιωτική αλλά σκληρή άσκηση κατά την οποία διαπλέκονται διαφορετικά συναισθήματα: από το θυμό στην ταπείνωση ή την αποστροφή. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα πολύ πρωτόγονο ένστικτο το οποίο, λόγω της δύναμής του και της επίδρασής του στο

Δεν έχω χρόνο για θυμό ή αγανάκτηση, πολύ περισσότερο για να μισήσω αυτούς που με μισούν, γιατί το μίσος είναι ο θάνατος της νοημοσύνης και είμαι πολύ απασχολημένος με το να αγαπώ αυτούς που με αγαπούν.

Τόσο ο Αριστοτέλης όσο και Σίγκμουντ Φρόιντ όρισαν το μίσος ως μια κατάσταση στην οποία υπάρχει το αίσθημα της βίας και του αφανισμού. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ από την άλλη μίλησε για αυτό το συναίσθημα ως μια νύχτα χωρίς αστέρια, μια διάσταση . Είναι σαφές ότι βρισκόμαστε στο πιο επικίνδυνο άκρο του να είμαστε άνθρωποι και γι' αυτό σας προσκαλούμε να αναλογιστείτε το θέμα.

Το μίσος δεν είναι τυφλό, έχει πάντα έναν λόγο

Το μίσος δεν είναι τυφλό, έχει συγκεκριμένο στόχο, θύμα, συλλογικές ή ακόμα και αξίες που δεν μοιράζονται και στις οποίες αντιδρά κανείς . Ο Carl Gustav Jung, για παράδειγμα, μίλησε στις θεωρίες του για μια έννοια που δεν παύει ποτέ να είναι ενδιαφέρουσα: η σκιά του μίσους ή το κρυμμένο πρόσωπο

Σύμφωνα με αυτή την προοπτική Ένα παράδειγμα θα ήταν ο άντρας που δεν αντέχει τη γυναίκα του να θριαμβεύει στην καριέρα της ζηλεύω .

Μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι το μίσος δεν είναι ποτέ τυφλό αλλά ανταποκρίνεται σε λόγους που ισχύουν για εμάς. Μια άλλη απόδειξη αυτού βρίσκεται σε μια ενδιαφέρουσα μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2014 στο περιοδικό Σύλλογος Ψυχολογικής Επιστήμης με τίτλο Anatomy of Everyday Hate. Στο έργο προσπαθήσαμε να αποκαλύψουμε ποιες ήταν οι πιο κοινές μορφές μίσους στους ανθρώπους και σε ποια ηλικία αρχίζουμε να μισούμε για πρώτη φορά.

Το πρώτο σχετικό γεγονός είναι ότι το πιο έντονο μίσος δημιουργείται σχεδόν πάντα προς τους πολύ κοντινούς μας ανθρώπους. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι κατά τη διάρκεια της ζωής τους είχαν μισήσει με ένταση 4 ή 5 φορές.

• Το μίσος επικεντρωνόταν σχεδόν πάντα σε μέλη της οικογένειας ή σε συναδέλφους.

• Τα παιδιά αρχίζουν να μισούν γύρω στην ηλικία των 12 ετών.

• Το μίσος παρουσιάστηκε στη μελέτη ως ένα πολύ προσωπικό στοιχείο. Μπορείς να περιφρονήσεις έναν πολιτικό, έναν χαρακτήρα ή έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης αλλά το πιο αληθινό αυθεντικό μίσος προβάλλεται σχεδόν πάντα προς συγκεκριμένα άτομα στον πιο στενό κύκλο κάποιου.

Το μίσος είναι ο θάνατος της σκέψης και της ελευθερίας

Λο είπε ο Βούδας όποιος σε θυμώνει σε εξουσιάζει . Αυτό που ξυπνά μέσα μας το μίσος και την αγανάκτηση μας κάνει δέσμιους ενός συναισθήματος που είτε το πιστεύουμε είτε όχι, διευρύνεται με την ίδια ένταση και αρνητικότητα. Ας σκεφτούμε αυτόν τον οικογενειάρχη που επιστρέφει στο σπίτι γεμάτος αγανάκτηση για τα αφεντικά του και που τους επικοινωνεί μέρα νύχτα γυναίκα και στα παιδιά του την περιφρόνηση και την αποστροφή του. Όλα αυτά τα λόγια και αυτό το μοντέλο συμπεριφοράς επηρεάζουν έμμεσα τα μικρά παιδιά.

Σε έναν κόσμο γεμάτο μίσος πρέπει να έχουμε το θάρρος

Γνωρίζουμε επίσης ότι δεν είναι τόσο εύκολο να σβήσουμε τη φωτιά του μίσους στον εγκέφαλό μας. Φαίνεται ότι Το να δίνουμε συγχώρεση σε όσους μας έχουν πληγώσει ή μας ταπεινώσει είναι σαν να κουτσαίνουμε

Αξίζει λοιπόν να αναλογιστούμε τις ακόλουθες διαστάσεις.

Πώς να απελευθερωθούμε από την παγίδα του μίσους

Το μίσος έχει ένα συγκεκριμένο εγκεφαλικό κύκλωμα που εμβαθύνει στις περιοχές που είναι υπεύθυνες για την κρίση και την ευθύνη που βρίσκονται στον προμετωπιαίο φλοιό. Όπως αναφέραμε στην αρχή, το μίσος δεν είναι τυφλό, επομένως μπορούμε να εκλογικεύσουμε και να ελέγξουμε αυτές τις σκέψεις.

Εκτονώστε τη δυσαρέσκεια σας στον υπεύθυνο επιχειρηματολογώντας την αιτία της ταλαιπωρίας και του πόνου σας με διεκδικητικό και σεβασμό.Εκφράστε το δικό σας συναισθήματα έχοντας σαφές ότι το άλλο μέρος πιθανότατα δεν σας καταλαβαίνει ή δεν συμμερίζεται την πραγματικότητά σας.

• Μετά από αυτό το ξέσπασμα, αφού ξεκαθαρίσετε τη θέση σας, κλείστε έναν αποχαιρετισμό. Ελευθερώστε τον εαυτό σας από αυτόν τον δεσμό δυσφορίας μέσω της συγχώρεσης, αν είναι δυνατόν, για να κλείσετε καλύτερα τον κύκλο και να απελευθερωθείτε από αυτόν.

• Αποδεχτείτε την ατέλεια, την παραφωνία, τις σκέψεις αντίθετες με τις δικές σας, μην επιτρέψετε σε τίποτα να χαλάσει την ηρεμία σας, την ταυτότητά σας, πολύ περισσότερο την αυτοεκτίμησή σας.

Σβήστε τον ψυχικό θόρυβο, τη φωνή της αγανάκτησης και ανάψτε το φως της πιο ικανοποιητικής και θετικής συναισθηματικότητας.Αυτό που αξίζει να θρέψεις: την αγάπη των αγαπημένων σου και το πάθος για ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο και σε ταυτίζει.

Είναι μια απλή άσκηση που πρέπει να ασκούμε καθημερινά: η απόλυτη απελευθέρωση του μίσους και της αγανάκτησης.