Σίγουρα σχεδόν σε όλους θα σας έχουν πει τουλάχιστον μια φορά ότι δεν είναι καλό να σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας. Η ηθική, η θρησκεία και οι αξίες που μεταδίδονται στην οικογένεια το λένε. Ωστόσο, όπως σε όλα τα δόγματα, υπάρχει ένα μήνυμα κρυμμένο ανάμεσα στις γραμμές. Μας λέει ότι τα ανθρώπινα όντα είναι εγωιστικά από τη φύση τους και ότι για να είμαστε ενάρετοι πρέπει να πολεμήσουμε ενάντια σε αυτήν την τάση.
Ωστόσο, με την ανάπτυξη της νευροεπιστήμης ανακαλύψαμε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με μια αρετή παρά με την ανάγκη του ανθρώπου για επιβίωση. Η ικανότητα να κοιτάμε πέρα από τον εαυτό μας είναι σημάδι της εξέλιξης της νοημοσύνης μας . Και σαν να μην έφτανε αυτό, αποδείχθηκε επίσης ότι η αλτρουϊσμός αυξάνει τα επίπεδα σεροτονίνης και άρα το αίσθημα ευτυχίας.
Ο μόνος αποδεκτός εγωισμός είναι η επιθυμία να κάνεις όλους να νιώθουν καλά για να νιώσουν καλύτερα.
-Jacinto Benavente-
Ο Matthieu Ricard, γιος του Jean-François Revel, διάσημου Γάλλου φιλοσόφου, υποστηρίζει επίσης την εγκυρότητα αυτών των αρχών . Ο Ricard είναι ένας πολύ γνωστός μοριακός βιολόγος που σε κάποια στιγμή της ζωής του αποφάσισε να γίνει α βουδιστής μοναχός . Συμμετείχε σε έγκριτη έρευνα εγκεφάλου που διεξήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη συνέχεια αποφάσισε να πάει στο Νεπάλ, υιοθέτησε τον τοπικό τρόπο ζωής και παρέμεινε να μένει εκεί.
Το να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας μας καταστρέφει
Ο Matthieu Ricard είναι πεπεισμένος ότι ιδιοτέλεια είναι πρώτα και κύρια πηγή δυστυχίας. Το να είμαστε τόσο συγκεντρωμένοι στο εγώ μας οδηγεί να υιοθετήσουμε μια παρανοϊκή θέση . Χωρίς να το καταλαβαίνουμε περνάμε όλη την ώρα σκεπτόμενοι πώς πρέπει να διατηρήσουμε αυτό το εγώ, πώς να το εξυψώσουμε ή πώς να το κάνουμε να επικρατήσει έναντι των άλλων.
Το να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου σε γεμίζει φόβο. Να αγαπάς σημαίνει να σπάζεις τον δεσμό με αυτό το εγώ και να του επιτρέπεις να διαλυθεί υπέρ άλλων δεσμών . Αντίθετα, ο εγωκεντρισμός μας οδηγεί στο να χτίζουμε τείχη. Μας βάζει σε άμυνα. Για αυτό το λόγο νιώθουμε πάντα απειλούμενοι και κατά κάποιο τρόπο και μόνοι.
Εάν αφιερώνουμε όλο τον χρόνο μας σκεπτόμενοι τα προβλήματά μας, περιορίζουμε επίσης σημαντικά την αντίληψή μας για τον κόσμο. Αυτή η συνήθεια πηγάζει από τη δυσκολία μας να δούμε την πραγματικότητα από άλλη οπτική γωνία. Δεν σκεφτόμαστε πλέον την πιθανότητα να εκπλήξουμε τον εαυτό μας. Η καθημερινή μας συναισθηματική εμπειρία περιορίζεται πολύ και χάνουμε εύκολα την ευαισθησία.
Ο εγωισμός οδηγεί στη δυστυχία
Σύμφωνα με τον Matthieu Ricard, ο άνθρωπος είναι ένας διπρόσωπος λύκος. Το πρώτο είναι αυτό του σκληρού λύκου που σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Το δεύτερο είναι αυτό του λύκου που προσέχει τα καλά της αγέλης. Ποιο από τα δύο κερδίζει; Αυτό που αποφασίζουμε να ταΐσουμε.
Σύμφωνα με τον βουδιστή μοναχό, το να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας μας οδηγεί στην νωθρότητα. Επιπλέον, πρέπει να γνωρίζουμε ότι είναι ένα σύντομο βήμα από την νωθρότητα στη σκληρότητα. Σε αυτή την κατάσταση μόνο σκέψεις αδιαφορίας ή θα εμφανιστούν έχθρα . Αρχίζουμε να μισούμε τους άλλους ως στρατηγική για να εξυψώσουμε τον εαυτό μας. Πείθουμε τον εαυτό μας ότι οι άλλοι είναι κακοί και εμείς είμαστε καλοί. Ότι οι άλλοι είναι ηλίθιοι και εμείς λαμπροί.
Όταν παγιδευόμαστε σε αυτή τη δυναμική το χαμόγελό μας σβήνει. Ο θυμός γίνεται η κυρίαρχη διάθεση. Οι άλλοι δεν είναι πια πηγή ευτυχίας αλλά ατυχίας. Όλοι μας ενοχλούν και μας ενοχλούν. όλοι αυτοί που δεν κάνουν τη δουλειά να τρέφουν τον εγωισμό μας. Σε αυτή την κατάσταση είναι εύκολο να πέσεις και να βυθιστείς στην αγανάκτηση.
Ο αλτρουισμός είναι ένα υψηλότερο επίπεδο
Όταν οδήγησε Το να είσαι πιο υποστηρικτικός είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιείται για να ανυψώσει τη διάθεση των ανθρώπων που υποφέρουν από κατάθλιψη .
Στην πραγματικότητα, η αλληλεγγύη έχει αντίθετα αποτελέσματα από τον εγωισμό. Όσο πιο αλτρουιστές είμαστε, τόσο πιο ευαίσθητοι γινόμαστε στον κόσμο. Το μυαλό και η καρδιά μας είναι ανοιχτά για να κατανοήσουμε την πραγματικότητα των άλλων και αυτό μας κάνει πιο οξυδερκείς και έξυπνους. Μας επιτρέπει επίσης να βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες και αυτό μας εμπλουτίζει σε συναισθηματικό επίπεδο
Για τον Matthieu Ricard το υψηλότερο επίπεδο αλληλεγγύης είναι η συμπόνια. Ο μοναχός αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα για να επιβεβαιώσει αυτή τη θέση. Στην πραγματικότητα, ο κόσμος προοδεύει προς όλο και πιο περίτεχνες μορφές συμπόνιας . Η αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των γυναικών και πρόσφατα και των δικαιωμάτων των ζώων αποτελούν απόδειξη αυτής της εξέλιξης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, λοιπόν, μια μεγάλη επανάσταση βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη στον κόσμο την οποία ονομάζει συμπόνια. Βραχυπρόθεσμα αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για μια οικονομική βελτίωση. μεσοπρόθεσμα για
Ο βουδιστής μοναχός διαβεβαιώνει ότι σιγά σιγά θα συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει μόνο ένας δρόμος που μπορεί να ακολουθήσει η ανθρωπότητα για να συνεχίσει να υπάρχει: αυτός της συνεργασίας.
