Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ εξήγησε στα γραπτά του ότι για εκείνον οι ήχοι είχαν χρώματα και αυτό βέβαιο χρωματιστά σαν κίτρινο ή μπλε ήταν σαν πυροτεχνήματα που χάιδευαν τις αισθήσεις του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα Ηλιοτρόπια του και η Έναστρη Νύχτα του είναι ακόμα παλλόμενοι καμβάδες προικισμένοι με τη ζωή της κίνησης. Όλα αυτά είναι ξεκάθαρα σημάδια της συναισθησίας της διάσημης μετα-ιμπρεσιονιστικής ιδιοφυΐας.
Αυτό το γεγονός μπορεί να είναι νέο για πολλούς ανθρώπους. Ωστόσο μπαίνει Βαν Γκογκ έστειλε στον αδελφό του Theo ή μέσω της ανάλυσης των πινάκων του. Η American Synesthesia Association (ASA), για παράδειγμα, έχει αποδείξει την παρουσία του φωτισμού
Η χρωμοσαισθησία είναι μια αισθητηριακή εμπειρία με την οποία το άτομο συσχετίζει ήχους και χρώματα . Οι υψηλότεροι τόνοι, για παράδειγμα, προκαλούν την αντίληψη πιο έντονων, πιο ζωντανών και φωτεινών χρωμάτων. Με τη σειρά του, το χρώμα μπορεί επίσης να προκαλέσει ακουστικές ή μουσικές αισθήσεις. παραφροσύνη
Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ και ο κόσμος των χρωμάτων
Το 1881 ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ έγραψε ένα γράμμα στον αδελφό του. Στο γράμμα του εξήγησε ότι κάθε ζωγράφος είχε την αγαπημένη του παλέτα και ότι αυτές οι αγαπημένες αποχρώσεις ήταν το μέσο με το οποίο ο καλλιτέχνης μπορούσε να ξεπεράσει το σκοτάδι της καρδιάς του για να βρει το φως. Με τη σειρά του δήλωσε επίσης ότι μερικοί ζωγράφοι είχαν τη μεγαλειώδη ποιότητα να χρησιμοποιούν τα χέρια τους με τη δεξιοτεχνία ενός βιολιστή μουσική .
Λίγα χρόνια αργότερα για την ακρίβεια το 1885 ο Βαν Γκογκ αποφάσισε να σπουδάσει πιάνο. Ωστόσο, αυτή η εμπειρία δεν κράτησε πολύ και τελείωσε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Λίγο μετά την έναρξη των μαθημάτων ο καλλιτέχνης το δήλωσε η εμπειρία του παιχνιδιού ήταν παράξενο: κάθε νότα του ξύπνησε ένα χρώμα.
Αυτό το γεγονός δεν μπορεί παρά να μας κάνει να χαμογελάμε. Εξαιτίας όλων των παθολογιών από τις οποίες υπέφερε ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ, αυτή του να βιώνει χρωματικές αισθήσεις μπροστά στα μουσικά ερεθίσματα αποδείχθηκε αναμφίβολα το μεγαλύτερο χάρισμά του, μια απόχρωση που ίσως έδωσε στην τέχνη του μια εξαιρετική εκφραστικότητα και έναν αισθητηριακό πλούτο που ήταν ελάχιστα γνωστός μέχρι τότε. Οι έντονες πινελιές του για παράδειγμα έδιναν κίνηση σε κάθε λεπτομέρεια και έτσι το κίτρινο του επέτρεψε να πειραματιστεί με τον ήχο του φαιδρότητα το τσίμπημα αυτής της ελπίδας που ο Βαν Γκογκ έλειπε τόσο πολύ μερικές φορές.
