Συμβαίνει μερικές φορές να επικρίνουμε και να κρίνουμε τον εαυτό μας χωρίς καμία εποικοδομητική πρόθεση. Για κάποιο λόγο υπάρχουν πάντα άνθρωποι έτοιμοι να προβάλουν τον αρνητισμό και τις ανασφάλειές τους κρίνοντας ξεκάθαρα ή μεταξύ των γραμμών τι κάνουν ή δεν κάνουν οι άλλοι. Είναι άνθρωποι που αφοσιώνονται στη μετάδοση και τη διάδοση αυτών που πιστεύουν ότι είναι ελαττώματα και κακά παραδείγματα.
Σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, όλοι έχουμε υπάρξει θύματα ή δημιουργοί καταστροφικών κρίσεων και επικρίσεων. Η κριτική είναι μια τόσο διαδεδομένη πρακτική που επέτρεψε τον πολλαπλασιασμό των προγραμμάτων τηλεόραση και ραδιόφωνο βασίζεται αποκλειστικά σε αυτό: προσπαθεί να βλάψει τους ανθρώπους επικρίνοντάς τους και κρίνοντάς τους. Σήμερα αυτά τα προγράμματα απολαμβάνουν μια ολοένα αυξανόμενη επιτυχία κοινού. Τι συμβαίνει; Γιατί συμπεριφερόμαστε έτσι;
Η κατανόηση του μηχανισμού της κριτικής μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί αυτή η συμπεριφορά. Αυτός είναι ο λόγος που εξηγούμε μερικά από τα κύρια παρακάτω αιτίες για τις οποίες οι άνθρωποι προσπαθούν να επιτεθούν και να βλάψουν τους άλλους μέσω κρίσεων και επικρίσεων που δεν είναι καθόλου εποικοδομητικές.
Όλα απολύτως όλα είναι επικριτικά. Είναι απλώς να έχεις φαντασία
1. Αισθήματα κατωτερότητας
Στη βάση της κριτικής μπορεί να υπάρχουν αισθήματα κατωτερότητας καθώς και ανωτερότητας. Για πολλούς ανθρώπους, το αίσθημα ανωτερότητας δεν είναι τίποτα άλλο από μια μάσκα με την οποία κρύβουν την αίσθηση της κατωτερότητάς τους ένα μέρος όπου μπορείτε να αισθάνεστε λιγότερο ανασφαλείς.
Προσπαθούν έτσι να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους να αισθάνονται δυνατοί και ανώτεροι ακόμα κι αν αυτό τους οδηγεί να ποδοπατούν τους άλλους, βλάπτοντας την εικόνα τους μέσω της κριτικής.
-Migel Delibes-
2. Δυσαρέσκεια με τον εαυτό του
Επικρίνουμε τους άλλους για να μειώσουμε τα δικά μας ελαττώματα. Όταν επικρίνουμε τους άλλους, αυτοεξαπατούμε τον εαυτό μας πείθοντας τον εαυτό μας ότι το πρόβλημα έγκειται σε αυτούς και όχι σε εμάς τους ίδιους. Όταν κάνουμε κριτική προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι οι άλλοι κάνουν πιο σοβαρά λάθη από τα δικά μας, ώστε να μην αισθανόμαστε πολύ άσχημα.
Κάνοντας κριτική, πολύ συχνά αντανακλούμε αυτό που μας ενοχλεί στον εαυτό μας. Ας προβάλουμε τους φόβους και τις ανασφάλειές μας. Οχι Η μη αποδοχή κάποιων προσωπικών χαρακτηριστικών και η αναγνώρισή τους σε άλλα προκαλεί απόρριψη και πυροδοτεί κριτική. Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως ο αποκηρυγμένος εαυτός.
Οι ζηλιάρηδες και οι φθονεροί άνθρωποι είναι μεγάλοι γεννήτριες κριτικής. Το αίσθημα κατωτερότητας θέτει σε κίνηση έναν αμυντικό μηχανισμό που συνίσταται στην πτώση των ιδιοτήτων του άλλου μέσω της κριτικής. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σύνηθες να μεγεθύνουμε τα ελαττώματα που φαίνονται ή επινοούνται στο άλλο άτομο.
3. Η ανάγκη για ενσωμάτωση
Μερικοί άνθρωποι βασίζουν τις κοινωνικές τους σχέσεις στην κριτική των άλλων. Οι μελέτες μας το λένε συχνά για να γίνουμε μέρος μιας κοινωνικής ομάδας οδηγούμαστε στην κριτική των ατόμων που ανήκουν σε μια άλλη ομάδα . Έτσι η κριτική δρα ως ενίσχυση αυτού του αισθήματος ότι ανήκει κανείς στον εαυτό του και στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας (ενδοομάδα).
