Συμπτώματα σχιζοφρένειας

Στο σημερινό άρθρο θα περιγράψουμε τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας μια από τις πιο καταστροφικές ασθένειες που υπάρχουν. Υπολογίζεται ότι περίπου 20 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από αυτό σε όλο τον κόσμο.

Για να διαγνωστεί αυτή η παθολογία σύμφωνα με το DSM5, πρέπει να υπάρχουν δύο ή περισσότερα χαρακτηριστικά συμπτώματα, καθένα από τα οποία είναι παρόν για σημαντικό μέρος του χρόνου κατά τη διάρκεια ενός μήνα.

Αυτά τα συμπτώματα είναι παραληρητικές ιδέες παραισθήσεις αποδιοργανωμένη ομιλία κατατονική ή χονδροειδώς οργανωμένη συμπεριφορά και αρνητικά συμπτώματα όπως η μείωση της έκφρασης των συναισθημάτων ή η αλογία που θα εξηγήσουμε αργότερα.

Για τη διάγνωση της σχιζοφρένειας είναι απαραίτητο η κοινωνικο-εργατική κατάσταση του ασθενούς να επηρεάζεται αρνητικά σε έναν ή περισσότερους σημαντικούς τομείς της ζωής του. Επιπλέον, η διαταραχή πρέπει να επιμένει συνεχώς για τουλάχιστον 6 μήνες, συμπεριλαμβανομένων πιθανώς περιόδων πρόδρομων ή υπολειπόμενων συμπτωμάτων.

Η σχιζοφρένεια διακρίνεται και με βάση τα κυρίαρχα συμπτώματα . Επομένως μπορούμε να χωρίσουμε τη νόσο σε περιπτώσεις με θετικά συμπτώματα και περιπτώσεις με αρνητικά συμπτώματα.

Στην πρώτη περίπτωση, οι ασθενείς παρουσιάζουν μάλλον εμφανή και χαρακτηριστικά συμπτώματα. Ανάμεσά τους βρίσκουμε παραισθήσεις, παραισθήσεις ή κινητικές αλλοιώσεις. Αυτά είναι περίεργα συμπτώματα που τραβούν εύκολα την προσοχή.

Από την άλλη Τα αρνητικά συμπτώματα, από την άλλη πλευρά, περνούν απαρατήρητα, καθώς δεν είναι τόσο περίεργα ή προφανή. Ωστόσο, έχουν χειρότερη πρόγνωση.

Οι ασθενείς με αρνητικά συμπτώματα τείνουν να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο χρόνιας αυτοκτονίας ή κατάχρησης ουσιών. Επιπλέον, η επιδείνωση σε όλα τα επίπεδα είναι πολύ πιο έντονη από ότι σε ασθενείς με θετικά συμπτώματα.

Συμπτώματα σχιζοφρένειας

Θετικά συμπτώματα

Τα κύρια θετικά συμπτώματα που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια είναι τα ακόλουθα:

Ακουστικές παραισθήσεις.Είναι ο πιο συχνός τύπος παραισθήσεων, αλλά μπορεί επίσης να εμφανιστούν οπτικές παραισθήσεις ή ακόμα και γευστικές παραισθήσεις. Συνήθως αποτελούνται από φωνές που μιλούν στον ασθενή με επιτακτικό και απειλητικό τόνο. Οι φωνές μπορεί να είναι οικείες ή άγνωστες αρσενικές γυναίκες. Λιγότερο χαρακτηριστικό των φωνών θα ήταν τα ακοάσματα, ή θόρυβοι όπως μουσική ή ήχοι. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο ασθενής αναφέρει ότι ακούει φωνές που μιλούν μεταξύ τους και αναφέρονται σε αυτόν.

Παραληρηματικές ιδέες.Οι αυταπάτες παραλήρημα

Μεταξύ των τύπων παραλήρημα ανάλογα με το περιεχόμενο βρίσκουμε το παραλήρημα της καταστροφής το πιο κοινό. αυταπάτες ελέγχου όταν ο ασθενής πιστεύει ότι μια εξωτερική δύναμη ελέγχει τις σκέψεις ή τις πράξεις του. αυταπάτη αναφοράς όταν ο ασθενής πιστεύει ότι αυτό που συμβαίνει γύρω του αναφέρεται πάντα στον εαυτό του. παραλήρημα μεγαλοπρέπειας θρησκευτικότητα ενοχές ζήλεια κ.λπ.

