Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ήταν ζωγράφος εφευρέτης επιστήμονας αρχιτέκτονας μουσικός συγγραφέας… Υπήρχαν τόσοι πολλοί κλάδοι που κυριάρχησε με την ιδιοφυΐα του και τον οραματικό του χαρακτήρα που απέκτησε την ονομασία της ιδιοφυΐας της Αναγέννησης. Η προσωπική του ζωή όμως παρέμενε πάντα καλυμμένη και κρυμμένη με την ίδια απόχρωση που έδινε αξέχαστα έργα του όπως π.χ. Μόνα Λίζα .
Κάθε φορά που ακούμε το όνομα Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ένα μείγμα περιέργειας και θαυμασμού ξυπνά μέσα μας. Λειτουργεί όπως το Μυστικός δείπνος ο Κυρία με ερμίνα το Βιτρούβιος άνθρωπος . Ωστόσο, μερικές φορές αγνοούμε τις αμέτρητες συνεισφορές του στον τομέα της μηχανικής.
Η ιπτάμενη μηχανή, το ανεμόμετρο, το αλεξίπτωτο, η στολή κατάδυσης ή οι πολεμικές μηχανές ήταν τα σκίτσα που μας παρέδωσε στα τετράδια του και τα οποία αργότερα θα γίνονταν πραγματικότητα. Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ήταν πάνω από όλα α πρωτοπόρος της πειραματικής μεθόδου. Χωρίς να το ξέρει, προσδοκούσε πολύ σημαντικές προσωπικότητες όπως ο Ντεκάρτ ή ο Φράνσις Γκάλτον .
Αυτό που τον καθοδηγούσε πάντα ήταν η ένθερμη περιέργειά του που τον έκανε αυτοδίδακτο λάτρη της επιστήμης και της έρευνας. Γέμιζε τα τετράδιά του με ανήσυχες ιδέες, έργα, σκίτσα και θεωρίες που δύσκολα ερμηνεύονται ακόμη και σήμερα. Μια ερμητική και μυστηριώδης φιγούρα που τραβάει την προσοχή μας.
Από το Γε. αποκρύπτει τις ιδέες και τις σκέψεις του μέσω της γραφής με καθρέφτη χρησιμοποιώντας έναν καθρέφτη για να το κάνετε πιο δύσκολο διαβάζοντας τα λόγια του .
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που βλέπουν, αυτοί που βλέπουν όταν κάποιος τους δείχνει τι να δουν και αυτοί που δεν βλέπουν καθόλου.
- Λεονάρντο ντα Βίντσι-
Τα πρώτα χρόνια του Λεονάρντο Ντα Βίντσι: η εκπαίδευση ενός νεαρού Φλωρεντίνου
Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι γεννήθηκε το 1452 στο Anchiano της Τοσκάνης πολύ κοντά στην πόλη Βίντσι. . Η γέννησή του ήταν το αποτέλεσμα μιας σχέσης μεταξύ της Caterina di Meo Lippi, μιας πολύ νεαρής αγρότισσας, και του Messer Piero Fruosino di Antonio Da Vinci, συμβολαιογράφου από τη Φλωρεντία.
Οι δυο τους δεν παντρεύτηκαν ποτέ, αλλά είναι γνωστό ότι ο Λεονάρντο πέρασε τα πρώτα του χρόνια στο σπίτι του πατέρα των παππούδων του και του θείου του που μεγάλωσε και εκπαιδεύτηκε ως νόμιμος γιος του Αντόνιο Ντα Βίντσι. Η εκπαίδευσή του δεν ήταν ιδιαίτερη, έμαθε γραφή και ανάγνωση και ήταν πολύ καλός στην αριθμητική. Ωστόσο, σύμφωνα με όσα λένε οι ιστορικοί, τα λατινικά δεν κυριάρχησαν ποτέ.
Σε ηλικία μόλις 15 ετών έδειξε ήδη μεγάλα ταλέντα στην καλλιτεχνική δημιουργία. Ο πατέρας του που εκτιμούσε αυτό το ταλέντο δεν δίστασε να τον στείλει ως μαθήτευσε στο εργαστήριο του διάσημου γλύπτη και ζωγράφου Andrea del Verrocchio στη Φλωρεντία . Αυτή η περίοδος εκπαίδευσης διήρκεσε σχεδόν μια δεκαετία κατά την οποία ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι δεν διέπρεψε μόνο στα δικά του τεχνικές ζωγραφικής και τις γλυπτικές τέχνες αλλά έδειξε και την ιδιοφυΐα του στις μηχανικές τέχνες.
Το άλογο του Λεονάρντο
Το 1482, έχοντας πλέον γίνει ανεξάρτητος δάσκαλος, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι το αποφάσισε μετακομίσει στο Μιλάνο για να εργαστεί για την κυβερνώσα οικογένεια Sforza . Εδώ μπόρεσε να επιδείξει τις καινοτόμες δεξιότητές του ως μηχανικός, ζωγράφος, αρχιτέκτονας και ακόμη και με τις σκηνικές μηχανές και τα εφέ φωτισμού για το δικαστήριο του θεάτρου.