Η κριτική συχνά επηρεάζεται από την αντίδραση της υπόλοιπης ομάδας. Αν ενισχυθεί πιθανότατα θα αυξηθεί σε ένταση και συχνότητα. Αντίθετα, εάν απορριφθεί, το άτομο θα καταφύγει σε άλλους τρόπους για να ενισχύσει το αίσθημα του ανήκειν.
Τέλος, όταν είμαστε πεπεισμένοι ότι είμαστε ειδικοί σε ένα θέμα, μπορούμε επικρίνουμε τους άλλους με στόχο να δείξουν αυτό που ξέρουν και να επιβεβαιώσουν τη θέση μας.
4.
Η επιθυμία για εκδίκηση μπορεί να είναι ένας από τους λόγους που μπορεί να οδηγήσει στην κριτική των άλλων. Κάποιος καταστάσεις δεν γίνονται πλήρως αποδεκτές και ως εκ τούτου παραμένουν ανεπίλυτες . Σε αυτές τις περιπτώσεις η κριτική χρησιμοποιείται ως εργαλείο ταπείνωσης και εκδίκησης. Όταν δεν είχαμε αρκετό θάρρος να πούμε σε κάποιον κατάμουτρα ότι μας έχει πληγώσει, καταφεύγουμε στην κριτική για να καλύψουμε την απογοήτευση, τον θυμό ή τη δυσαρέσκειά μας.
-Χόρχε Κασιέρι-
Η κριτική ως εκδίκηση συνδέεται στενά με την εκδίκηση ως χειραγώγηση. Μερικές φορές επικρίνουμε οδηγούμενοι από τη διεστραμμένη πρόθεση να υποτιμήσουμε κάποιον εναντίον του ατόμου που επικρίνεται για να τον χωρίσει από την ομάδα και να τον απομονώσει…
5. Ναρκισσισμός και εγωκεντρισμός
Όταν αισθανόμαστε ότι μπορούμε να περιμένουμε ειδική μεταχείριση και είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν θα τη λάβουμε, πιστεύουμε ότι οι άλλοι μας χρωστάνε κάτι. Μερικές φορές λόγω ενός ναρκισσιστικού συναισθήματος προσηλώνουμε στην ιδέα ότι άλλοι πρέπει να είναι στη διάθεσή μας. Όταν νιώθουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει καταφεύγουμε στην κριτική να παραπονιέται, να μειώνει και να κάνει τους άλλους να αισθάνονται άσχημα.
Αντιδράσεις σε μια κριτική
Η κριτική σε όλες τις μορφές της και ανεξάρτητα από την πηγή είναι αναπόφευκτη. Ξεκινώντας από αυτή την υπόθεση, ισχύει ο νόμος των τριών τρίτων. Αυτός ο νόμος ισχυρίζεται ότι το ένα τρίτο των ανθρώπων μας αγαπά ένα άλλο ένα τρίτο εκεί odia
Η αρνητική και καταστροφική δύναμη που συνδέεται με την κριτική δεν πρέπει να υποτιμάται. Ουίνστον Τσόρτσιλ συνέκρινε την κριτική που υπέστη με πραγματικό σωματικό πόνο και μια πρόσφατη μελέτη αποκάλυψε ότι την εμπειρία απόρριψης της κριτικής και της ταπείνωσης επεξεργάζεται η ίδια περιοχή του εγκεφάλου, αυτή που είναι υπεύθυνη για την επεξεργασία του πόνου.
-Καντ-
Καλύτερα μακριά…
Για να διαχειριστούμε και να ζήσουμε με τη δηλητηριώδη κοινωνική επιδημία της καταστροφικής κριτικής, πρέπει να έχουμε μια ξεκάθαρη ιδέα στο μυαλό μας απομακρυνθείτε ή προστατέψτε τον εαυτό σας από επιβλαβείς ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι αρνητικά όντα των οποίων ο μοναδικός στόχος είναι να αφοσιωθούν στη δηλητηρίαση άλλων με μοναδικό σκοπό να προκαλέσουν κακό.
Το καλύτερο που έχετε να κάνετε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι κρατάμε αποστάσεις ειδικά όταν προσπαθούν να μας κάνουν συνένοχους στην κριτική. Ας μην ξεχνάμε ότι η αλληλεπίδραση με αυτούς τους ανθρώπους, εκτός από το ότι αντιπροσωπεύει μια πολύ κακή ανταλλαγή, μπορεί να είναι επιβλαβής για τη συναισθηματική και κοινωνική μας υγεία.
Συμπερασματικά, το κλειδί είναι να μην αφήσετε τον εαυτό σας να μολυνθεί ή να εμπλακεί, καθώς και να μην αφήσετε τον εαυτό σας να πληγωθεί από την κριτική. Ας το θυμόμαστε αυτό η κριτική μιλά περισσότερο για αυτούς που ασκούν κριτική παρά για εκείνους που επικρίνονται και ότι επομένως είναι δικό τους πρόβλημα και όχι δικό μας.
-Έλμπερτ Χάμπαρντ-
