Αυτό του Ο Νίτσε και το άλογο είναι ένα από τα πιο περίεργα επεισόδια της ζωής του Γερμανού φιλοσόφου. Το έτος ήταν 1889 και ο φιλόσοφος ζούσε σε ένα σπίτι στο via Carlo Alberto στο Τορίνο. Ήταν πρωί και ο Νίτσε κατευθυνόταν προς το κέντρο της πόλης όταν ξαφνικά ήρθε αντιμέτωπος με μια σκηνή που άλλαξε τη ζωή του για πάντα.
Είδε έναν αμαξά να χτυπά δυνατά το άλογό του γιατί δεν ήθελε να προχωρήσει. Το ζώο ήταν εντελώς εξαντλημένο. Δεν είχε δύναμη. Παρόλα αυτά, ο κύριος τον χτύπησε με το μαστίγιο γιατί ήθελε να συνεχίσει να περπατά .
Αυτός που παλεύει με τέρατα πρέπει να προσέχει να μην γίνει ο ίδιος τέρας. Κι αν κοιτάς στην άβυσσο για πολλή ώρα, η άβυσσος θα κοιτάξει μέσα σου.
- Φρίντριχ Νίτσε-
Ο Νίτσε τρόμαξε με αυτό που συνέβαινε. Πλησίασε γρήγορα. Αφού παραπονέθηκε για τη συμπεριφορά του αμαξά πλησίασε το άλογο που είχε καταρρεύσει και το αγκάλιασμα . Μετά άρχισε να κλαίει . Μάρτυρες λένε ότι ψιθύρισε κάποιες λέξεις στο αυτί του ζώου, αλλά κανείς δεν τις άκουσε. Λένε ότι τα τελευταία λόγια του φιλοσόφου ήταν: Μάνα, είμαι ανόητη. Τότε ήταν αναίσθητος και το μυαλό του κατέρρευσε.
Ο Νίτσε και το άλογο: ένα πρωινό που άλλαξε τα πάντα
Η άνοια του Νίτσε Είναι ένα θέμα που απασχολεί εδώ και καιρό γιατρούς και διανοούμενους σε όλο τον κόσμο. Έχουν γίνει πολλές εικασίες σχετικά με αυτό. Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις εκδοχές για το τι πραγματικά συνέβη εκείνο το πρωί στο Τορίνο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο φιλόσοφος δεν ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος.
Ο Νίτσε σταμάτησε να μιλάει για 10 χρόνια μέχρι το θάνατό του. Δεν μπόρεσε ποτέ να επιστρέψει στην ορθολογική του ζωή μετά το επεισόδιο με τα άλογα. Για το περιστατικό ειδοποιήθηκε η αστυνομία και Ο φιλόσοφος συνελήφθη για διατάραξη δημόσιας τάξης. Λίγο αργότερα μεταφέρθηκε σε ψυχιατρείο . Από εκεί έγραψε δυο γράμματα με ασυνάρτητες προτάσεις σε δύο φίλους του.
Ένας από τους πρώην γνωστούς του τον πήγε στο α σανατόριο στη Βασιλεία της Ελβετίας όπου ο Νίτσε παρέμεινε για αρκετά χρόνια . Ένας από τους πιο διαυγείς και έξυπνους άντρες του δέκατου ένατου αιώνα βασίστηκε στη μητέρα και την αδερφή του σχεδόν για τα πάντα. Από όσο γνωρίζουμε ποτέ δεν αποκατέστησε την άμεση επαφή με την πραγματικότητα.
Η άνοια του Νίτσε
Η κοινωνία προσδιόρισε ότι η συμπεριφορά του Νίτσε – το να αγκαλιάζει το χτυπημένο άλογο και να κλαίει μαζί του – ήταν μια εκδήλωση της τρέλας του. Ωστόσο για κάποιο διάστημα είχε συμπεριφορές που κέντριζαν το ενδιαφέρον όσους τον έβλεπαν . Για παράδειγμα, ο ιδιοκτήτης του ανέφερε ότι τον άκουσε να μιλά στον εαυτό του ότι μερικές φορές χόρευε και τραγουδούσε γυμνός στο δωμάτιό του.
Για πολύ καιρό είχε αρχίσει να παραμελεί την εμφάνισή του και την προσωπική του υγιεινή . Όσοι τον γνώριζαν είχαν παρατηρήσει ότι είχε ανταλλάξει το περήφανο βάδισμά του με ένα απρόσεκτο βήμα. Και δεν ήταν πια ο ίδιος ρευστός στοχαστής όπως πριν. μίλησε με μπερδεμένο τρόπο και πήδηξε από το ένα θέμα στο άλλο.
Στο ψυχιατρείο έχασε . Κατά καιρούς ήταν επιθετικός και χτυπούσε κάποιους συμμαθητές του. Λίγα χρόνια νωρίτερα είχε γράψει πολλά από τα έργα που θα του έδιναν τη φήμη ενός από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους στην ιστορία.
Το κλάμα του Νίτσε και το άλογο
Αν και πολλοί βλέπουν το επεισόδιο του αλόγου ως μια απλή εκδήλωση παραλογισμού προϊόν ψυχικής ασθένειας Υπάρχουν επίσης εκείνοι που του δίνουν ένα λιγότερο περιστασιακό, βαθύτερο και πιο συνειδητό νόημα. Μίλαν Κούντερα σε Η αφόρητη ελαφρότητα της ύπαρξης συνεχίζει τη σκηνή του Νίτσε που αγκαλιάζει το χτυπημένο άλογο και κλαίει στο πλευρό του.
Για τον Κούντερα τα λόγια που ψιθύρισε ο Νίτσε στο αυτί του ζώου ήταν αίτημα Συγγνώμη . Σύμφωνα με τον ίδιο, το έκανε στο όνομα όλης της ανθρωπότητας για την αγριότητα με την οποία τα ανθρώπινα όντα συμπεριφέρονται στα άλλα έμβια όντα. Για να γίνουν εχθροί τους και να τους θέσουμε στην υπηρεσία μας.
Ο Νίτσε δεν ήταν ποτέ ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ζώων ούτε είχε δείξει ποτέ ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στη φύση. Αναμφίβολα, όμως, το επεισόδιο κακομεταχείρισης είχε τεράστιο αντίκτυπο πάνω του. Αυτό το άλογο ήταν το τελευταίο ζωντανό ον με το οποίο δημιούργησε πραγματική και αποτελεσματική επαφή. Περισσότερο από το ίδιο το ζώο, ήταν με τα βάσανά του που βρήκε μια ταυτότητα που ξεπερνούσε πολύ το άμεσο . Ήταν μια ταύτιση με τη ζωή.
Ο Νίτσε δεν ήταν πολύ γνωστός στο ευρύ κοινό εκείνη την εποχή, παρόλο που ήταν καθηγητής εξαιρετικής φήμης. Τα τελευταία του χρόνια ήταν πολύ δυστυχισμένα και η αδερφή του παραποίησε μερικά από τα γραπτά του για να είναι σύμφωνα με τις ιδέες του γερμανικού ναζισμού