Πολλοί ιστορικοί το πιστεύουν Ένας από τους λόγους που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει τη Φλωρεντία ήταν η επιθυμία να ξεπεράσει σε κύρος τον παλιό του αφέντη Andrea del Verrocchio . Για να το πετύχει αυτό θα έπρεπε να δημιουργήσει ένα θεαματικό έργο. Κάτι που δεν έχει ξαναδεί. Αυτό το έργο ήταν το άλογο του Λεονάρντο.
Ο στόχος του ήταν να κατασκευάσει ένα χάλκινο άλογο που πηδάει . Μια φιγούρα ύψους επτά μέτρων και μήκους επτά μέτρων χυτή σε ένα κομμάτι. Μια πραγματική πρόκληση.
Το έργο έγινε αρχικά σε πηλό. Ήταν ένα μεγάλο γλυπτό που άφησε ήδη όλους όσοι ήρθαν στο Μιλάνο με κομμένη την ανάσα. Λόγω των ιταλικών πολέμων, όμως, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ με τη στρώση μπρούτζου. Το υλικό αυτό προοριζόταν στην πραγματικότητα για πυροβόλα πυροβολικού.
Ένα βασικό έργο: ο Μυστικός Δείπνος
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Μιλάνο, για την ακρίβεια μεταξύ των ετών 1495 και 1948, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι έδωσε σχήμα σε ένα από τα πιο γνωστά έργα . Πρόκειται για μια τοιχογραφία που λαμβάνεται με μικτή ξηρή τεχνική σε γύψο που δημιουργήθηκε για την τραπεζαρία του γυναικείου μοναστηριού Μυστικός δείπνος o Cenacle .
Συμβολίζει το πασχαλινό δείπνο και τη στιγμή που ο Ιησούς αποκαλύπτει στους αποστόλους του ότι ένας από αυτούς πρόκειται να τον προδώσει. Οι διαστάσεις αυτού του έργου σίγουρα δεν περνούν απαρατήρητες: 460 μέτρα ύψος και 880 μέτρα πλάτος. Ένα καλλιτεχνικό θαύμα που για πολλούς συνορεύει με την τελειότητα, μια εξαίσια δυναμική σύνθεση γεμάτη αναγνώσεις.
Ένα έργο που, όπως συμβαίνει με τους πίνακες του Μποτιτσέλι, είναι πιο κατανοητό αν ομαδοποιήσουμε τις φιγούρες τρεις προς τρεις . Τότε είναι που ανακαλύπτουμε ότι ένας πίνακας που έχει στατική εμφάνιση γίνεται δυναμικός. Οι μικρο-ιστορίες που διανέμονται σε μικρές ομάδες είναι γεμάτες μυστικούς συμβολισμούς και συναρπαστικές αποχρώσεις.
Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ο άνθρωπος που σηκώθηκε νωρίς από την αφάνεια
Ο Σίγκμουντ Φρόιντ είπε για τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι ότι ήταν ένας άνθρωπος που σηκώθηκε πολύ νωρίς από το σκοτάδι της εποχής του. Του μυαλό καταπληκτική και οραματιστής, ήταν αρκετά προχωρημένη για την εποχή της. Ήταν αυτό το υπομονετικό βλέμμα που θαύμαζε τη φύση. Ήταν επίσης εκείνος ο άνθρωπος που γοητεύτηκε από το ανθρώπινο σώμα που δεν δίστασε να αποκτήσει πτώματα για να εξασκήσει ανατομές και να κατανοήσει καλύτερα τη λειτουργία των οργάνων και την ανατομία...
Οι εκλεκτικές του γνώσεις και το πάθος του να εμβαθύνει σε σχεδόν κάθε τομέα γνώσης αντιπροσώπευαν επίσης ένα σημαντικό πρόβλημα για τον ίδιο και την ιστορία του. Πέρασε ίσως πάρα πολύ χρόνο παρακολουθώντας θεωρίες που δοκιμάζονται στα τετράδιά του. Όλα αυτά τον εμπόδισαν να ολοκληρώσει πολλά από τα έργα του.
Στις μέρες μας έχουμε πολλά σκίτσα που δεν κατάφερε ποτέ να τα βάλει σε καμβά . Από το 1490 και μετά, ο Ντα Βίντσι ξόδεψε σχεδόν περισσότερο χρόνο γεμίζοντας φύλλα χαρτιού με εικονογραφήσεις, σχέδια και σκίτσα περίεργων μηχανημάτων από το να αναλογιστεί πολλά από τα έργα που είχε ήδη ξεκινήσει.
Τα προαναφερθέντα τετράδια γνωστά και ως κώδικες είναι αυθεντικοί θησαυροί που φυλάσσονται σε διάφορα μουσεία. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα είναι αναμφίβολα το Codex Atlanticus . Σε αυτό μπορούμε να θαυμάσουμε τη διάσημη ιπτάμενη μηχανή που ήδη παρουσίαζε τα πρώτα θεμέλια της αεροναυπηγικής και της φυσικής.
Η ιδιοφυΐα της Αναγέννησης είναι αυτή η φιγούρα που αναδύθηκε νωρίς από την αφάνεια έφυγε από αυτόν τον κόσμο το 1529 σε ηλικία 67 ετών . Η κληρονομιά του, το αποτύπωμα της ιδιοφυΐας του, καθώς και τα μυστήρια που εξακολουθούν να περιέχονται στα έργα και τα τετράδιά του είναι ζωντανά και εμπνέουν δεκάδες βιβλία για το σημαντικό του πρόσωπο κάθε χρόνο.
