Άτομα με σχιζοφρένεια: καθημερινές δυσκολίες

Οι καθημερινές δυσκολίες των ατόμων με σχιζοφρένεια είναι πολλές. Επιπλέον, αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους σε διάφορα επίπεδα: ψυχολογικό, βιολογικό, κοινωνικό.

Κάθε άτομο που πάσχει από μια ασθένεια γνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά. Αλλά όταν αυτή η ασθένεια επηρεάζει το μυαλό (όπως η σχιζοφρένεια) προστίθενται περαιτέρω παράγοντες όπως ο κοινωνικός στιγματισμός. Από μια συνέντευξη του Eduart Punset με τη νευροψυχίατρο Maria Ron, προκύπτει ένας άλλος τρόπος κατανόησης και εμπειρίας της νόσου από άτομα που επηρεάζονται από αυτήν.

Ειδικότερα, οι ασθενείς είναι επικριτικοί για προβλήματα που σχετίζονται με τη διάγνωση, την ψυχολογική θεραπεία, τον τρόπο επισήμανσης και τον κοινωνικό στιγματισμό. Διαμαρτύρονται επίσης για την απουσία εναλλακτικών θεραπειών έναντι των φαρμακολογικών που τους επιτρέπουν να ενσωματωθούν κοινωνικά. Υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ατομικό αλλά ολόκληρης της κοινότητας. Τέλος, υπογραμμίζουν ότι η πολυπλοκότητα της νόσου δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα απλό διαγνωστικό εγχειρίδιο.

Δεν μπορείς να καταλάβεις τη σχιζοφρένεια αν δεν ξέρεις την απόγνωση.

-Ρόναλντ Λέινγκ-

Τυπικά συμπτώματα ατόμων με σχιζοφρένεια

Σύμφωνα με τη νευροψυχίατρο Maria Ron, η σχιζοφρένεια θεωρείται επί του παρόντος ένα σύνδρομο που παρουσιάζει μια σειρά από συμπτώματα που μπορεί να εκδηλωθούν με διάφορους τρόπους σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι δύο τύπων:

Θετικά:εκδηλώνονται μέσω παραισθήσεων, διαταραχών σκέψης, παραληρηματικών ιδεών κ.λπ. Αρνητικά:είναι εκείνα τα συμπτώματα που συνδέονται με την κοινωνική συμπεριφορά και διάθεση. Επειδή επηρεάζουν τόσο σημαντικές πτυχές, επηρεάζουν σημαντικά τη ζωή των ατόμων με σχιζοφρένεια. Μερικά από αυτά τα συμπτώματα είναι: Έλλειψη θέλησης ανηδονία συναισθηματική ισοπέδωση, γνωστικά ελλείμματα.

Η Maria Ron επισημαίνει ότι γενικά τα φάρμακα είναι χρήσιμα για την αντιμετώπιση των θετικών συμπτωμάτων. Αντίθετα, με αρνητικά συμπτώματα, η φαρμακολογική θεραπεία δεν είναι τόσο αποτελεσματική. Επιπλέον, οι ασθενείς ωφελούνται πολύ εάν συνδυάζουν άλλες θεραπείες, όπως μη φαρμακολογικές. Για παράδειγμα, γνωστική διέγερση, μουσικοθεραπεία, τεχνικές χαλάρωσης κ.λπ.

Από την άλλη, οποιαδήποτε φαρμακολογική ή μη θεραπεία πρέπει να προσαρμόζεται στις ανάγκες του κάθε ασθενούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει ακόμη ένα γενικό νευροψυχολογικό προφίλ της σχιζοφρένειας. Αυτό οφείλεται στην ετερογένεια της ίδιας της διαταραχής αν και υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των ασθενών σε ορισμένες λειτουργικές και ανατομικές νευροχημικές αλλοιώσεις.

Οι παράγοντες κινδύνου

Μεταξύ των πιθανών παραγόντων πυροδότησης ή σημαντικών στοιχείων, όπως τα προγνωστικά, η γενετική είναι ένας από τους πιο σχετικούς. Ως συμπληρωματικοί παράγοντες μπορούμε να προσθέσουμε εξωτερικούς ή κατακρημνιστικούς παράγοντες:

Χρήση ναρκωτικών:(κοκαΐνη κάνναβης αμφεταμίνες και τα λοιπά.).
• Αλλαγές στην υγιεινή του ύπνου.
• Στρεσογόνα γεγονότα.
Κοινωνικοί παράγοντες / ανταγωνιστικότητα / υπερβολική προσπάθεια.
• Αποχωρισμός από τη μητέρα στην πρώιμη παιδική ηλικία.
• Η ηλικία του πατέρα στη σύλληψη.
• Ζουν σε αστικές και μη αγροτικές περιοχές.
Χαμηλό IQ.Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, τα άτομα με χαμηλό IQ έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν σχιζοφρένεια.