Σωματικά συμπτώματα

Κινητικές διαταραχές.Η κινητική αναπηρία, εκτός από σύμπτωμα της σχιζοφρένειας ως ασθένειας, μπορεί να συσχετιστεί και με την κατανάλωση φαρμάκων. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ακαθησία ή κινητική ανησυχία, δυσκινησία και εξωπυραμιδικά συμπτώματα. Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά της κατατονικής σχιζοφρένειας. Μερικά από αυτά τα κινητικά συμπτώματα περιλαμβάνουν: λήθαργο που απομονώνει τον ασθενή από τον έξω κόσμο και οδηγεί ακόμη και σε αλαλία. Καταληπτική κινητική ανάδευση μέσω της οποίας ο ασθενής αποκτά άκαμπτες και περίεργες θέσεις

Μεταβολές των γλώσσα .Βρισκόμαστε στην παρουσία ρευστών ομιλιών αλλά με φτωχό περιεχόμενο. Μερικά παραδείγματα είναι λεκτικοί εκτροχιασμοί ή ασυνέπειες στις οποίες κάποιος περνά από τη μια ιδέα στην άλλη χωρίς καμία σχέση. Περίσταση: έμμεσες απαντήσεις γεμάτες ασήμαντες λεπτομέρειες που αναβάλλουν το μέρος του μηνύματος που θέλει πραγματικά να μεταδώσει το άτομο. Οι νεολογισμοί που εφευρίσκονται από το άτομο είναι επίσης συχνοί, όπως και η αντήχηση ή η χρήση λέξεων που επιλέγονται με βάση τον ήχο τους και όχι τη σημασία τους.

Υπερβολική συμπεριφορά.Οι σχιζοφρενείς ασθενείς μπορεί να εκδηλώσουν αυτό το σύμπτωμα σε σχέση με την ένδυση (φορώντας ένα βελούδινο παλτό το καλοκαίρι), την κοινωνική και σεξουαλική συμπεριφορά (αυνανισμός δημόσια, μιλώντας δυνατά μόνοι στο δρόμο), επιθετική ή ταραγμένη συμπεριφορά ή επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές.

Αρνητικά συμπτώματα

Τα αρνητικά συμπτώματα όπως είπαμε δεν είναι τόσο προφανείς ή φανταχτεροί όσο τα θετικά αλλά εξακολουθούν να έχουν χειρότερη πρόγνωση. Για αυτά τα συμπτώματα τα νευροληπτικά δεν είναι καθόλου αποτελεσματικά.

Συσχετίζονται επίσης με απώλεια νευρωνικών κυττάρων στον ρότορα του κροταφικού λοβού και στην παραιππόκαμπη έλικα. Είναι πιο συχνές στους άνδρες και συνήθως έχουν χρόνια και μη αναστρέψιμη πορεία. Μεταξύ αυτών θυμόμαστε:

ΙσοπέδωσηΧαρακτηριστική εξαθλίωση της έκφρασης των συναισθήματα και συναισθήματα. Αυτή η συναισθηματική φτώχεια εκδηλώνεται με ανέκφραστο βλέμμα, μειωμένη κίνηση ή έλλειψη χειρονομιών, κακή οπτική επαφή, συναισθηματική ασυμφωνία και έλλειψη ανταπόκρισης (ηλίθιο χαμόγελο όταν μιλάμε για ένα σοβαρό θέμα) και απουσία φωνητικών κλίσεων (μιλώντας μονότονα χωρίς αλλαγές στον τόνο ή την ένταση).

Alogia.Η σκέψη είναι άδεια, άκαμπτη και αργή. Αυτό μπορεί να συναχθεί από την ποιότητα της γλώσσας. Οι απαντήσεις γενικά διαρκούν περισσότερο και διαρκούν περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Όταν συμβαίνει αυτό, το περιεχόμενο είναι γενικά φτωχό.

Η Abulia είναι απάθεια.Απάθεια είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος ή θα να κάνει κάτι. Οι ασθενείς δεν μπορούν να ξεκινήσουν ή να ολοκληρώσουν τις εργασίες μόνοι τους. Μπορεί να εκδηλωθεί σε συμπεριφορικές πτυχές όπως η υγιεινή, η εγκατάλειψη έργων ή η έλλειψη πρωτοβουλίας.

Ανηδονία και κοινωνική απόσυρση.Ο σχιζοφρενής ασθενής με αρνητικά συμπτώματα συχνά δεν μπορεί να βιώσει ευχαρίστηση πέρα ​​από την αποφυγή κοινωνικών σχέσεων που θα μπορούσαν να προσφέρουν αυτού του είδους την ικανοποίηση. Με αυτή την έννοια δεν υπάρχει ενδιαφέρον για τη σεξουαλικότητα, την οικειότητα, την κοινωνικότητα ή τις ψυχαγωγικές δραστηριότητες.

Συμπτώματα σχιζοφρένειας: συμπεράσματα

Η φαρμακοθεραπεία είναι επί του παρόντος η θεραπεία εκλογής για τη σχιζοφρένεια. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι ο συνδυασμός του με μια ψυχολογική θεραπεία βελτιώνει την αποτελεσματικότητα του αντιψυχωσικά .

Το πρόβλημα είναι ότι τα φάρμακα είναι αποτελεσματικά μόνο εάν ο ασθενής παρουσιάζει θετικά συμπτώματα, οπότε δρουν αναστέλλοντας τους υποδοχείς D2 του ντοπαμίνη αναστέλλοντας έτσι τη δραστηριότητά του και μετριάζοντας τις ψευδαισθήσεις και/ή τις αυταπάτες. Από την άλλη, φαίνεται ότι τα φάρμακα όχι μόνο δεν βελτιώνουν τα αρνητικά συμπτώματα αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις τείνουν και να τα επιδεινώσουν. Ως εκ τούτου, απαιτείται περαιτέρω έρευνα σχετικά με αυτό.