Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και η αιμομιξία είναι ακόμα ένα πράγμα φαινόμενο περισσότερο ή λιγότερο συχνό. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ορισμένες χώρες όπου είναι ακόμη και νόμιμο. Ωστόσο, δεν έχουν διεξαχθεί πολλές μελέτες για αυτό το θέμα. Τις περισσότερες φορές μάλιστα μαθαίνουμε για αυτές τις πρακτικές μέσα από τις ειδήσεις και όχι χάρη στην έρευνα των ειδικών.
Στις δυτικές χώρες σήμερα Οι πιο επαναλαμβανόμενες περιπτώσεις αφορούν τους πατέρες και τις κόρες τους. Ο Φρόιντ είχε αμέτρητους ανθρώπους ως ασθενείς που ανέφεραν πραγματικές ή φανταστικές πράξεις αιμομιξίας με τους γονείς τους. Ωστόσο, αυτή η πρακτική εμφανίζεται επίσης μεταξύ των αδελφών και άλλων μελών της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων των μητέρων και των παιδιών.
Ο άνθρωπος είναι
-Alexandre Kojève-
Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα θέμα που σπάνια συζητιέται. Γενικά απορρίπτεται ακόμα κι αν συνεχίζει να υπάρχει και παραδόξως για κάποιους δεν αντιστοιχεί πάντα σε περιπτώσεις κατάχρηση με την αυστηρή έννοια της λέξης. Είναι γνωστές αρκετές μαρτυρίες συναινετικής αιμομιξίας και υπάρχουν ακόμη και ομάδες που προωθούν τη νομιμοποίησή της σε χώρες όπως η Ελβετία.
Η απαγόρευση της αιμομιξίας
Η επιστήμη έχει δείξει ότι τα παιδιά που προκύπτουν από αιμομιξικές σχέσεις έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν γενετικά προβλήματα. Τέτοια γενετικά μοντέλα εμποδίζουν τη διαφοροποίηση των κληρονομικών χαρακτηριστικών. Αυτό θέτει σε κίνδυνο το είδος στο σύνολό του καθώς μειώνει το επίπεδο επιβίωσης του ατόμου. Από γενετικής άποψης, η αιμομιξία μπορεί επομένως να οριστεί ως μειονεκτική για την ανθρώπινη φυλή.
Εμπιστοσύνη Ο Fretus ορίζει το αιώνιο ως α ώθηση ουσία που υπάρχει στον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, γεννιόμαστε με την κλίση προς τις αιμομιξικές σχέσεις. Στην πραγματικότητα, στις πρωτόγονες ορδές όπου η αιμομιξία δεν είχε απαγορευτεί, οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ όλων των μελών προκαλούσαν αδιάκριτη βία. Ειδικά οι άνδρες κατέφευγαν σε φόνους μέσα στην ομάδα τους για να διατηρήσουν σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκες.
Με την εξέλιξη της οικογένειας, τόσο η εξωγαμία όσο και οι σεξουαλικές σχέσεις έχουν επιβληθεί μόνο και αποκλειστικά με άτομα εκτός οικογενειακής μονάδας. Χάρη σε αυτή τη βασική τάξη, έχουν δημιουργηθεί κοινωνικές οργανώσεις των οποίων τα μέλη δεν αλληλοσκοτώνονται συστηματικά. Επιπλέον, προωθήθηκε η εξέλιξη του είδους όπως και η ύπαρξη πολιτισμού: κοινωνίες στις οποίες υπάρχουν όρια στο τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται. Μάλιστα, οι ανθρώπινες σχέσεις ρυθμίζονται και από συμβολικούς και όχι μόνο ενστικτώδεις παράγοντες.
Αιμομιξία στον σημερινό κόσμο
Στον σημερινό κόσμο μπορούμε να διακρίνουμε δύο τύπους πραγματικότητες που σχετίζονται με την αιμομιξία. Από τη μια πλευρά υπάρχουν καταχρήσεις κατά παιδιά και λαμβάνουν χώρα σε διάφορες χώρες σε όλο τον πλανήτη. Είναι ενήλικες που δεν έχουν καταφέρει να αναπτύξουν σωστά τις οικογενειακές τους σχέσεις και που εξαπατούν ή εκφοβίζουν παιδιά από την ίδια οικογενειακή μονάδα για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους επιθυμίες. Συχνά οι ίδιοι ήταν θύματα κακοποίησης.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι λεγόμενες συναινετικές αιμομιξίες. Είναι διάσημη η ιστορία ενός κοριτσιού που γνώρισε τον βιολογικό της πατέρα στα 17 και με τον οποίο είχε σχέση με τη φαινομενική συγκατάθεση και των δύο. Είναι επίσης γνωστές συγκαταβατικές σχέσεις μεταξύ αδερφών, ανιψιών και ανιψιών με θείους, ακόμη και μητέρες με τα δικά τους παιδιά.
Πριν από λίγα χρόνια η ισπανική εφημερίδα El nuevo día διηγήθηκε την ιστορία μιας 30χρονης γυναίκας που είχε ξεκινήσει μια ρομαντική σχέση με τον πατέρα της. Ψυχολόγος αναφέρει ότι: H είχε σχέση με τον πατέρα του για περίπου 10 χρόνια. Μου είπε ότι ήταν μια όμορφη υπερβατική εμπειρία που δεν την είχε βλάψει ποτέ και ότι δεν το είχε πει ποτέ σε κανέναν γιατί ο κόσμος δεν θα καταλάβαινε. Ήταν το μυστικό τους. Το αποτέλεσμα της αξιολόγησης μας επιτρέπει να δηλώσουμε ότι το κορίτσι είναι καλά και φυσιολογικό.
Με βάση τον Φρόιντ θα λέγαμε ότι ο πολιτισμός αποτυγχάνει στη συμβολική επιβολή αδειών και περιορισμών. Σε μερικούς ανθρώπους το ζώο της ορδής θριαμβεύει και η έννοια της κοινωνίας αποτυγχάνει. Υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά να γίνει σε αυτό το θέμα, αλλά ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Η σεξουαλική επαφή μεταξύ ενός ενήλικα και ενός παιδιού είναι διαστροφή υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Και αν το παιδί είναι συγγενικό του πρόσωπο, οι συνέπειες στην ψυχολογική του ζωή είναι ακόμη πιο επιβλαβείς. Υπάρχουν όρια σε αυτόν τον κόσμο που δεν πρέπει ποτέ να ξεπεραστούν.
