Εξωπυραμιδικά σύνδρομα: διάγνωση και αιτίες

Το εξωπυραμιδικό σύνδρομο είναι μια κινητική διαταραχή η οποία εκδηλώνεται κυρίως ως ανεπιθύμητη ενέργεια της θεραπείας με αντιψυχωσικά φάρμακα. Μιλάμε για μια κινητική διαταραχή που προκαλείται από μια βλάβη του εξωπυραμιδικού συστήματος που σχηματίζεται από τα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου που αποτελούνται από τους γκρίζους πυρήνες και τις οδούς και τις συνδέσεις τους.

Το εξωπυραμιδικό σύστημα έχει το καθήκον να ελέγχει τις εκούσιες κινήσεις του μυϊκού τόνου καθώς και να παράγει αυτόματες ενστικτώδεις και επίκτητες κινήσεις. Για το λόγο αυτό, όταν αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα που επηρεάζει αυτό το σύστημα, εμφανίζονται διαταραχές στην κίνηση, τον τόνο και τη στάση του σώματος.

Το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα εξωπυραμιδικού συνδρόμου είναι νόσος του Πάρκινσον . Για να το ορίσουμε πραγματικά, μιλάμε για παρκινσονικά συμπτώματα.

Ποιες είναι οι υποκείμενες αιτίες του εξωπυραμιδικού συνδρόμου;

Σε εξωπυραμιδικά σύνδρομα εκδηλώνεται κυρίως με τη μορφή ανεπιθύμητης αντίδρασης στη θεραπεία βασίζονται σε αντιψυχωσικά φάρμακα αν και μπορεί επίσης να προκληθεί από βλάβη σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου. Ο θεμελιώδης λόγος είναι η έλλειψη ρύθμισης του νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη της κινητικής λειτουργίας του σώματος.

Τα αντιψυχωσικά ή νευροληπτικά φάρμακα αναστέλλουν υποδοχείς ντοπαμίνης D2 προκειμένου να ελεγχθεί η αύξηση της δραστηριότητας των ντοπαμινεργικών οδών που εμφανίζεται στην ψύχωση. Μπλοκάροντας τους υποδοχείς ντοπαμίνης, προκαλούν αλλαγές στις κινητικές δεξιότητες γνωστές ως εξωπυραμιδικό σύνδρομο.

Τα τυπικά αντιψυχωσικά είναι αυτά που προκαλούν μεγαλύτερο αριθμό συμπτωμάτων. Στην πραγματικότητα, τα άτυπα έχουν παραχθεί για να αποφευχθούν αυτές οι πολύ συχνές παρενέργειες. Τα φάρμακα που προκαλούν κατ' εξοχήν αυτό το σύνδρομο είναι για παράδειγμα Μελληδίδω o la chlorpromazine.

Συμπτώματα εξωπυραμιδικών συνδρόμων

I κύρια συμπτώματα των εξωπυραμιδικών συνδρόμων Είμαι:

Ιποκινησία:μείωση της ταχύτητας και της ικανότητας να εκτελεί εκούσιες κινήσεις. Το θέμα πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια και έχει ως αποτέλεσμα αργές και αδέξιες κινήσεις.

Υπέρταση:αύξηση της έντασης των μυών ιδιαίτερα στα άκρα καθώς και οξεία δυστονία των μυών του προσώπου, του λαιμού και της γλώσσας.

Ακαθησία:εικόνα ανησυχίας, άγχους και ταραχής που καθιστά αδύνατο να μείνεις ακίνητος.

Υπάρχουν πολλά άλλα σχετιζόμενα κινητικά συμπτώματα που χαρακτηρίζουν αυτό το σύνδρομο. Μερικά είναι:

Ιπερκινησία:ακούσιες κινήσεις όπως τικ βαλλισμός ή μυοκλονία.

Ακούσιοι τρόμοιταλαντευτικό και ρυθμικό που μπορεί να συμβεί σε ηρεμία ή κατά τη διατήρηση μιας συγκεκριμένης στάσης.

• Παρκινσονικές κινήσεις με το κεφάλι και τον κορμό να γέρνουν προς τα εμπρός και με τους αγκώνες, τα γόνατα και τους καρπούς να κάμπτονται.

Amimia:απουσία εκφράσεων του προσώπου λόγω ακαμψίας των μυών του προσώπου.

Διαταραχές βάδισηςμε μικρά βήματα χωρίς αιωρούμενη κίνηση των χεριών και μεγάλη πιθανότητα απώλειας ισορροπίας.

Αλλαγές στις γλωσσικές και γραπτές δεξιότητες.

Απουσία ορθοστατικών αντανακλαστικώνκαι αυτόματες και γρήγορες κινήσεις.

Φαρμακολογική θεραπεία

Όταν είναι απαραίτητη η άμεση παρέμβαση, η θεραπεία του εξωπυραμιδικού συνδρόμου συνήθως περιλαμβάνει αντιχολινεργικά και ντοπαμινεργικά φάρμακα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, ο κύριος στόχος είναι η διακοπή των φαρμάκων που προκάλεσαν αυτήν την ανεπιθύμητη ενέργεια.

Ωστόσο, για την πρόληψη της εμφάνισης του εξωπυραμιδικού συνδρόμου κατά τη διάρκεια της θεραπείας που βασίζεται σε αντιψυχωσικά φάρμακα είναι απαραίτητο να παρακολουθούνται οι δόσεις που χορηγούνται με ιδιαίτερη προσοχή. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να παρακολουθούνται και να παρακολουθούνται πιθανές αντιδράσεις για την πρόβλεψη και την πρόληψη πιθανών επιπλοκών.

Όσον αφορά τη θεραπεία της μυϊκής δυσκαμψίας και των κινητικών αλλοιώσεων, ειδικά εάν προκαλούνται ή προέρχονται από εγκεφαλική βλάβη στις εξωπυραμιδικές οδούς, η φυσιοθεραπεία είναι καθοριστική. Η συμβολή του - ενόψει της αποκατάστασης του ασθενούς - έχει ανεκτίμητη αξία αφού χάρη σε αυτήν προσπαθούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής του ασθενούς.