Η σημασία της ακρόασης

Υπάρχουν πολλά κοινωνικο-εκπαιδευτικά προγράμματα που προωθούν την ένταξη των ατόμων με σχιζοφρένεια στην κοινωνία και τα οποία βοηθούν στην αντιμετώπιση των αρνητικών συμπτωμάτων της διαταραχής (αυτά που είναι πιο ανθεκτικά στα φάρμακα).

Στην Ισπανία, για παράδειγμα, το έργο υπάρχει Ράδιο Λευκωσία που έχει ως σύνθημά της τη θεραπευτική δύναμη των λέξεων. Οι υποστηρικτές αυτού του έργου υποστηρίζουν ότι το να μιλάμε ανοιχτά για τη σχιζοφρένεια και ό,τι συνοδεύει είναι ήδη από μόνο του χρήσιμο. Αυτό το ραδιοφωνικό έργο παρέχει έναν χώρο όπου οι ασθενείς μπορούν να μιλήσουν ελεύθερα κατά την απόκτηση αυτοπεποίθηση αισθάνονται πιο ολοκληρωμένοι και εγκαταλείπουν τον ρόλο των ψυχικά ασθενών. Έτσι αισθάνονται χρήσιμοι και αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως άτομα με δυνατότητες πέρα ​​από τη διαταραχή που υποφέρουν.

Ορισμένοι ασθενείς έχουν δείξει τη διαφωνία τους με την τυποποίηση των διαγνώσεων και της φαρμακολογικής θεραπείας. Με άλλα λόγια, η τάση για προσφυγή στα ίδια διαγνωστικά κριτήρια και τις ίδιες θεραπείες για όλους χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το φύλο, η ηλικία, το βάρος και άλλοι σημαντικοί παράγοντες.

Ζητάμε να μας αντιμετωπίζουν ως άνθρωποι και να μην μας χαρακτηρίζουν ως σχιζοφρενείς και επικίνδυνους ασθενείς.

Τα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια θεωρούνται συχνά δυνητικά επικίνδυνα παρά τα γεγονότα που διαψεύδουν αυτή την ιδέα. Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι τα εγκλήματα που διαπράττονται από άτομα με σχιζοφρένεια είναι σπάνια. Σε πολλές περιπτώσεις, η διάγνωση της σχιζοφρένειας έχει χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό της αιτίας ενός εγκλήματος για το οποίο δεν έχει βρεθεί κίνητρο.

Όσον αφορά τις εγκληματικές πράξεις που προκαλούνται από τη σχιζοφρένεια, τα άτομα που παρουσιάζουν διαταραχή πρέπει να θεωρούνται επικίνδυνα παρανοϊκή αυταπάτη . Γενικά επιτίθενται επειδή νιώθουν ότι απειλούνται από έναν κίνδυνο που θεωρούν πραγματικό. Ωστόσο, αυτό το συμπέρασμα δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχάσουμε όσα ειπώθηκαν προηγουμένως.

Το θέμα δεν είναι να έχεις το δικαίωμα να είσαι το ίδιο αλλά να έχεις το δικαίωμα να είσαι διαφορετικός.

-Ανώνυμος-

Καθημερινές δυσκολίες ατόμων με σχιζοφρένεια

Τα άτομα με σχιζοφρένεια υποστηρίζουν ότι η θεραπεία έγκειται στην επίθεση στα αίτια της ασθένειας. Οι περισσότερες παρεμβάσεις, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα, επικεντρώνονται στην αντιμετώπιση δυσάρεστων συμπτωμάτων μέσω παρηγορητικών θεραπειών που καθησυχάζουν το άτομο ώστε να μην προκαλούν ενόχληση.

Οι ασθενείς ζητούν να ακουστούν και να υπάρξει συνεργασία με επαγγελματίες για τον εντοπισμό κατάλληλων παρεμβάσεων.

Έχετε επίγνωση της πολυπλοκότητας της διαταραχής και δείτε την ως σύνολο με θετικά και αρνητικά συμπτώματα είναι ένα πρώτο βήμα προς την κατανόηση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν αυτοί οι ασθενείς καθημερινά αντιμετωπίσουν την ασθένεια .

Είναι εξίσου σημαντικό να ακούσουμε τις ανάγκες των ατόμων που πάσχουν από σχιζοφρένεια για την αναζήτηση κοινών λύσεων. Επομένως, μια διεπιστημονική παρέμβαση θα μπορούσε να προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα. Με τον ίδιο τρόπο θα αντιπροσώπευε την αναγνώριση της πολυπλοκότητας της διαταραχής που σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να ελεγχθεί μόνο με τις επακόλουθες επιπτώσεις σε βιολογικό, ψυχολογικό και κοινωνικό επίπεδο.

Ενσωμάτωση δεν σημαίνει ότι όλοι προχωρούν με τον ίδιο ρυθμό, σημαίνει συνειδητοποίηση ότι υπάρχουν διαφορετικοί ρυθμοί.

-Ανώνυμος-