Μερικές φορές δεν είμαι εκεί για κανέναν Χρειάζομαι και τον εαυτό μου . Μερικές φορές χρειάζεται να ακούω τον εαυτό μου να χαράζει τα κενά μου και να μαλακώνει τις άκρες μου. Για αυτό το λόγο, αν δεν απαντώ σε μηνύματα ή αν βάλω το κινητό μου σε αθόρυβη λειτουργία για λίγες ώρες ή λίγες μέρες, δεν σημαίνει ότι έχω κλείσει το τηλέφωνό μου. πόρτα στον κόσμο απλά αφιέρωσα χρόνο για τον εαυτό μου για αυτό το άτομο που ξέχασα να φροντίσω για πάρα πολύ καιρό.
Φαίνεται περίεργο σαν σχεδόν χωρίς να το καταλάβω καταλήγουμε να υποβιβαζόμαστε στον φάκελο ανεπιθύμητης αλληλογραφίας . Βάζουμε τον εαυτό μας στο συρτάρι των υποχρεώσεων στην τελευταία σελίδα του προσωπικού μας ημερολογίου ή σε αυτήν μετά από αυτό φωσφορίζον κίτρινο που καταλήγει να χάνεται στο χάος του γραφείου μας αφού πάντα θα υπάρχει κάτι που θα έχει προτεραιότητα από εμάς.
Υπάρχουν
- Μπέντζαμιν Φράνκλιν -
Ζούμε σε μια εξαιρετικά απαιτητική και ανταγωνιστική κοινωνία, όπως ξέρουμε. Υπάρχουν πάντα πάρα πολλά πράγματα να κάνετε σε σημείο που μερικές φορές οι μέρες μπορεί να είναι τόσο συναρπαστικές όσο και ασφυκτικές. Και σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν νέα συστήματα επικοινωνίας όπου οι αλληλεπιδράσεις είναι συνεχείς και άμεσες.
Η ζωή μας είναι οργανωμένη σε ομάδες των WhatsApp είμαστε πάντα διαθέσιμοι και υπάρχει πάντα ένα μήνυμα που εμφανίζεται στην οθόνη του τηλεφώνου καθώς και νέα email για ανάγνωση φωτογραφιών για να βάλετε α σαν είναι ένα ετικέτα να απαντήσει σε.
Είναι λίγο σαν να ζούμε σε ένα επίκεντρο όπου το βλέμμα μας δεν μπορεί να δει τι είναι κοντά. Τα κουρασμένα μάτια μας είναι σε θέση να διαβάσουν τις ανάγκες των άλλων αλλά δεν μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν τις δικές τους...Όλα φαίνονται θολά, ένα κουβάρι που έχει κολλήσει εκεί στις καρδιές μας και στις καρδιές μας μυαλό σαν κάτι να μην λειτουργούσε σαν κάτι να μην πήγαινε καλά χωρίς να ξέρω τι ακριβώς...
Έχω φτάσει στο όριο ακόμα κι αν δεν το ξέρω ακόμα
Πολλοί άνθρωποι σε χρειάζονται, ξέρεις. Κάθε μέρα έχεις δεκάδες βουνά να σκαρφαλώσεις γεμάτα εμπόδια να ξεπεράσεις και χωρίς αμφιβολία τα καταφέρνεις κι εσύ. Ωστόσο, εάν τα καταφέρετε, δεν θα λάβετε κανένα μετάλλιο. Κανείς δεν επιβραβεύει τις προσπάθειές σου, την αφοσίωσή σου ή ακόμα και όλα όσα έχεις εγκαταλείψει για τους γύρω σου. Σε λίγο καιρό τα πράγματα χάνουν το νόημά τους και οι άνθρωποι χάνουν τη γεύση τους. Σε μια στιγμή ο κόσμος χάνει τους δικούς του μουσική η ποίησή του δεν είναι πια άνετη και καταλήγει κανείς να πέφτει στις ευθύνες του, παράγοντας το ίδιο αποτέλεσμα με μια πέτρα που πέφτει σε έναν απύθμενο λάκκο.
Το να είσαι εκεί για όλους και για όλα κάθε μέρα και κάθε στιγμή συνεπάγεται ένα πολύ υψηλό επιτόκιο. Μια τέτοια παρατεταμένη κατάσταση μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε προβλήματα κατάθλιψης και για το λόγο αυτό πρέπει να προσέχουμε τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Μια μεγάλη κούραση που μερικές φορές δεν μπορούμε να ανακτήσουμε με ύπνο ή νυχτερινή ξεκούραση.
- Πονοκέφαλος ημικρανία.
- Οσφυαλγία.
