Ακόμα και ο γιος μου λέει σ' αγαπώ, αναζητά τις αγκαλιές μου, είναι στοργικός και δεν διστάζει να μου κάνει εκδηλώσεις στοργής και γλυκιάς τρυφερότητας. Επειδή ακόμη και τα αγόρια, όπως και τα κορίτσια, έχουν αυτό το ευαίσθητο και οικείο βλέμμα που πρέπει να γίνεται σεβαστό και να ενισχύεται μέσω της επαρκούς συναισθηματικής νοημοσύνης. δεν πρέπει κανείς να αναστέλλει τα συναισθήματα, τις ανάγκες και τους συναισθηματικούς θησαυρούς του.
Αξίζει βεβαίως να επενδύσουμε την προσοχή μας, τον χρόνο μας και κυρίως τη διαίσθησή μας στην ανάπτυξη ή μάλλον στην ενθάρρυνση αυτής της πιο ευαίσθητης πλευράς των παιδιών μας. Ωστόσο, και όσο παράξενο κι αν φαίνεται, παρόλο που η κοινωνία και ακόμη και οι οικογένειες είναι αφοσιωμένες στην υποκίνηση αυτής της φαινομενικής ισότητας μεταξύ των φύλων, υπάρχουν πολλές αποχρώσεις που μας διαφεύγουν.
Δεν είναι η σάρκα ούτε το αίμα που μας κάνει πατέρες και γιους, αλλά η καρδιά -Friedrich Von Schiller-
Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε έρευνα μεταξύ αγοριών και κοριτσιών από διαφορετικά σχολεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πλειονότητα των κοριτσιών είχε εσωτερικεύσει την ανάγκη να ενσωματώσουν θετικές δεξιότητες όπως η μάθηση, η ανάληψη κινδύνων, στη ζωή τους, για να επιτύχουν κοινωνική επιτυχία. θάρρος ή διαστάσεις δράσης που μέχρι πριν από λίγο καιρό συνδέονταν αποκλειστικά με το ανδρικό φύλο.
Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, οι γυναίκες έχουν πλήρη επίγνωση ότι μπορούν να κάνουν δικές τους πολλές από τις ιδιότητες που διατηρούσε μέχρι πολύ καιρό το αντίθετο φύλο. οι άνδρες συχνά συνεχίζουν να είναι θύματα αμυντικού ανδρισμού μετά την οποία δεν θεωρούν επαρκή την ενσωμάτωση των πτυχών που παραδοσιακά αποδίδονται στο γυναικείο σύμπαν. Ας μιλήσουμε για την ευαισθησία της λιχουδιάς της τρυφερότητας...
Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι παρά την πολυάριθμη κοινωνική πρόοδο, ο σεξισμός εξακολουθεί να αποτελεί φυσικό όριο στην εκπαιδευτική προσέγγιση που προορίζεται για πολλά παιδιά. Είναι επίσης απαραίτητο να θυμόμαστε ότι το πατριαρχικό σύστημα όχι μόνο κάνει διακρίσεις και καταπιέζει τις γυναίκες, αλλά περιορίζει επίσης τους άνδρες και τους υπαγορεύει πώς πρέπει να ενεργούν και να αντιδρούν.
Η συμβολική πλοκή σου πρέπει να είναι και τα ανδρικά κλαμπ
Ο Ρομπέρτο χώρισε με την κοπέλα του . Μετά από οκτώ χρόνια σχέσης του είπε ανοιχτά ότι δεν τον αγαπούσε πια. Ο κόσμος του πρωταγωνιστή μας έχει κατακερματιστεί και κάθε κομμάτι του έχει κολλήσει στην καρδιά και το μυαλό του. Πονάει τόσο πολύ που δεν μπορεί να αναπνεύσει και δεν ξέρει τι να κάνει ή πώς να αντιδράσει.
Νιώθει την ανάγκη να αναζητήσει υποστήριξη από τους γονείς του φίλοι . Ωστόσο, συνειδητοποιεί ότι με τους περισσότερους έχει φιλίες που βασίζονται σε δραστηριότητες: με άλλους παίζει μπάσκετ, με άλλους κάνει καράτε ή παιχνίδια ρόλων. Ωστόσο, έχει τον δια βίου φίλο του Κάρλο. Ξέρει ότι θα μπορούσε να του μιλήσει, υπάρχει αυτοπεποίθηση και θα μπορούσε να τον ακούσει να είναι ένας ώμος για να πέσει πάνω του...
Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα ακόμη πιο περίπλοκο, βαθύ και ανησυχητικό πρόβλημα για τον Ρομπέρτο: δεν έχει το θάρρος να αναζητήσει τέτοια οικειότητα, δεν ξέρει πώς να το κάνει, του λείπουν δεξιότητες. Τέλος και μετά από λίγους μήνες σκοταδιού και μερικές σκέψεις αυτοκτονίας, αποφασίζω να ζητήσω βοήθεια από έναν επαγγελματία . Μετά από αρκετούς μήνες θεραπείας, ο ψυχολόγος συμβουλεύει τον Ρομπέρτο κάτι που δεν είχε ακούσει ποτέ, κάτι που περιέργως θα είναι καλό για αυτόν και θα είναι θεραπευτικό: ανδρικά κλαμπ.
Χαρακτηριστικά ανδρικών συλλόγων
Μέσω της κοινωνικοποίησης, συχνά επιτυγχάνεται σαφής ομοιογένεια . Οι γονείς μας μερικές φορές μας ενσταλάζουν -όπως έκαναν με τον Ρομπέρτο-
Τα ανδρικά κλαμπ προορίζονται για τη δημιουργία ασφαλών και εμπιστευτικών χώρων όπου οι άντρες μπορούν να συζητήσουν για τις σκέψεις τους για τις ανάγκες τους και κυρίως να εκτονώσουν τα συναισθηματικά τους μαρτύρια. Μια πτυχή στην οποία όλοι συμφωνούν και που σίγουρα θα βοηθήσει τον πρωταγωνιστή μας είναι να γνωρίζουμε ότι είναι ελεύθερος να ρίξει την αλεξίσφαιρη πανοπλία του που έχει επιβληθεί από την κοινωνία. Είναι ελεύθεροι να κραυγή να είναι ευαίσθητοι να μιλήσουν για αυτό που θέλουν χωρίς να κρίνονται από το κλασικό πατριαρχικό σχήμα.
Ο γιος μου είναι επίσης γλυκός και στοργικός, ο γιος μου θα διατηρεί πάντα την ευαίσθητη πλευρά του
Μην κλαις μην είσαι αναποφάσιστος, αντιδρά, μην δείχνεις αδύναμος, μην μιλάς σαν να ακούγεσαι σαν σίσσυ, σήκωσε τη φωνή σου... Όλες αυτές οι εκφράσεις είναι στην πραγματικότητα σεξιστικές και μεροληπτικές εντολές που απαγορεύουν εντελώς τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών μας. Εάν από μικρή ηλικία αρχίσουμε να ενσωματώνουμε τους κώδικες και τους ρόλους που τελικά ανταποκρίνονται στον πολιτισμικό ορισμό της αρρενωπότητας, θα δώσουμε στον κόσμο ένα συναισθηματικά περιορισμένο άτομο με ανασφαλή προσκόλληση.
Ένας καλός γονιός αξίζει εκατό δασκάλους -Jean Jacques Rousseau-
Το πιθανότερο είναι ότι αυτά τα παιδιά θα είναι κατάλληλα και ανταγωνιστικά καθώς δεν υπάρχει αμφιβολία για την κυριαρχία του χώρου και των ορχηστρικών δεξιοτήτων. Ωστόσο, δεν θα έχουν συναισθηματικές δεξιότητες, δεν θα είναι σε θέση να ανεχθούν την απογοήτευση και δεν θα έχουν αποτελεσματικούς μηχανισμούς για να επεξεργαστούν και να διαχειριστούν κοινά συναισθήματα όπως η λύπη ή η απογοήτευση. φόβος .
Ας το σκεφτούμε προσεκτικά: Αξίζει πραγματικά να μεγαλώνουμε παιδιά που θα είναι δυστυχισμένα αύριο και θα δημιουργούν εξίσου απογοητευμένα περιβάλλοντα; Προφανώς όχι.
Τα περισσότερα από τα μικρά αγόρια ή κορίτσια μας είναι από τη φύση τους στοργικά και γλυκά . Είμαστε προγραμματισμένοι να συνδεόμαστε με τους συνομηλίκους μας και να καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν συναισθηματικά χάδια ευαισθησία και η τρυφερότητα μας επιτρέπουν να δεθούμε πολύ καλύτερα μεταξύ μας.
Ας σεβαστούμε και ας ενισχύσουμε αυτή την πλευρά του χαρακτήρα του παιδιού μας, ας του επιτρέψουμε να αναπτύξει ελεύθερα τη συναισθηματική του εκφραστικότητα, ας είμαστε ελεύθεροι να ζητήσουμε ή να δώσουμε μια αγκαλιά, ας μην ντρέπεται να κλαίμε όταν χρειάζεται, ας κατανοήσουμε τα εσωτερικά σύμπαντα που μας αξιοποιούν ως ανθρώπους χωρίς διάκριση φύλου.