- Κακή πέψη.
- Συνεχές αίσθημα πλήξης απώλεια του τόκος προς τη ζωή.
- Ανυπομονησία και ευερεθιστότητα.
- Σχόλια απογοήτευσης γεμάτα κυνισμό κακή διάθεση συνεχής απάθεια…
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο ζούμε σε ένα υπερδιεγερτικό και υπεραπαιτητικό περιβάλλον που καταλήγει να μας ναρκώνει. Γινόμαστε αναίσθητοι στις δικές μας ανάγκες, ξένοι στην καρδιά μας και περιπλανώμενοι χαμένοι σε εκείνο το νησί της Κίρκης όπου ξεχνάμε ποιος είναι ο τόπος μας και πού ζει η ψυχή μας.
Σήμερα δεν είμαι εκεί για κανέναν, είμαι εκεί μόνο για μένα
Το να λέω δυνατά αυτές τις μέρες ότι δεν είμαι εκεί για κανέναν αλλά για τον εαυτό μου δεν ισοδυναμεί με έλλειψη σεβασμού. Κανείς δεν αδικείται, τίποτα δεν παραβλέπεται και ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Ωστόσο, κάτι υπέροχο θα συμβεί: θα δώσουμε το πράσινο φως στη συναισθηματική μας θεραπεία, θα δώσουμε στον εαυτό μας χρόνο, προσοχή και χώρους για να καταφύγουμε. Είναι λίγο σαν να μπαίνουμε στον κορμό ενός δέντρου για να έρθουμε σε επαφή με τις ρίζες μας, να επιστρέψουμε σε μια σχεδόν εμβρυϊκή θέση για να θρέψουμε τον εαυτό μας και να αφήσουμε τα φύλλα και τα κλαδιά μας να ψηλώσουν και να πλησιάσουν πιο κοντά στον ουρανό.
Παρακάτω σας προτείνουμε να σκεφτείτε μερικές ιδέες που μπορούν να σας βοηθήσουν να πετύχετε αυτόν τον στόχο.
– Ζαν Πωλ Σαρτρ-
Κόλπα για να πάρετε τον έλεγχο να περιμένετε όταν σας λείπει ο εαυτός σας
Μέσα στη σύγχυση της απέραντης ρουτίνας που καθημερινά μας βλέπει δέσμιους των υποχρεώσεων απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους, πρέπει να μείνει ένας χώρος, μια μικρή ιδιαίτερη γωνιά που ανήκει μόνο στον εαυτό μας. Σαν ένα λοβό διαφυγής, ένα σωτήριο βαρέλι στο οποίο να βασιζόμαστε όποτε νιώθουμε ότι έχουμε φτάσει όριο .
- Όταν αισθάνεστε ότι η εξωτερική πίεση σας εμποδίζει να είστε ο εαυτός σας, σταματήστε και οραματιστείτε αυτή τη σωτήρια κάψουλα ή βαρέλι: μπείτε σε αυτό.
- Ήρθε η ώρα να σκεφτείτε ένα σχέδιο διάσωσης. Βενιαμίν Φραγκλίνος έλεγε ότι αν δεν έχουμε σχέδιο επιβίωσης κάθε μέρα είμαστε καταδικασμένοι να πλέουμε αιώνια παρασυρόμενοι.
- Αυτό το σχέδιο επιβίωσης πρέπει να έχει έναν στόχο και να μπορεί να καθορίσει τι είναι προτεραιότητα και τι όχι ( σήμερα ο στόχος μου είναι να ολοκληρώσω την εργάσιμη μέρα, στόχος μου είναι να μην αγχώνομαι, το σχέδιό μου είναι να μπορώ να χαράξω δύο ώρες για τον εαυτό μου. Το να έχεις καλές σχέσεις με τους συναδέλφους και την οικογένεια είναι δευτερεύον σήμερα.)
Τέλος, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι θα υπάρξουν μέρες που η συνολική και απόλυτη προτεραιότητα θα έχουμε εμείς οι ίδιοι. Το να το κάνουμε ξεκάθαρο στους γύρω μας δεν είναι μια μορφή εγωισμού. Κλείστε το κινητό σας και βγείτε έξω στο βόλτα Η αναπνοή και η καταφυγή στις σκέψεις μας είναι αντίθετα μια πράξη πραγματικής ψυχικής υγείας. Γιατί είτε το πιστεύουμε είτε όχι, είναι πολλές οι μέρες που χρειαζόμαστε τον εαυτό μας. Και εκείνες τις μέρες Το να βάλουμε το όνομά μας στις προτεραιότητες όχι μόνο συνιστάται, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ.
